Λοιπόν...

Λοιπόν...


Σκεφτόμουν να ανεβάσω τις φωτογραφίες του κου Ψωμιάδη, της Φώφης του Καρατζαφέρη και να βάλω από κάτω λεζάντα : Απορεί κανείς για τα ποσοστά της αποχής;

Σκεφτόμουν να ανεβάσω μία πωλητήρια αγγελία του τύπου:

Χαρίζονται οι ψηφοφόροι του κου Ψωμιάδη σε φαρμακευτική εταιρία για πειράματα.
Με την (σωστή) απαγόρευση δοκιμών σε ζώα , αν μη τι άλλο αυτοί θα μπορούσαν να
προσφέρουν θετικό για την ανθρωπότητα έργο και, να εξιλεωθούν από το πολλαπλώς
επαναλαμβανόμενο «ατόπημα» της επιλογής τους.

Παρακολουθώ καθημερινώς τα εν Ελλάδι τεκταινόμενα και, κάθε φορά σχεδόν λεω θα γράψω «για αυτό» ή «για εκείνο».

Έβλεπα για παράδειγμα κάποιους απεργούς δασκάλους να κάνουν δηλώσεις στην τηλεόραση και να μην μπορούν να αρθρώσουν λόγο ορθό και στοιχειωδώς συντεταγμένο.

Μετά, έβλεπα και τους καταληψίες μαθητές να επιχειρηματολογούν με μία σειρά από σύμφωνα –τα φωνήεντα προφανώς απεργούν δικαίως διαμαρτυρόμενα για τη διαχείριση της γλώσσας μας και, σκεφτόμουν πάλι, πως ναι, η παιδεία μας , έχει συνέχεια:

χάλια οι καθηγητές , απλήρωτοι, άκεφοι δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς πάθος και φαντασία, τα ίδια και χειρότερα οι μαθητές τους (με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις...έτσι δεν λεει η παροιμία;)

Βλέπω τους εκπρόσωπους του έθνους. Έρημους κι απρόσωπους, όπως το έλεγε και το τραγούδι. Αλλά και οι εκπροσωπούμενοι; Ακόμα πιο έρημοι ακόμα πιο απρόσωποι.

Μια μάζα που κινείται σαν συρμός τρένου σε ράγες που τοποθέτησε κάποιος μεθυσμένος.

Η Β. Τριφύλλι (ποια;;;) τσακώθηκε με τον Α. Γκλέτσο (ποιον;;;) στην τηλεόραση.

Η Πολιτική επιχειρηματολογία που κατατέθηκε , μιας που και οι δυο ήταν υποψήφιοι στις Δημοτικές εκλογές ήταν του επιπέδου «είσαι μαλάκας, όχι δεν είμαι»


Αυτή, είναι η πολιτική ζωή του τόπου.

Ή μάλλον δεν είναι αυτή, αλλά ετούτη:

Το κομματικό συμφέρον δείχνει Αράπογλου στον β΄γύρο των
εκλογών.

Ποιός το είπε αυτό; Μα ο Γ.Καρατζαφέρης.

Μάλιστα.

Ο κύριος Καρατζαφέρης, αυτός που έχει «στείλει» σε κάτεργα και ξερονήσια ομοφυλόφιλους για παραδειγματισμό, ασθενείς με aids για να προστατεύσει την κοινωνία και βεβαίως όλους συλλήβδην τους Αλβανούς εμμέσως πλην σαφώς στηρίζει το Πασόκ στην επαναληπτική εκλογή για τη Θεσσαλονίκη.


Παράλληλα στα ελληνικά κανάλια οι ποικίλες πλατινέ γκόμενες καλά κρατούν, τα κουτσομπολίστικα περιοδικά έχουν ανεβασμένη κυκλοφορία κλπ.

Η ελληνική πραγματικότητα , προκαλεί μόνο οργή και απογοήτευση.

Υπάρχουν βέβαια και άλλα πράγματα, συγκλονιστικά και σπουδαία.

Όπως πάπυρος του Δερβενίου που παρουσιάστηκε πρόσφατα επιτέλους.

Αλήθεια...σε πόσα σχολεία έγινε θέμα το ύψιστης σημασίας θέμα; Σε κανένα υποθέτω, αφού απεργούν.

Όταν και αν ξαναβρώ διάθεση για το blog θα επιστρέψω.

Δεν το είδα ποτέ σαν «ημερολόγιο» ούτε έχω διάθεση να το κάνω δημόσιο εξομολογητήριο Δόξα τους Θεούς, έχω μια γεμάτη προσωπική ζωή δεν ψάχνω να τη γεμίσω δημοσίως.

Και δεν έχω παρά ελάχιστο προσωπικό χρόνο.

Για αυτό και «απέχω». Και, στον ελάχιστο χρόνο που έχω, η ανάγκη μου είναι να τον γεμίζω με ότι κατά την κρίση μου αξίζει.

Υπάρχουν τόσα ποιήματα που δεν διαβάσαμε ακόμα, τόσες μουσικές που δεν ακούσαμε ή πρέπει να ξανακούσουμε, τόσες ζωγραφιές που δεν χαρήκαμε, τόσα δειλινά που δεν ρουφήξαμε, τόσοι ορίζοντες θαλασσινοί που δεν τους αφεθήκαμε.

Σας συνιστώ να πατήσετε το play στο video να απολαύσετε τον σπουδαίο Yo Yo Ma και τον Bobby MacFerrin. Υπάρχουν στιγμές σε αυτό το video συγκινητικές μέχρις δακρύων-όπως η στιγμή που οι δυο τους συζητάνε μαζί με την Μουσικό Louise Vosgerchian πάνω στην πρόβα.

Ίσως θα έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος οι πληθυσμοί να εκτίθενται διαρκώς σε τέτοιου είδους πράγματα μήπως και πια μετά από ένα διάστημα η αισθητική τους εγερθεί, επαναστατήσει και στείλει όλους (ή έστω σχεδόν όλους) αυτούς που κυβερνούν στον αγύριστο.

Πατήστε πάνω στην εικόνα και όχι στο play γιατί το συγκεκριμένο μπορείτε να το δείτε μόνο από τις σελίδες του youtube.com

Πατήστε απλά στην εικόνα και θα σας μεταφέρει αυτομάτως. Ανοίξτε τα ηχεία και αφεθείτε.