16.6.06

Εν Αθήναις...


Έφυγα από τη Λάρνακα στις 7 το πρωί.

Ενδιαφέρουσα πτήση, μιάς που μεσολαβούσε ενδιάμεσος σταθμός στην Πάφο, απόσταση εξήντα λεπτών με το αυτοκίνητο, 15 λεπτών για το αεροπλάνο.

Μεταξύ μας, έχω την αίσθηση, πως θα ήταν πιο οικονομικό για τις Κυπριακές αερογραμμές να ναυλώνουν πούλμαν για τους τουρίστες στην Πάφο και να τους πηγαίνουν στο αεροδρόμιο της Λάρνακας ,παρά να πρέπει να σηκωθεί ένα airbus και να προσγειωθεί μετά από 15 λεπτά., για να απογειωθεί πάλι. Τέλος πάντων!

Το αεροσκάφος, δεν προλαβαίνει να πάρει μεγάλο ύψος και έτσι, η θέα είναι αποκαλυπτική, ειδικά λίγο πριν το αεροδρόμιο της Πάφου, όπου κάνει μία μεγάλη καμπύλη, πολύ χαμηλά, πάνω από την θάλασσα και τα παράλια.


Εκεί, νιώθει κανείς, το νιώθει έντονα μέσα του, γιατί η Θεά Αφροδίτη γεννήθηκε εδώ.

Γιατί, αναδύθηκε μέσα από τους αφρούς αυτής θάλασσας.

Ένα μπλε ζαχαρωτό, ένα μπλε ερωτικό μία θάλασσα αιδοίο αναστατωμένο στον Έρωτα της Γης, του Ουρανού της Φύσης ολόκληρης.


Γύρω από την παράλια γραμμή, μικροί λοφίσκοι με τρυφερή σκουροπράσινη βλάστηση, σαν καλοσαρκωμένα εφηβαία και φυσικά μονοπάτια σκαμμένα από ανέμους και αρχαία πατήματα.

Η Αφροδίτη από τη μία, ο Απόλλωνας από την άλλη.

Οι αληθινές , οι αυθεντικές, οι μοναδικές της Κύπρου Θεότητες με την ταυτότητα των αιώνων εκείνων που οι άνθρωποι ποιούσαν Πολιτισμό, πριν αρχίσει ο κύκλος τον επελάσεων και των εισβολών.

Ο πιλότος, είχε μεγάλα κέφια και σε όλη την πτήση για την Αθήνα, έκανε τον ξεναγό:


Η Σαντορίνη, η Πάρος και η Αντίπαρος, η Μύκονος η Δήλος, η Άνδρος.

Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Πετάχτηκα έξω γρήγορα γρήγορα , βούτηξα μέσα στο Μετρό.

Η ώρα πια ήταν 11 και στη μία το μεσημέρι, έπρεπε να είμαι στη Βουλή για την τελετή παράδοσης του Ιστορικού Αρχείου της Ελληνικής Υπηρεσίας του BBC.

Εξήνταέξι χρόνια ιστορίας, με ντοκουμέντα και καταγραφές μοναδικής αξίας.

Η αλήθεια, είναι πως συγκινήθηκα αρκετά. Η Ελληνική Υπηρεσία του BBC συντρόφεψε για πάρα πολλά χρόνια τους Έλληνες, σε όλες τις δίσεκτες εποχές παρέχοντας και πληροφόρηση αλλά και διδάσκοντας δημοσιογραφική δεοντολογία και ήθος.

Και, χάρηκα βέβαια, που είδα παλιούς γνωστούς και συναδέλφους και είπαμε μια δυο κουβέντες.


Αξίζει εδώ να σημειώσω πως το BBC αποφάσισε να διαθέσει αυτό το πολύτιμο αρχείο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και όχι σε άλλους φορείς που ενδιαφέρθηκαν, γιατί η Βουλή, μέσω της Προέδρου της εγγυήθηκε την υλοποίηση του όρου του BBC: Να είναι δηλαδή το αρχείο, στη διάθεση κάθε Πολίτη της χώρας. Ελπίζω, να τηρηθεί ο όρος.

Η υπόλοιπη μέρα, χαρίσθηκε κυριολεκτικά στον ύπνο, μιας που είχα ξυπνήσει από τις 4 τα χαράματα και όλες οι προηγούμενες εβδομάδες ήταν κυριολεκτικά εξοντωτικές από δουλειά .

Τέταρτη: Είπα να κάνω μία μεγάλη βόλτα στην Αθήνα….Με πρώτη επίσκεψη στους φίλους μου, τον Βαγγέλη και την Άντα Καγμάκη που έχουν το πιο καλό και εξειδικευμένο μαγαζί για κιθάρες στην Αθήνα, εκεί στην Ε.Μπενάκι.

Τους ξέρω από το 1972….όταν πιτσιρικάς εγώ, έμπαινα σε διάφορα μουσικά μαγαζιά με το πρόσχημα πως ενδιαφέρομαι να αγοράσω ηλεκτρική κιθάρα και έπρεπε να …δοκιμάσω δυο τρεις. Ο Βαγγέλης τότε, μικρός και αυτός, δούλευε στον Μουσικό Οίκο του Αρμάου και είχε πολύ μεγάλη κατανόηση σε κάτι τύπους σαν εμένα.

Πάω πάντα να τους δω όταν είμαι στην Αθήνα.


Το ζευγάρι αυτό, ίσως το πιο «μασίφ» ζευγάρι που έχω δει στη ζωή μου, είναι σα να περιφρονεί το χρόνο και τη φθορά, πραγματικά γεννημένοι ο ένας για τον άλλον, τους βλέπεις και λες «ε…θα είναι κάνα δυο τρεις μήνες μαζί»

Και είναι εκεί, ο ένας στην ανάσα του άλλου 30 χρόνια και βάλε. Τους βλέπω, τους καμαρώνω , κάθε φορά φεύγω από το μαγαζί τους πιο αισιόδοξος από πριν.

Το ίδιο μεσημέρι και ενώ είχε ήδη αρχίσει να με ενοχλεί η φασαρία η βιασύνη ο πανικός και η διάχυτη αγένεια των «Αθηναίων» στους δρόμους, γευμάτισα με τον Αθήναιο.

Δεν θα πω τίποτα για αυτόν, εκτός από το ότι είναι ακριβώς όπως γράφει. Κομψός, με διάθεση βροντώδη τη μία στιγμή και την αμέσως επόμενη, κομψός (ξανά) και με τρόπους καλά εκπαιδευμένου γόνου Βρετανικής Αριστοκρατικής Οικογενείας κάπου στα 1920-30.

Σε θέση να αναγνωρίσει ένα κρασί, όχι μόνο με το μπουκέτο του τη χρονιά του και την προέλευσή του, αλλά να βρει και ποιητικούς συνειρμούς , π.χ. «χμμμ αυτό το chardonnay μου φέρνει λίγο στα Τέσσερα Κουαρτέτα του Elliot χμμ…μου αρέσει…δεν είναι dry όπως ο Σεφέρης ας πούμε, άλλωστε ο Σεφέρης θέλει ερυθρό κυρίως οίνο και μάλιστα κάπως αδρό, ένα καλό ανόθευτο syrah χωρίς προσθήκες merlot ή cabernet»

Τα είπαμε λοιπόν κάπως έτσι, εκεί στο γνωστό και μη εξαιρετέο Πόλις της Στοάς του Βιβλίου, απολαύσαμε και τα σαλατικά μας και χαρήκαμε πολύ.


Ο Αθήναιος έφυγε και εγώ έμεινα να χαζεύω για λίγο τους Αθηναίους. Είναι ωραίο στέκι το Πόλις, ησυχάζει λίγο το κεφάλι σου από την οχλοβοή.

Το έχω πει και άλλες φορές, η φασαρία και η κεκτημένη βιασύνη με κούραζαν πάντα πολύ.

Το βράδυ, βόλτα στις ρίζες μου.


Μαρίνα Καλαμακίου, κατάρτια, θόρυβοι και διάλογοι των ιστιοφόρων.

Αλλά, πολύ φασαρία εκεί στο Skippers βρε παιδί μου....όπου και το Χνούδι.

Φαληριώτισσα και, από ότι κατάλαβα, είναι περίπου…συνδρομητής στο στέκι, το οποίο, μοιάζει να μην έχει την ατμόσφαιρα που είχε πριν χρόνια, όταν μαζευόμασταν εκεί λίγοι φίλοι να μιλήσουμε για πανιά , πλεύσεις και ρότες με λίγες μπύρες και χωρίς μεγάφωνα ντάπα ντούπα ντάπα ντούπα πάνω από το κεφάλι μας.

Δεν ξέρω, αλλά αυτή η μανία στην Ελλάδα να βάζουν παντού μεγάφωνα με ένα κάποιο ντάπα ντούπα με αποδιοργανώνει.


Μοιάζει να είναι σαν μία καλοστημένη δικαιολογία για να μη μιλάνε μεταξύ τους οι άνθρωποι και να κάθονται αντικριστά κοιτώντας ο κάθε ένας το ποτήρι του χαμένος στον κόσμο του.

Το Χνούδι ε;


Ακριβώς όπως οι σελίδες της. Κανένα θέατρο, καμιά προσποίηση. Όταν γελάει φωτίζει γύρω γύρω και όταν συνοφρυώνεται μοιάζει με μικρό παιδί.

Α! και στη λίγη ώρα που έμεινα εκεί, θα πρέπει να της ζάλισα το κεφάλι. Μιλούσα ακατάπαυστα.. Για την κόρη μου, για το πώς γνώρισα την Ελένη μου, για το ραδιόφωνο, για την….Ελληνική φιλοσοφία…. Αν ήμουν στη θέση της θα μου είχα ρίξει γιαούρτι.

Cut.

Πέμπτη μεσημέρι, πολύ γρήγορος καφές με ένα καλό φίλο που δουλεύει εκεί κοντά και στη συνέχεια μια βολτίτσα σε ένα κοντινό super market για να αγοράσω κάποια πράγματα για το σπίτι της μητέρας μου.

Εδώ, η κεντρική σκηνή του ταξιδιού. Εδώ, πυκνωμένη αυτή η κατάσταση που αποκαλώ νεοελληνική πραγματικότητα:

Εγώ, φορτωμένος με 3-4 σακούλες, στο δρόμο για το σπίτι. Μπροστά μου αυτοκίνητο παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο. Αναγκαστικά, κατεβαίνω προς το δρόμο για να περάσω και, εκείνη τη μοιραία στιγμή μία σακούλα, ακουμπάει ανεπαίσθητα το αυτοκίνητο σε μία ακρούλα.

Δε δίνω σημασία, κάνω δυο τρία βήματα ακόμα. Ξαφνικά ακούω τη φωνάρα από πίσω: «…τι θα γίνει ρε μαλάκα….;;; θα μας σπάσεις και το αμάξι να’ ουμ;»

Η αλήθεια είναι πως για ένα δευτερόλεπτο ζαλίστηκα και γύρισα να δω τι συμβαίνει , ποιος γκαρίζει και, κυρίως σε ποιον. Μετά, είδα τον ευτραφή γενειοφόρο με τα άσπρα και το πανικόβλητο βλέμμα να με κοιτάζει και κατάλαβα πως μιλούσε σε μένα.

Πίδακες καλοσύνης και γλυκύτητας με πλημμύρισαν , στο μυαλό άνθισαν αρώματα από φρέσκα ρόδα , φόρεσα το καλύτερο μου χαμόγελο, πήγα κοντά του, πολύ κοντά του και του είπα:

«Μην αμελείτε κύριε να παίρνετε τα χάπια σας…δεν βλέπετε πως σας βλάπτει;;; »

και γύρισα γεμάτος χάρη , σχεδόν χορευτικά και έφυγα. Δεν ακούστηκε τίποτα πια, ο κύριος ξαναμπήκε υποθέτω στο αμάξι του και εγώ συνέχισα τη διαδρομή μου.

Εκείνη την ημέρα ήταν και το μεγάλο συλλαλητήριο των Καθηγητών και των Φοιτητών…εκείνη την ημέρα ήταν που προφανώς η αστυνομία αποφάσισε να απαλλαχθεί από το παλιό στοκ δακρυγόνων και έτσι χωρίς καμία φειδώ εκτός από καρπαζιές έκαναν το κέντρο, πεδίο βολής καπνογόνων.

Χαρακτηριστικά, το βράδυ αργά, δειπνούσα με 3 ακριβούς φίλους, τη Μαρίνα το Βλάση και τον Βασίλη και σαν φύγαμε κατά τα μεσάνυχτα και κατηφορίσαμε από τα Εξάρχεια, γεμίσαμε δάκρυα.

Όχι από συγκίνηση πάντως και, ας είχαν λήξει τα επεισόδια, ώρες πριν.

Ας είναι καλά η Γαλλία πάντως που έδειξε το δρόμο. Και για να είμαι σαφής.

Δεν εξετάζω εδώ το αν έχει δίκιο η Πανεπιστημιακή Κοινότητα ή όχι, ομολογώ πως δεν είμαι τόσο ενημερωμένος ώστε να τολμήσω να έχω άποψη.

Λέω όμως…ας είναι καλά η Γαλλία και οι Γάλλοι Πολίτες, που, επιτέλους, έδειξαν ξανά, πως ένας αγώνας μπορεί να έχει αποτέλεσμα και έτσι, μπόλιασαν με αυτοπεποίθηση και άλλους. Για το λάθος ή σωστό, άλλη ώρα, αν και γενικώς, δεν σας κρύβω, πως η σύγκρουση με την εξουσία είναι χρέος και καθήκον κάθε γενιάς.

Παρασκευή πρωί-πρωί έφυγα με τον προαστιακό (ωραίο έργο, πολύ ωραίο) να συναντήσω τη Νεφέλη μου έξω από το σχολείο της.

Τα λόγια εδώ, μπορούν να πάνε βόλτα, είναι ανίκανα και αχρείαστα.

Κυριακή βράδυ, αργά με την πτήση των 11 (που έφυγε 11 και 45 τελικά) και αφού μεσολάβησε ένας καφές στο αεροδρόμιο σε ξεχωριστές συναντήσεις με δυο καλούς και παλιούς φίλους τον Λαπούτα από τα blogs και άλλον έναν από το χώρο της ραδιοφωνίας, μπήκα στο αεροσκάφος προσμένοντας να χαθώ στην αγκαλιά της Ελένης που θα με περίμενε στη Λάρνακα.

Και, αν εξαιρέσω τη Νεφέλη, τη Μητέρα μου και ελάχιστους ακόμα ανθρώπους, ανυπομονούσα να ξαναβρεθώ στη Λευκωσία.

Υστερόγραφο: Αυτές τις ελάχιστες μέρες, πρόλαβα να δω και λίγο τηλεόραση, κυρίως ειδήσεις.

Πραγματικά, δε νομίζω να υπάρχει πιο βάρβαρη και άξεστη «ενημέρωση» από αυτή των ελληνικών τηλεοράσεων.

Αθλιότητα απόλυτη, το δε ζήτημα του νεαρού που εξαφανίσθηκε στη Βέροια, ανέδειξε για άλλη μία φορά την απροσμέτρητη ένδεια που μας διακρίνει σε Παιδεία και σοβαρότητα.

Αίσθησή μου, είναι πως η Ελλάδα έχει τα χάλια της, μα τόσο πολύ τα χάλια της που κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί συνολικά το χάλι.

Χαρακτηριστικό, το ανέκδοτο που είπαν:

Ένας πολίτης, τηλεφωνεί στην αστυνομία μέσα στη νύχτα. Σηκώνει το τηλέφωνο, ο αξιωματικός υπηρεσίας.
-Αστυνομία, παρακαλώ.

-Ναι…κοιτάξτε…στείλτε παρακαλώ έναν αστυφύλακα εδώ (λέει τη διεύθυνση) είναι τουλάχιστον 3 ώρες κάτω από το σπίτι ένας…Νεοδημοκράτης και μαλακίζεται….

Κόκαλο ο αξιωματικός απαντάει:

-Ναι…να στείλω…να στείλω…αλλά πέστε μου σας παρακαλώ…Τα πολιτικά του φρονήματα…πως στην ευχή τα καταλάβατε;

-Χα! Απλό. Αυτός, μαλακίζεται. Αν ήταν Πασόκος θα μας είχε γαμήσει!

*κάντε ένα κλικ πάνω στο εικαστικό στην κεφαλή του άρθρου, αξίζει τον κόπο.

Πρόκειται για μία θαυμάσια ελαιογραφία σε καμβά, του γερμανού ζωγράφου Leo Von Klenze με τίτλο η Ακρόπολις των Αθηνών. Το έργο είναι του 1846 και βρίσκεται στη Νέα Πινακοθήκη του Μονάχου, πόλη στην οποία ο ζωγράφος πέθανε το 1864.




26 σχόλια:

Marialena είπε...

Δύο ξεχωριστοί άνθρωποι από αυτούς που ποιούν ήθος εδώ στις ιστοσελίδες συναντήθηκαν. Σ'ευχαριστούμε Δύοντα γι' αυτό σου το οδοιπορικό στην Αθήνα του 2006.

Καλό καλοκαίρι στη γη της Αφροδίτης, Μαριαλένα

Μαύρος Γάτος είπε...

Βρε αποτρόπαιε!!!!

Ειλικρινά, θα κατέβαινα, αν το ήξερα εγκαίρωςότι θα έρθεις... Τα έμαθα βέβαια τα καθέκαστα μην ανησυχείς, έχουμε τας πηγάς μας...

Περιττό να σού πώ ότι η λιθογραφία σου έγινε ήδη wallpaper. Καλωσήρθες πάλι, Ανατέλλοντα.

hardrain είπε...

@marialena, πολλοί είναι αυτοί που ποιούν ήθος στις ιστοσελίδες. Απρόσμενα πολλοί, μια από τις πλέον αισιόδοξες εκπλήξεις που είχα στη ζωή μου από τότε που ανακάλυψα αυτή τη σφαίρα...

@Μαυρόγατε, όπως θα κατάλαβες και από το ποστ μου΄και όπως γενικά ξέρεις, μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν θα πετάξω για Αθήνα (όπως γνωρίζεις ήδη είχε αναβληθεί το ταξίδι μία φορά). Επαιζε ακόμα και η πιθανότητα να επιστρέψω Κύπρο την ίδια μέρα αργά το απόγευμα μετά την εκδήλωση στη Βουλή. Έτσι και αλλιώς, στο τηλέφωνο και στο lap top ήμουν συνέχεια, σε επικοινωνία με το γραφείο μου... "Αστα να πάνε"!

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμά σου Μίλτο, έλεγα (ακισμός) "θα με έχουν ξεχάσει όλοι τώρα".... :-)

Xνούδι είπε...

Να πεις στην Ωραία Ελένη σου, ότι στην αγκαλιά της κάθε βράδυ κοιμάται ένας ήλιος.

(Από αυτά που μου είπες για Εκείνη, το Ωραία, κυρίως με την έννοια που έδιναν στην λέξη οι Αρχαίοι Ελληνες. Για το μέσα. Το μπλε δωμάτιο που λέω εγώ)

apousia είπε...

Καλώς ήρθες ξανά στο ''σπίτι'' σου!
Να ευχαριστήσω κι εγώ για τη βόλτα στις γωνιές της Αθήνας,νοερά ακολούθησα!
Χείμαρρος το post,χαϊδεύει,χρωματίζει,ντύνει με ήχους,καλύπτει με σιωπές,καυτηριάζει,αναμοχλέυει,προσπερνάει,σφίγγει χέρια ή τα σηκώνει σε σήμα αποχαιρετισμού...

Τα λόγια που χρησιμοποίησε το χνούδι κατ'ιδίαν για να περιγράψει τον δύοντα,δεν άκαναν άλλο παρά να επιβεβαιώσουν την εικόνα που ο νους κι η φαντασία είχε χτίσει!
Και να ενδυναμώνουν και να αποθαρρύνουν μαζί, την προσμονή...

Την αγάπη μου!

NinaC είπε...

Και βέβαια δεν σε ξεχάσαμε, Ανατέλλοντα. Περνάγαμε συχνά-πυκνά και αερίζαμε το σπίτι σου.

Να το βρεις έτοιμο.

Καλώς όρισες!

:)

Αθήναιος είπε...

Α πολλά κοπλιμέντα εισέπραξα. :-)

Σας παρακαλώ να βεβαιώσετε την ομήγυρη ότι συναντηθήκαμε επειδή είμασταν γνωστοί από παλιά.Το λέω αυτό γιατί συχνά δέχομαι ευγενικές προσκλήσεις τις οποίες απορρίπτω όσο πιο ευγενικά μπορώ. Με τον Δ-Α είχαμε γνωριστεί πριν από 1.5 χρόνο στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου κ βρεθήκαμε τυχαία στο διαδίκτυο!!

Πάντως ήταν ένα πολύ ωραίο μεσημέρι για μένα κ ας ήμουν άσχημα ξενυχτισμένος κ ας έτρεχα εκείνες τις μέρες.

Συζητήσαμε πολλά ενδιαφέροντα κ επαγγελματικά κ βιβλιοφιλικά. Αφού χθες το πρωί έψαχνα στο Διαδίκτυο ξενοδοχεία στην Κύπρο. :-)

Ektwras είπε...

Υπεροχο κειμενο,
κρατω μονο την απογοιωση απο τη Λαρνακα, εχω πεταξει απο τοσα αεροδρομια, αυτην την υγρασια και την ζεστη που νοιωθεις μολις βγεις η λιγο πριν μπεις στο αεροπλανο δεν την εζησα πουθενα. Αν εχεις διαθεση αυτο το αισθημα σου περναει μνμτα... (μετεφρασετα...)

μπορω να κρατησω την παραγραφο απο τη βουλη στο blog μου ;)

γιώργος είπε...

καλησπέρα...
με το καλό να μας ξανάρθεις...
να ειδοποιήσεις όμως νωρίτερα για να έχουμε καθαρίσει και τακτοποιήσει αυτή την άναρχη πόλη που ζούμε...
να χαίρεσαι τις αγάπες σου...

Кроткая είπε...

Καλησπέρα.
Πέραν του ότι ευχαριστήθηκα το κείμενο κι ένιωσα σα να ήμουν στην Αθήνα για λίγα λεπτά, να παραθέσω και μια πληροφορία.Την ίδια κίνηση με το BBC έκανε και η Radio-Télévision Française στο διαδίκτυο, http://ina.fr/archives/index.fr.html.

Τα σέβη μου

ellinida είπε...

Χα εκεί σε πήγε και σένα το χνούδι ε ; Τα'μαθα , τα 'μαθα !
Παλιό αγαπημένο στέκι όλων των Φαληριωτών .
Χαίρομαι που πέρασες όμορφα . Αντε με ξεσήκωσες να κατέβω κι'εγώ καμμιά μέρα Αθήνα !
η αραχτή στας εξοχάς ελληνίς

Ανώνυμος είπε...

Ένα ταξίδι... ότι χρειάζομαι πιο πολύ αυτό το καιρό... ένα ταξίδι... έστω και για κάποιες ώρες... αηδία το γραφείο πια!!! Αηδία και μούχλα. Τέλος πάντων... μάλλον όλα καλά Δύωντα...
μόνο μία ένσταση με αυτό το ανέκδοτο, όσο και να θέλω να γελάσω μαζί του, δεν είναι λιγάκι μηδενιστικό για ανέκδοτο; Ξέρεις τι μου θυμίζει; Τα επιχειρήματα των "ΛΑΟΣ"ικών, αφού όλοι δεν ... ε ας είμαστε εμείς... κάνω κάπου λάθος;;;

(c) Ο φέρων το φως...

Ο Καλος Λυκος είπε...

Δηλαδή πρέπει να με κάνεις να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω στην Αθήνα γιά το ΠΣΚ;;;

Καλημέρα σου...

hardrain είπε...

@Χνούδι, όπως ξέρεις καλά, Φως σε μία σχέση υπάρχει μόνο αν το εκπέμπουν ίσα και οι δυο. Αλλιώς μιλάμε για διάττοντες αστέρες...ε;

@Απουσία, θα μπορούσα να είχα γράψει άλλα τόσα...Αλλα, δεν θέλω να παραγίνω γκρινιάρης με την Αθήνα την οποία αγαπώ επίσης πολύ, ειδικά σε διάφορες κρυφές γωνιές της...

@CD καλώς σας βρήκα και πάλι :-)

@ Αθήναιε Αγαπητέ, ασφαλώς και έτσι έχουν τα πράγματα, τα θεώρησα μόνο γνωστά, μιάς που και εσείς και εγώ, είχαμε αναφερθεί σε αυτά στο παρελθόν, στις σελίδες σας.

Βρήκατε ξενοδοχείο; Θέλετε μήπως κάποια βοήθεια;;; Σας περιμένουμε και εμείς και η βεράντα μας και ο...κήπος του Σταύρου στον Αρχάγγελο κοντά με τους θαυμαστούς μεζέδες και το μοναδικό του χαμόγελο.

@Έκτωρα, σε ευχαριστώ. Ασφαλώς και μπορείς να πάρεις την παράγραφο. Ερώτημα θέλει;;;

@Γιώργο, να είσαι καλά...'ήρθα και στις σελίδες σου νωρίτερα και μου άρεσαν πολύ :-)

@Krotkaya, χαίρομαι για το νοερό ταξίδι, σημαίνει πως κάπως τα κατάφερα να μεταφέρω ορισμένα πράγματα. Ευχαριστώ πολύ για το λινκ, ήδη πήρε τη θέση του, θα το κοιτάξω αργότερα .

@Ελληνίδα μου, είσα σε ιδανική κατάσταση...Εις τας εξοχας μεν και ένα βήμα από την Αθήνα...Πολλλλά ωραία που λένε και στην Κύπρο!

@Λούσιφερ....το ανέκδοτο δεν το έβαλα γιατί μου αρέσει, αλλά γιατί είναι χαρακτηριστικό των συναισθημάτων που έχει πολύς κόσμος...Είναι ωστόσο και "απολαυστικά κυνικό"...Δυστυχώς.

@Καλέ μου Λύκε. Χαίρομαι που σε βλέπω.

Υπόσχομαι δε, κάποια στιγμή ένα καλό αφιέρωμα στους Λύκους-έχω πει, πολλές φορές, πως τρέφω θαυμασμό και αγάπη μεγάλη για αυτά τα εξαιρετικά πλάσματα, τα τόσο αδικημένα από τη τη μιζέρια και τη δεισιδαιμονία των κρατούντων θρησκευτικών αντιλήψεων που έχουν διακριθεί-αιώνες τώρα- για το μίσος τους προς τη Φύση και τη Γη.

Ο Καλος Λυκος είπε...

Woof!!! (με την ουρά να κουνιέται χαρούμενα)

Ανώνυμος είπε...

Τα συναισθήματα που έχει πολύς κόσμος... στην Ελλάδα; στην Ευρώπη; στον κόσμο; Ζούμε έχω την αίσθηση στην εποχή μιας παγκόσμιας πολιτικής μπούρδας. Γελοιότητες που ξεκινούν από την υπέροχη ατάκα "κάποιος να προστατεύσει τα ΜΑΤ από τους φοιτητές", προχωρούν στους νεοεισερχόμενους στην παραγωγική διαδικασία, μετατρέπουν τον όρο εργασία σε απασχόληση, σκοτώνουν αθώους παντού, στο όνομα μιας παγκόσμιας μάχης του καλού και του κακού... και άλλα πολλά ίσως λιγότερο σημαντικά, ικανά όμως να στερήσουν το χαμόγελο από τον κόσμο. Περπάτησες στην Αθήνα δύοντα; Σήμερα έκανα μια βόλτα, αγόρασα τα βιβλία μου, τις εφημερίδες μου και ήπια ένα καφέ στην Κοραή. Διάβασα το πρωτοσέλιδο και ...
"ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑΣ. ΕΧΑΣΑΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΩ ΔΑΝΕΙΩΝ
Έρευνα: Το 6,7% βρέθηκε στο δρόμο μετά από κατάσχεση κατοικίας. (Δώσε βάση σε αυτό που ακολουθεί Δύοντα... το θεωρώ τραγικό για την κοινωνία μας) Πτυχιούχοι ΑΕΙ-ΤΕΙ το 10,9% των κλοσάρ."
ΠΑΣΟΚ; ΝΔ; ΚΚΕ; ΣΥΝ; ΛΑΟΣ; Έχει νόημα ποιός είναι ο μαλάκας και ο επιβήτορας, όταν αυτός που στοχεύει στην γνώση, καταδικάζεται σε περιθωριοποίηση;
Ελπίζω να μην σου χάλασα το post.

(C) Ο φέρων το φως...

Xνούδι είπε...

Μα φυσικά και οι δύο.Ομορφη θα πει και φωτεινή :)

Καταγάλανες καληνύχτες ;)))

γιώργος είπε...

καλημέρα...
η περίοδος ανανέωσης "χτύπησε" πολλούς από εμάς...
καλορίζικο το νέο "σπίτι"...
και ο ήλιος πάντα θα ανατέλει...

Ανώνυμος είπε...

Είναι θαυμάσια όλα όσα μας περι-γράφεις, σαν περιπέτειες σου κατα τις επισκέψεις σου εδώ, ή άλλες συναρπαστικές. Είναι τρομερά ενδιαφέρουσες. Αν σκεφτούμε μάλιστα τον όμορφο τρόπο που τις γράφεις και φυσικά παραγνωρίσουμε τις όποιες τυχαίες ανορθογραφίες, τότε ίσως-ίσως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε άνετα και για ...Ποίηση!

hardrain είπε...

@ Λουσιφέριους, δεν μπορώ να δω πως μου "χαλάς το ποστ". Το "ποστ" (το κάθε ποστ, οποιουδήποτε, είναι εκεί αυτάρκες και η δύναμη του, όση διαθέτει, δεν μπορεί να ακυρωθεί από κανενός το σχόλιο.)

Κατά τα άλλα, σε γενικές γραμμές, αυτά που γράφεις, μάλλον συμπληρώνουν την εικόνα παρά την "ενοχλούν".

Την Αθήνα, την αγαπάω, έτσι και αλλιώς. Και πάντα μου άρεσε, όταν ζούσα εκεί, σχεδόν όλα μου τα χρόνια, να κάνω τεράστιους περιπάτους στους δρόμους και τις κρυφές, συχνά μαγικές γωνιές της.

Συνήθως, κατά τα γνωστά τριήμερα αποδράσεων των κατοίκων της...

@Χνούδι, θαυμάσια...

@Γιώργο, από μας εξαρτάται θαρρώ ε;

@Μύθε, οι ανορθογραφίες, δεν είναι τυχαίες. Είναι προϊόντα είτε βιασύνης, είτε άγνοιας που προέρχεται από μία αδυναμία προσαρμογής σε κανόνες )χρόνιο κουσούρι αυτό, συνδυασμένο με κάτι απίστευτες εμμονές, δηλαδή, υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις που γνωρίζω θεωρητικά το "ορθό" αλλά στην πράξη το λησμονώ γιατί δεν το έχω κάνει συνείδηση.

Θα θεωρούσα βέβαια, πιο φιλική, την συγκεκριμένη υπόδειξη, του τύπου "έχεις κάνει λάθος εκεί, εκεί και εκεί" παρά τη γενική αναφορά.

Τώρα...αν κάτι είναι ή δεν είναι Ποίηση, ας μου επιτραπεί να πω απόλυτα, πως αυτό δεν είναι διόλου συνδεδεμένο ντε και καλά με την ορθογραφική αυστηρότητα του όποιου δόκιμου ή επίδοξου Ποιητή. Τα ματάκια μου, είχαν την τιμή να δουν τετράδια κάποιων απολύτως δόκιμων Ποιητών και να παρατηρήσουν (μέσα στην άγνοιά τους) κραυγαλέες παραβάσεις.Ωστόσο, εκεί αποφασίζεις αν θα βλέπεις το φεγγάρι ή το δάχτυλο που το δείχνει.

Αυτή είναι η γενική μου θέση σε αυτό, δεν αφορά μόνο εμένα, το κατά τα λοιπά πολύ κολακευτικό σου σχόλιο για το οποίο σε ευχαριστώ, μου έδωσε την αφορμή να γράψω τις σκέψεις μου. Α! και την επόμενη φορά, κάνε συγκεκριμένες παρατηρήσεις. Θα σου είμαι ευγνώμων.

Кроткая είπε...

πολύ όμορφο, ζεστό και πρωτότυπο το καινούριο σπίτι! με γειά και καλορίζικο!

hardrain είπε...

Ναι! Δεν είναι πολύ ωραίο;;;

Ομολογώ και εγώ, το είδα μαζί σας, μιας που το εγκατέστησε το Χνούδι για λογαριασμό μου-νάναι καλά!

Περιμένω και μία πρόταση από τον καλό μου φίλο Laputa, ο οποίος καθυστέρησε λόγω τεχνολογικών δυσκολιών, παρόλο που ήταν ο πρώτος που είχε αναλάβει να με βοηθήσει. Τον πρόδωσε δυστυχώς το lap top του.

Ωστόσο επειδή λογαριάζω να ξεκινήσω και δεύτερο blog καθαρά ραδιοφωνικό και σχετικό με τις εκπομπές μου, τον περιμένω στη γωνία....(άλλωστε γνωρίζει τις ραδιοφωνικές μου δραστηριότητες από...αρχαιοτάτων χρόνων και, του έχω απόλυτη εκτίμηση στην αισθητική του)

Σταυρούλα είπε...

Ωραιότατο το κείμενό σας!

Υ.Γ."Κύπρο, ου μ' εθέσπισεν.." Τυχαίο ήταν που το έτερό σας "φως" έχει τ' όνομα Ελένη;

Υ.Γ. «Μην αμελείτε κύριε να παίρνετε τα χάπια σας…δεν βλέπετε πως σας βλάπτει;;; »
Ωραίοοοοοο! Θα το ΄χω υπόψη!

Katerina ante portas είπε...

Mε γειά η νέα εμφάνιση της σελίδας και το ξεκίνημα!
Κυνηγημένος λοιπόν από την Αθήνα και εμάς όλους τους brutalis- brutalis έφυγες..

hardrain είπε...

@Ρενάτα...ες γην εναλίαν Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν οικείν Απόλλων…

έτσι ακριβώς!

Τυχαίο; Τίποτα δεν είναι νομίζω τυχαίο. Ποιός ξέρει;

@Κατερίνα! η αλήθεια είναι πως όπως έγραψα και πιο πάνω, αδημονούσα να επιστρέψω. Ωστόσο, θέλω και το θέλω πολύ, να καταφέρω ένα ταξίδι χωρίς τόσο πιεστικούς χρόνους, να δω κάποιους ανθρώπους παραπάνω. Χαίρομαι που σου αρέσει η νέα μορφή των σελίδων μου.

Ανώνυμος είπε...

This is very interesting site...
» » »