tag:blogger.com,1999:blog-19838149.post114253105247783078..comments2023-10-26T17:53:05.474+03:00Comments on O ΔΥΩΝ ΑΝΑΤΕΛΛΩΝ: Άννα Βίσση...Α!να σΒήσει να ησυχάσουμε;Unknownnoreply@blogger.comBlogger48125tag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-79022177091045032742007-03-07T01:34:00.000+02:002007-03-07T01:34:00.000+02:00Where did you find it? Interesting read »Where did you find it? Interesting read <A HREF="http://www.consumer-reports-mp3-player.info/Hair-loss-saw-palmetto.html" REL="nofollow">»</A>Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1150409276123185172006-06-16T01:07:00.000+03:002006-06-16T01:07:00.000+03:00ΕΣΥ ΡΕ ΜΑΥΡΕ ΓΑΤΕ ΤΙ ΑΡΧΙΔΙΑ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥΣ ...ΕΣΥ ΡΕ ΜΑΥΡΕ ΓΑΤΕ ΤΙ ΑΡΧΙΔΙΑ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥΣ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΖΗΤΑΣ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΝΑ ΣΕ ΓΙΑΤΡΕΨΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ?<BR/>ΕΧΕΙΣ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ, ΜΙΚΡΕ ΚΩΛΟΕΛΛΗΝΑ?Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1150409136442117892006-06-16T01:05:00.000+03:002006-06-16T01:05:00.000+03:00ΤΗ ΖΗΛΕΥΕΤΕ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΕΛΑΤΙΣΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤ...ΤΗ ΖΗΛΕΥΕΤΕ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΕΛΑΤΙΣΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΔΙΑΚΙΝΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΜΑΣ!<BR/><BR/>ΜΕΤΑΠΡΑΤΕΣ ΒΟΛΙΒΙΑΝΗΣ ΚΟΚΑΪΝΗΣAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1143072288878061262006-03-23T02:04:00.000+02:002006-03-23T02:04:00.000+02:00Την ώρα που η Βίσση τραγουδούσε για την Eurovision...Την ώρα που η Βίσση τραγουδούσε για την Eurovision, κάποια Γαλλάκια, ήταν στους δρόμους μαχόμενα για να εξασφαλίσουν την ποιότητα ζωής τους.<BR/> Κάποια χρόνια πριν η Μαρίζα Κωχ έδινε την φωνή της στον Χατζηδάκη και έβγαινε το Παναγιά μου Παναγιά μου, και ακούγονταν τα Πάθη της Κύπρου σε όλη την Ευρώπη.... <BR/> Ξέρετε τί με ενοχλεί; Ο συγγραφέας του αρχικού κειμένου είναι υποψιασμένος... ή καλύτερα είναι γνώστης πολλών πραγμάτων, όμως προβάλλει τα μικρά και αφήνει στο σκοτάδι τα μεγάλα. Πώς να σβύσει η Βίσση, όταν όλος ο διάλογος, γίνεται προς τιμήν της;; Όταν ακόμα κι εγώ που απαντάω εδώ το κάνω με αφορμή την αιτία του κακκού; Πού είναι ο άλλος πόλος;<BR/> Κάπου διάβασα, θα σας απαντήσω αύριο, γιατί θέλω να μείνω με τις καταπληκτικές εντυπώσεις μιας παράστασης... Γιατί να έχει χώρο σε ένα ψαγμένο blog η "Αχ να σβύσει" και όχι η παράσταση... μήπως μας αρέσει ο όλος πανικός τελικά;;<BR/> Όσο για τις επιλογές της μάζας, που κάποιος ανέφερε με τρόπο απαξιωτικό, θα ήθελα να πω πως η μάζα αποφασίζει... το αν αποφασίζει σωστά ή όχι είναι ένα ζητούμενο, αλλά αυτή αποφασίζει. Αν θες να την οδηγήσεις στην ποιότητα, δεν στέκεσε κάτι χιλιόμετρα ψηλότερα από αυτήν παίζοντάς το "άριστος", "εκλεκτός" ή "Μεσσίας". Βουτάς μέσα της. Μαθαίνεις τα χούγια της και συζητάς μαζί της. Αυτό κάνουν όλοι αυτοί που παρακαλάτε να σβύσουν και μάλλον το πετυχαίνουν, παρ'όλα τα ψέμματά τους. Είναι εύκολο... πολύ εύκολο...<BR/> Ευχαριστώ για το σκούντηγμα που μου κάνατε... ελπίζω να σας σκούντηξα κι εγώ λίγο.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1143046356071775962006-03-22T18:52:00.000+02:002006-03-22T18:52:00.000+02:00Παιδιά, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και χρήσιμη η συζή...Παιδιά, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και χρήσιμη η συζήτηση που έχετε ανοίξει. Διάβασα σχεδόν τα πάντα, με κάποια συμφωνώ με κάποια όχι και πλέον δεν θυμάμαι ποιος είπε τι, αλλά θέλω να σταθώ σε 3 σημεία:<BR/>Η Παιδεια λειπει - η Βισση απλα αναπληρωσε το κενο. Ποιος το είπε; δεν θυμάμαι, μα είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Σκέφτηκε κανείς όμως πως το σχέδιο είναι στημένο και καλά προμελετημένο. Κάποιοι έχουν συμφέρον ο κόσμος να πλέει σε πελάγη πλαστικής ευτυχίας και πρωινάδικης ανεμελιάς, να αποκοιμίζει το μυαλό του, να μη σκέφτεται, να μην αναλύει, να μην προβληματίζεται και κυρίως, ΚΥΡΙΩΣ να τυρβάζει επρί άλλα ενώ του κόβουν τη σύνταξη, το μισθό, τη δουλειά, το οξυγόνο που αναπνέει και το νερό πίνει. Να γίνεται ΕΘΝΙΚΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ επειδή πήρε το ευρωπαϊκό στο ποδόσφαιρο κι επειδή κέρδισε ένα τσιφτετελο-νυμφίδιο στι γιουρβίζιον, και να ξεχνάει ότι είναι άνεργος, ότι δουλεύει σα σκυλί για 300 ευρω το μήνα, ενώ το ενοίκιο του έχει φτάσει στα 250, ότι δε θα πάρει σύνταξη ποτέ κλπ κλπ. Είναι μεθοδευμένη η καταστροφή της παιδείας, η απομόρφωση των νέων γενιών, η αγραμματοσύνεη και η αντικατάσταση της κριτικής σκέψης από τη γκλαμουριά και την τηλεοπτική χαζοχαρουμενίαση επιπέδου βόθρου. <BR/><BR/>Δεν έχω ιδέα τι γίνετια στην ελληνική τηλεόραση, γιατί δεν ζω στην Ελλάδα. Κι δεν έχω ιδέα τι γίνεται πλεόν στην τηλεόραση γενικώς γιατί τα τελευταία 4 χρόνια συνειδητά δεν έχω τηλεόραση.<BR/><BR/>Όμως, και εδώ έρχεται η δεύτερη παρατήρηση, μη νομίζεις φίλε μου ανατέλοντα ότι στην Ευρώπη είναι καλύτερα τα πράγματα. Μην εξιδανικεύουμε καταστάσεις. Νούμερο 1 σε πωλήσεις η Sun στην Αγγλία και ηBild στη Γερμανία -όπως ανέφερε ήδη κάποιος- και νούμερο 1 σε τηελεθέαση το Star Academy στη Γαλλία (το γαλλικό fame story ή κάπως έτσι δε λέγεται; που παρουσιάζει το δικκό μας το παιδί, ο Αλιάγας, αυτός που "γεννήθηκε έλληνας", μη χέσω!). Κι όπου βρεθώ και λέω πως είμαι ελληνίδα, δυστυχώς το μόνο που ξέρουν από τη χώρα μου ειναι ο Αλιάγας κι η Παπαρίζου -κι ο Ρεχαγγελ!! Αντε τώρα θα ξέρουν και τη Βισση. <BR/><BR/>Κια μια τρίτη παρατήρηση για τα περί καψούρας, έρωτος κλπ. Ναι, είμαστε πολύ συναισθηματικός λαός και εκφράζουμε όσα νιώθουμε με υπερβολή όπως όλοι στη Μεσόγειο. όμως άλλο νταλγκάς και καψούρα κι άλλο συναισθηματικό τραγούδι. Άλλο το Σε 5 ώρες ξημερώνει Κυριακή του Λοϊζου, κι άλλο το Αχ κορίτσι μου του Πλούταρχου. Αλλο το Η ζωή μου όλη του Ακη Πάνου, κι άλλο το Φωτιά στα Σαββατόβραδα της Ατζελας. Άλλο τελικά, η Αράχνη του Μάλαμα ή ο Αποσπερίτης του Θ. Παπακωνσταντίνου κι άλλο ο Παλιόκαιρος του Τερζή (σου δίνω πίσω την αγάπη που μου δάνεισες, έλεος!!). Η διαφορά είναισ το στίχο, στη μελωδία, στην ενορχήστρωση, στο στήσιμο, στη σκηνική παρουσία, στο κατά πόσον το όλον παραπέμπει σε σεντόνι-κρεβάτι-μαξιλάρι-κρεβατοκάμαρα<BR/>-σεξ(η κ. Κοκκίνου το είπε έτσι ακριβώς άλλωστε)ή στην πραγματική ουσία του έρωτα, του πόνου, της αγάπης.<BR/><BR/>Κί όσο για τον αχταρμά, μήπως να θυμηθούμε ότι ο κ. Ρέμος τραγούδησε Θεοδωράκη στο Ηρώδειο, εμ τις ευλογίες και τα εγκώμια του ίδιου του Θειδωράκη; Είπαμε, φράγκα, δόξα και δε συμμαζεύεται, αλλά υπάρχουν και όρια... Να θυμηθούμε κι άλλα ξεφτιλίκια "πνευματικών ανθρώπων"; το πάντρεμα Σαββόπουλου-Κακομοίρας (ε, σορυ, Καλομοίρας)... Για να μη αναφέρω την κακή λέξη "Νταλάρας" και χρειαστεί να πληρώσβ κανένα εκατομμύριο... Ας μην πω άλλα και συγχυστώ.<BR/>Απλώς, νομίζω πως οι ίδιοι οι μεγάλοι έχουν μόνοι τους ξεφτιλιστεί και νομίζω πως το κάνουν επί τούτου, και πως το έγκλημα είναι οργανωμένο.<BR/><BR/>Και, οκ, κι εγώ είμαι κατά της θανατικής ποινής κλπ, αλλά μια μολότωφ στο Διογένη θα την έριχνα -ίσως όχι εν ώρα πλήρους λειτουργίας...<BR/>Μόνο που φοβάμαι πως αυτό δε θα έφερνε αποτέλεσμα. Απλώς θα τους έκανα διαφήμιση και θα το έπαιζαν και θύματα μαζεύοντας μπόλικη συμπάθεια. <BR/>Για μένα η απάντηση είναι η παιδεία κι όσο μπορεί ο καθένας μας να διαφημίζει αυτό που θεωρεί καλό και ποιοτικό, κι όλο και κάποια ψυχή μπορεί να σώσουμε...<BR/><BR/>Τα σέβη μου.Кроткаяhttps://www.blogger.com/profile/00526347887822752050noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142857839121656122006-03-20T14:30:00.000+02:002006-03-20T14:30:00.000+02:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142852708136835022006-03-20T13:05:00.000+02:002006-03-20T13:05:00.000+02:00Δημήτρη, εγώ ευχαριστώ.Θα πρέπει να πω πως με το τ...Δημήτρη, εγώ ευχαριστώ.<BR/><BR/>Θα πρέπει να πω πως με το τελευταίο σου σχόλιο σχεδόν τελείως ως προς τα όσα λες και απολύτως μα απολύτως στο πως τα λες, δηλαδή στο ήθος και την ουσία πίσω από τη θέση. Γιατί, είναι διάχυτη μεσα στα λόγια σου η στάση ενός ανθρώπου που με συνείδηση και επιλογή δεν κατα-δέχεται να γίνει κιμάς στην κρεατομηχανή. <BR/><BR/>Έχω αρκετές ενστάσεις στην αυστηρότητα σου με τον Χατζιδάκι, γιατί ο εν λόγω συνθέτης άφησε πίσω του σημαντικό έργο, εδώ που τα λέμε και μόνο ο Μεγάλος Ερωτικός αρκεί- δεν μιλάω τωρα για το Χαμόγελο της Τζοκόντας του....Βιβάλντι -άλλη ιστορία αυτή. Ας μην ξεχνάμε όμως τα σημαντικά του έργα, από μουσικές για μπαλέτο μέχρι πολύ ενδιαφέρουσα εργογραφία για πιάνο, τα εξαιρετικής οξυδέρκειας κείμενα του, την επιμονή του να επιμένει στον ιδαίτερο καθαρά Πολιτιστικό λόγο μέσα από από το περιοδικό Τέταρτο, την πολύ σπουδαία δουλειά που έκανε μέσα από το Τρίτο Πρόγραμμα και την ίδρυση της Ορχήστρας των Χρωμάτων. <BR/><BR/>Για την κλάψα του ''εντεχνου'' (τι θα πει άραγε αυτό το...'εντεχνο;) δε νομίζω πως έχει ευθύνη ο συνθέτης όπως επίσης και για τους ποικίλους ''ευαίσθητους'' επιγόνους.hardrainhttps://www.blogger.com/profile/10248821222530239676noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142851049465855542006-03-20T12:37:00.000+02:002006-03-20T12:37:00.000+02:00Το να αναλύσει κανείς μία μουσική παράδοση σε βάθο...Το να αναλύσει κανείς μία μουσική παράδοση σε βάθος εδώ είναι πραγματικά δύσκολο, ίσως και αδύνατον. Η αποσπασματικότητα είναι αναπόφευκτη. Θα προσπαθήσω απλά να εξηγήσω λίγο περισσότερο τη βασική μου θέση. Στην πορεία ελπίζω να απαντήσω και σε κάποια ερωτήματα. <BR/><BR/>Ήμουν βέβαιος ότι η παρατήρηση περί Χατζιδάκι θα έφερνε αντιδράσεις. Ο Χατζιδάκις, φυσικά, δεν ευθύνεται ούτε «εμπλέκεται» ο ίδιος στο «τουρκο-μελό» που καταγγέλλω στο προηγούμενο posting. Αυτό που επισημαίνω είναι ότι τα δικά του έργα (και επαναλαμβάνω, εμένα μού είναι απεχθή ως ακούσματα – αλλά αυτό είναι η προσωπική μου γνώμη) βλέπω να αποτελούν το καλλιτεχνικό/αισθητικό άλλοθι που επιτρέπει στο μέγιστο της μουσικής παραγωγής των τελευταίων δεκαετιών να κολυμπάει στο μελό και τη μουρμούρα. Αυτό δε θα το δούμε τόσο πολύ στα σκυλάδικα (αν και πολλοί από αυτούς που εμπλέκονται στο σκυλάδικο, όταν σηκώνουν τα βλέμματά τους από τις γαρδενιο-ραντισμένες πίστες τους, στρέφονται για να αντλήσουν καταξίωση στην «παράδοσή» μας – βλέπε Χατζιδάκις ως επί το πλείστον… αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει, οι άνθρωποι είναι ηλίθιοι…), όσο στο «έντεχνο». Εκεί η μελαγχολικότητα αποκτά τη δικαίωσή της ως Τέχνη, ακριβώς επειδή έχει υπάρξει ένας Χατζιδάκις (και φυσικά όλη η – δίκαιη και αυθεντική – μουρμούρα του ρεμπέτικου και του λαϊκού). Και επειδή εμείς οι Έλληνες είμαστε εικονολάτρες του κερατά, έχουμε μείνει εκεί – ο Χατζιδάκις (και όλοι οι άλλοι) στο απυρόβλητο. <BR/><BR/>Αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι τόσο κακό. Δεν είναι αυτό που με ενοχλεί και καταφέρομαι τόσο έντονα σε ό,τι καταφέρομαι. Με ενοχλεί το ότι η κλάψα και η μουρμούρα (μέρος της οποίας είναι, αναπόφευκτα, και η δική μου τωρινή αντίδραση) έχουν ταυτιστεί με την «ελληνική ψυχή»! Και οι απαντήσεις στο posting μου με δικαιώνουν. Είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ίδια μας την ψυχή, τον εαυτό μας στο τέλος-τέλος που θα μας καθορίσει… θα καθορίσει τις αντιδράσεις μας και την ποιότητά μας. Και δεν ενοχλεί ούτε το ότι στην αντίληψή του εαυτού μας υπάρχει μία έμφυτη μελαγχολικότητα (για όποιον λόγο – οι αναλύσεις είχαν πολύ ενδιαφέρον). Αυτό που ενοχλεί εμένα (και που εκφράζεται στην τέχνη μας – στη μουσική εν προκειμένω) είναι ότι αυτός ο τρόπος της μελαγχολικότητας είναι ο κύριος τρόπος μας και ότι έχουμε εμποτιστεί τόσο πολύ από αυτόν που οι ψυχές μας δε βλέπουν πέρα από αυτόν. Γι’ αυτό στο προηγούμενο posting αναρωτήθηκα «πού είναι τα άλλα συναισθήματα;». Και βέβαια, δεν είμαι τόσο στραβός ώστε να θεωρήσω ότι η απουσία άλλων συναισθημάτων είναι πλήρης. Απλά βλέπω ξανά και ξανά ότι το ένα, το κυρίαρχο, αυτό το ηδονικά εθισμένο στη μαυρίλα και τον πόνο είναι και το βασικό που επικρατεί και προβάλλεται. Αλλά δεν προβάλλεται μόνο. Λατρεύεται κιόλας. Λατρεύεται εν είδει «Τέχνης», «ευαισθησίας», «ποιότητας» κτλ κτλ. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα παραγνώριζε το ρόλο της τέχνης στη λύτρωση και τον εξορκισμό. Του πόνου, του θανάτου, όλης της φρίκης που προκύπτει από μία ζωή στον πλανήτη Γη εν τέλει (Κλειώ, ανέφερα τον Ian Curtis, πώς θα μπορούσα να μη συμφωνώ μαζί σου;). Αλλά είναι άλλο αυτό, και άλλο να υπάρχει μόνο ή κυρίως αυτό. Ας το θέσω κάπως διαφορετικά: με ρωτάει ο lawfighter γιατί διαμαρτύρομαι ενάντια στη μελαγχολία. Θα μπορούσα να απαντήσω ότι αυτό συμβαίνει για δύο λόγους: πρώτον γιατί η μελαγχολία η ίδια είναι ψυχικά τοξική. Και δεύτερον γιατί ενώ πολλά τοξικά στοιχεία ο οργανισμός μας τα έχει ανάγκη για την ισορροπία του, η παρουσία τους πρέπει να είναι σε μικρές ποσότητες. Αυτό που επισημαίνω ως πρόβλημα στη σύγχρονη ελληνική μουσική είναι η επικράτηση του τοξικού στοιχείου. Και ενοχλούμαι αφόρητα όταν αυτό έχει τραβήξει σε τέτοιο βαθμό, έχει επικυρωθεί τόσο πολύ ως παράδοση και έργο «ιερών τεράτων» (βλέπε Χατζιδάκις, χωρίς ο ίδιος να «εμπλέκεται» – αν και για το «τέρας» θα συμφωνούσα…), που πλέον αποτελεί «ελληνική ψυχή» και «στοιχείο του DNA των Ελλήνων» (παρεμπιπτόντως, στη γενετική μάς έμαθαν ότι το DNA είναι κοινό για όλους τους ανήκοντες στο είδος του homo sapiens στον πλανήτη – και κατά το 99% κοινό με τους χιμπατζήδες……). Και εν τέλει, η γνώμη μου για την ελληνική ψυχή και για την όποια ψυχή είναι πολύ καλύτερη. Θεωρώ ότι η ψυχή μας, τόσο συλλογικά, όσο και ατομικά μπορεί να είναι, να γίνει πολύ καλύτερη, πολύ πιο πλήρης. Εμείς, όμως, τη φυλακίζουμε σε μία φυλακή αυτό-επιβεβλημένου πόνου, τον οποίο στη συνέχεια λατρεύουμε μοιρολατρικά, γιατί «αυτό είμαστε»…… Φτώχια…<BR/><BR/>Όμως υπάρχει και ακόμα μία παράμετρος αυτού – και θα την ονομάσω, όσο και αν προκαλέσει αντιδράσεις. Νομίζω ότι μας αρέσει να λατρεύουμε την ίδια μας τη φτώχια, γιατί μας δίνει τη δυνατότητα να νιώθουμε ότι ως λαός ξεχωρίζουμε, είμαστε κάτι το ιδιαίτερο. Δε θα μπω στο τριπάκι ν’ αρχίσω να μιλάω για υφέρποντα ρατσισμό. Θα καταδείξω όμως την κατάντια μας που μην έχοντας τίποτα άλλο να επιδείξουμε, επιδεικνύουμε την παθολογία μας εν είδει «ιδιαιτερότητας»… <BR/><BR/>Σήμερα η κλάψα και η μουρμούρα αποτελούν τις βασικές και ουσιώδεις (μουσικές) τροφές μας. Και αυτό συνεχίζεται ακόμα και από εκείνους που έχουν το ταλέντο και την ψυχή να αντισταθούν (βλέπε τους καλλιτέχνες του «έντεχνου»), γιατί υπάρχουν η (κακή και ελλιπής) παιδεία μας και το παρελθόν της παράδοσης και των ιερών τεράτων. Και έτσι η συλλογική μας ανισορροπία του απανταχού παρόντος πόνου συνεχίζεται, ανακυκλώνεται. Και επειδή δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, έχουμε καταντήσει να λατρεύουμε αυτό από το οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Έχουμε κάνει την ανάγκη μας ιδεολογία. Και προσωπικά δεν μπορώ να δω χειρότερη κατάντια (ναι, πάλι αυτή η λέξη).<BR/><BR/>Και επειδή όλα αυτά ξεκίνησαν με αφορμή ένα posting πάνω στη Eurovision, ας εξηγήσω πώς νομίζω ότι εμπλέκεται η Eurovision σε όλο αυτό. Η Eurovision κατά τη γνώμη μου είναι ακόμα μία εκδήλωση αυτής της μονομέρειας και της υπερβολικής έμφασης σε πράγματα που δεν έχουν τη σημασία που τους δίνουμε. Το είπα και πριν: δεν είναι από μόνη της καταδικαστέα. Δε θα την αποκαλέσω ούτε καν «πανηγύρι» (και αν το έκανα, έκανα όντως παραβίαση του όρου – έχει δίκιο η Κλειώ). Είναι αδιάφορη. Αλλά δικαιώνει τη φτώχια μας. Και αναδεικνύει το κάθε «τσουτσέκι που πουλάει καψούρα». Πήρε το αυτί μου την κα Βίσση να αναφέρεται στον εαυτό της ως «καλλιτέχνη» και να υπεραμύνεται της «αυθεντικότητας» των τραγουδιών της… Έλεος… Τόσο πολύ έχουν πλέον χάσει οι λέξεις το νόημά τους….;<BR/><BR/>Νά ‘στε όλοι καλά.<BR/><BR/>Γιώργο, ευχαριστώ για την φιλοξενία.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142794465413947102006-03-19T20:54:00.000+02:002006-03-19T20:54:00.000+02:00"ο Χατζιδάκις ήταν εκείνος που με τις αφόρητες μελ..."ο Χατζιδάκις ήταν εκείνος που με τις αφόρητες μελαγχολίες του έδωσε ηθική δικαίωση στο απίστευτο τουρκο-μελό που ζούμε σήμερα. Για μένα όλα αυτά είναι συνέχειά του – προς τα κάτω σίγουρα, αλλά εξίσουν σίγουρα συνέχεια."<BR/><BR/><BR/>Σσσσσσσσσσσσσσσ!!!!!!!!!!<BR/>SILENZIO<BR/><BR/><BR/>«Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται», λέει ο ποιητής (…) Ίσως γι’ αυτό είναι προτιμότερη η ΣιωπήAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142771955827789892006-03-19T14:39:00.000+02:002006-03-19T14:39:00.000+02:00Φίλοι, γράψατε τόσα πολλά και τόσο ενδιαφέροντα πο...Φίλοι, γράψατε τόσα πολλά και τόσο ενδιαφέροντα που το μόνο που μου μένει είναι να στηριχτώ σε όσα είπατε συνθέτοντας ένα καινούργιο ποστ σήμερα-αύριο. Σας ευχαριστώ για τα όσα είπατε, θα συνεχίσουμε με βάρος πια τα ερωτήματα και τις θέσεις που αναπτύχθηκαν. <BR/><BR/>@Navagos, από τη στιγμή που κάτι εκτίθεται στο διαδίκτυο είναι ελεύθερο εφ όσον τηρείται η δεοντολογία-παραπομπές κλπ. Μόνο που σε εκείνο το φόρουμ όπως ξέρεις μου απαγορεύουν την είσοδο (...) και δεν θα έχω τη δυνατότητα να πω τίποτα. Δεν πειράζει, οι απαγορεύσεις , είναι κατά κανόνα πρόβλημα αυτών που τις υιοθετούν και τις εφαρμόζουν.hardrainhttps://www.blogger.com/profile/10248821222530239676noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142770694656174732006-03-19T14:18:00.000+02:002006-03-19T14:18:00.000+02:00Γιωργο συμφωνω σε ολα!Εχω την αδεια σου να το μετα...Γιωργο συμφωνω σε ολα!<BR/><BR/>Εχω την αδεια σου να το μεταφερω το κειμενο σου στο γνωστο παλιο φορουμ, μαζι με το λινκ βεβαια?<BR/><BR/>NAVAGOSAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142749814181993172006-03-19T08:30:00.000+02:002006-03-19T08:30:00.000+02:00Γύρω στα 1960 ένας Ρώσος επιστήμονας με την έγκρισ...Γύρω στα 1960 ένας Ρώσος επιστήμονας με την έγκριση της κυβέρνησης, κατάφερε να ναρκώσει για ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο ολόκληρο τον πληθυσμό της Μόσχας. Οι άνθρωποι φαίνονταν να λειτουργούν κανονικά, πήγαν στις δουλειές τους, τα έκαναν όλα κανονικά με τη διαφορά πως όταν ξύπνησαν, δεν θυμόταν κανείς τίποτα από την προηγούμενη μέρα, ενώ είδαν με έκπληξη πως η ημερομηνία είχε προχωρήσει μια μέρα μπροστά. Ο Ρώσος αυτός επιστήμονας είπε ότι η ψυχοσύνθεση του Ρώσου ήταν δεκτική σε πειράματα τέτοιου τύπου, δεν θα μπορύσε με τίποτα για παράδειγμα, να έχει το ίδιο αποτέλεσμα με τους Έλληνες. Αναλύοντας τους λόγους γι' αυτό ανάφερε πως η εσωτερική αναρχία των Ελλήνων, τους κάνει απρόβλεπτους στις αντιδράσεις τους, ακόμα κι αν επρόκειτο να πετύχει το πείραμα, θα ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο στη συνέχεια. Γερμανός λαογράφος το 1984, συνέκρινε τους έλληνες του 1821 με βάση τα λαογραφικά στοιχεία που είχε, με τους σύγχρονους μέχρι τότε Έλληνες. Ίδιοι κι απαράλλαχτοι σε όλα τους. Μωρέ ούτε η επιμειξία, ούτε το πέρασμα των αιώνων, ούτε η Δαρβινική θεωρία, ούτε τίποτα. Και οι δυο επιστήμονες, εντόπισαν την απαισιόδοξη φύση του πληθυσμού, ξπου προέρχεται από το γεγονός ότι ζουν μέσα σε πολύ φως, έναν ήλιο να τους βολιδοσκοπεί όλο το χρόνο, μια ομορφιά τον θάνατο της οποίας η ψυχή τους ν'αποδεχτεί, δεν υπάρχει πιο ασυμβίβαστος με τον θάνατο λαό από τους Έλληνες. Δεν υπάρχει πιο προκληκτικός σε σχέση με το θάνατο λαός, από τους Έλληνες. Τα τραγούδια του, τα μοιρολόγια του, η ποιησή του, ξορκίζουν μονίμως τον θάνατο της ομορφιάς, και θρηνούν μονίμως σαν τον Μπωλνταιρ που βλέποντας την αιθέρια αγαπημένη του, έγραψε το ψοφίμι. Δώστε μου έναν άλλο λαό που έχει τόσα να χάσει με το θάνατο. Που να εξύμνησε τόσο πολύ την ελευθερία του αετού, την απεραντοσύνη της θάλασσας, την ταπεινότητα της ανεμώνας, την παπαρούνα στο χαράκωμα (αχ τι θυμήθηκα, Μυριβήλης), που να φοβάται περισσότερο την προδοσία, που να γλέντησε περισσότερο την φτώχεια του που να ονειρεύτηκε με περισσότερο πάθος. "Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, μαζί θα φέρουμε το θάμα"<BR/>Μην προσπαθείτε να καλουπιάσετε μια τέτοια ψυχοσύνθεση με σύγχρονους όρους και απαξιωτικά τσιτάτα. Μην συγκρίνετε. Αν είχα γεννηθεί σε μια άλλη χώρα ίσως να μην με είχαν απασχολήσει αυτά. Ως εκ τούτου δεν θα ήξερα, θα μου ήταν πιο εύκολο να συμπληρώσω το κέντημα των απανταχού νεκροθαφτών του ελληνικού πνεύματος. Του σύγχρονου ακόμα ελληνικού πνεύματος. Απο κει και πέρα, το πως μερικοί καταφέρνουν να αναρριχώνται ενώ δεν είναι αυτοί που μεταφέρουν όλη τη γνώση, την κουλτούρα και την ιστορία στο πετσί τους για να δοθεί μια λογική συνέχεια, να γράψει αλλιώς η λέξη Έλληνας στο εξωτερικό αλλά και πολλούς εδώ, είναι άλλο θέμα. Αλλωστε από μια τόσο άναρχη φύση πληθυσμιακά, όλα να τα περιμένει κανείς, και τα πάνω κάτω και ανάποδα. Δεν χάνω τις ελπίδες μου. Χάνω όμως την υπομονή μου με μερικούς που βρίσκουν ευκαιρία να επιδείξουν το ελλειπές πνεύμα τους, χαρακτηρίζοντας έναν ολόκληρο λαό, και προδιαγράφοντας την πορεία του. Δώστε τόπο στα νιάτα επιτέλους! Χθες η Αθήνα σείστηκε από την πορεία κατά του πολέμου που έγινε ταυτόχρονα στις άλλες ευρωπαικές χώρες. Δεν είδα καμιά μα καμιά γυφτογκλαμουριά εκεί πέρα. Μόνο δροσιές, που μου κόλλησαν το σήμα της ειρήνης στο πέτο.herinna/https://www.blogger.com/profile/11730858865697176077noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142741289402246542006-03-19T06:08:00.000+02:002006-03-19T06:08:00.000+02:00λέω να με λένε Γιώργο και να βρεθώ στο παρίσι με τ...λέω να με λένε Γιώργο και να βρεθώ στο παρίσι με τον κωστόπουλο πέτρο να βγαίνουμε κρυφίως και νύκτωρ να συλλαμβάνουμε τα γκομενάκια μεσ' στην αγκαλιά μας οι Ήλιοι να γιατρεύουν κάθε Πληγή.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142726532261462972006-03-19T02:02:00.000+02:002006-03-19T02:02:00.000+02:00Πάντως είναι ωραίο οι άλλοι να είναι οι ''κακοί'' ...Πάντως είναι ωραίο οι άλλοι να είναι οι ''κακοί'' κι εμείς οι ''καλοί''.<BR/>Κυριως είναι ωραίο οι άλλοι να μην έχουν αισθητική ενώ εμείς να έχουμε (έτσι πιστεύουμε πάντως και άμα το πιστεύουμε,δεν μπορεί,έτσι θα είναι!Αυτό ειναι σίγουρο..)<BR/>Αλήθεια τι ακριβως ειναι αυτή η αισθητική;Τι ακριβως σημαίνει επιβολή αισθητικής;Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142720592036217862006-03-19T00:23:00.000+02:002006-03-19T00:23:00.000+02:00Εχμ, το είχα ξεχάσει αυτό...Εχμ, το είχα ξεχάσει <A HREF="http://afieroseis.blogspot.com/2006/03/composition-doll.html" REL="nofollow">αυτό</A>...alombar42https://www.blogger.com/profile/06838088955961819699noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142716898020206572006-03-18T23:21:00.000+02:002006-03-18T23:21:00.000+02:00Απίθανο να γίνει υπουργός ο Κωστόπουλος! Είναι πιο...Απίθανο να γίνει υπουργός ο Κωστόπουλος! Είναι πιο έξυπνος από το όριο υπουργοποίησης!!alombar42https://www.blogger.com/profile/06838088955961819699noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142696434154143172006-03-18T17:40:00.000+02:002006-03-18T17:40:00.000+02:00Μην κατηγορείτε την Βίσση, γιατί θα πέσει ο Καρβέλ...Μην κατηγορείτε την Βίσση, γιατί θα πέσει ο Καρβέλας να μας πλακώσει(με μαζικούς βομβαρδισμούς νέων τραγουδιών από τα μαζικά μέσα)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142694352965152852006-03-18T17:05:00.000+02:002006-03-18T17:05:00.000+02:00Γιατί απορείτε για το επίπεδο του πολιτισμού μας; ...Γιατί απορείτε για το επίπεδο του πολιτισμού μας; Δεν ακούσατε ότι θα εξάγουμε τα λύματα της Ψυτάλλειας στη Γερμανία; Είμαστε η πρώτη κουραδοεξαγωγός χώρα! Ενδεικτικό θα έλεγα της κατάντιας μας. Ψοφάμε για πανηγύρια και θριάμβους από... νάιλον.Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142684066552634432006-03-18T14:14:00.000+02:002006-03-18T14:14:00.000+02:00Εξαιρετικό σχόλιο, Δημήτρη, αν και δεν συμφωνώ στα...Εξαιρετικό σχόλιο, Δημήτρη, αν και δεν συμφωνώ στα πάντα.<BR/><BR/>Εξαιρετικό.<BR/>Σ;)Μαύρος Γάτοςhttps://www.blogger.com/profile/18412252979721240449noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142671947466454542006-03-18T10:52:00.000+02:002006-03-18T10:52:00.000+02:00Lawfigther, επιμένεις να αγνοείς την ουσία και να ...Lawfigther, επιμένεις να αγνοείς την ουσία και να μένεις στην αφορμή. Ας μιλήσουμε λοιπόν και για την αφορμή.<BR/><BR/>Κατά τη γνώμη μου, η σύγχρονη ελληνική μουσική νοσεί νόσο βαριά – και το όνομα αυτής «κατάθλιψη». Ένα τραγούδι, lawfighter, δεν είναι μόνο «η φωνή», δεν είναι μόνο ο τραγουδιστής. Είναι η σύνθεση, η ενορχήστρωση, τα λόγια, αλλά, κυρίως, είναι η ψυχική επικοινωνία, τόσο με τον καλλιτέχνη όσο και με την ίδια την ουσία του τραγουδιού. Σου διαφεύγει ότι η τέχνη, δεν αποτυπώνει απλά όπως λες, αλλά, μοιραία, διαπλάθει. Και εδώ δε λέω ότι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να διαπλάθει. Λέω ότι διαπλάθει, είτε το θέλουμε είτε όχι. Η τέχνη είναι ψυχική τροφή, θέλουμε δε θέλουμε. Το να πιστεύεις ότι μπορείς να κολυμπάς σε έναν ωκεανό ακουσμάτων και να μη σε επηρεάζουν είναι εξίσου ουτοπικό με το να νομίζεις ότι η τροφή που παίρνεις δεν θα αποτεθεί στο σώμα σου. Άμα, λοιπόν, κοιτάξεις την τροφή που μας προσφέρουν όλοι αυτοί που αναφέρεις, τι θα δεις lawfighter; Θα σου πω τι βλέπω εγώ στις σχεδόν 4 δεκαετίες ζωής και ακουσμάτων σ’ αυτή τη «χώρα του φωτός»: μαυρίλα, θλίψη, απελπισία, καψούρα, νταλκά, ψυχική εξάρτηση, θρήνο, απελπισία, πόνο… Κάποτε, σε ένα διεθνή χώρο, φίλη ελληνίδα έπαιζε στο κασετόφωνό της έναν από αυτούς τους «καλλιτέχνες» που αναφέρεις και που «θα αναγνωριστούν αργότερα». Παρούσα ήταν και μία παρέα Ισπανών, που φυσικά δεν καταλάβαιναν περί τίνος ετύρβαζε ο/η αοιδός. Αλλά κάποια κοπέλα τελικά ρώτησε τι στο καλό έλεγαν όλα εκείνα τα τραγούδια… Όταν το έμαθε έπαθε σοκ! Πώς είναι δυνατόν να κολυμπάμε σε τόσο πόνο; Αυτός ο πόνος, όμως, lawfighter, μπαίνει μέσα μας. Γίνεται σαν το παροιμιώδες «μπλε» -που όταν έχεις γεννηθεί μέσα του το έχεις συνηθίσει τόσο πολύ που πλέον δεν το βλέπεις. Και με αυτόν τον πόνο γαλουχούνται γενιές, οι οποίες έχουν πλέον ταυτίσει τον έρωτα με την καψούρα, τον νταλκά, την ψυχική εξάρτηση. Γενιές ανθρώπων ηδονικά παραδομένων σε ωκεανούς εύκολων και ανεξέλεγκτων συναισθημάτων. Και ξέρεις κάτι, lawfighter; Τέτοιοι άνθρωποι εξουσιάζονται εύκολα. Πολύ εύκολα. Γιατί το θυμικό, όταν του έχεις δώσει την πρωτοκαθεδρία και τον έλεγχο, όταν το δικαιώνεις στην καθημερινότητά σου εν είδει «ευαισθησίας» και «αυθεντικότητας», όταν θα έρθει η δύσκολη στιγμή της αντίστασης, είναι το πρώτο που θα σε προδώσει. Όλοι αυτοί οι «καλλιτέχνες» που αναφέρεις, όχι απλά δε θα αναγνωριστούν αργότερα, αλλά είναι ήδη ένοχοι μαζικών εγκλημάτων, τόσο κατά της αισθητικής όλων ημών, αλλά και κατά της ίδιας μας της ψυχικής υγείας. Κάποτε ήταν η θρησκεία που ήταν το όπιο του λαού. Τώρα που αυτή καταρρέει πρέπει να γίνει ο έρωτας. Και ξέρεις κάτι, lawfighter; Ο Έρωτας είναι κάτι πανέμορφο, όπως και η Αγάπη. Όμως αυτά τα ελεεινά τσουτσέκια που αναφέρεις δεν πουλάνε έρωτα – πουλάνε καψούρα. Ωστόσο, έχουμε φτάσει σε τέτοια παραζάλη που ούτε καν τη διαφορά δε βλέπουμε.<BR/><BR/>Αλλά θα σου πω και κάτι ακόμα. Το χειρότερο για μένα δεν είναι ότι όλοι αυτοί είναι σιχάματα του χειρίστου είδους. Το χειρότερο είναι πως είναι ψεύτες! Γιατί σου τραγουδάνε για απελπισία και για πόνο, όταν οι γκλαμουράτες, ευτυχείς και πλούσιες ζωές τους δείχνουν ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και έτσι ουσιαστικά, η τέχνη, και η επικοινωνία μέσω της τέχνης πάνε περίπατο. Γιατί δεν υπάρχει αυθεντικότητα – αλλά ψευτιά, πόνος fast food, κατασκευασμένος. <BR/><BR/>Έτσι ενοχλούμαι τρομακτικά όταν ακούω για τη φωνή του τάδε και του δείνα. Σκοτίστηκα, φίλε lawfighter, για τη φωνή του οποιουδήποτε. Όταν ο Ian Curtis τραγουδούσε για απελπισία και πόνο, με λόγια ποιητικά και με μία φωνή που «έσπαγε», το τελευταίο πράγμα που με ένοιαζε ήταν η φωνή του. Όμως τα τραγούδια του ήταν αληθινά και η επίδρασή τους επάνω μου ήταν να με κάνουν να νοιώθω λιγότερο μόνος. Τώρα, όμως, αυτή η επικοινωνία είναι προκάτ. Και ο νεαρός που θα ακούσει τα «καλλιτέχνες» που αναφέρεις (ναι, δεν τους αποδίδω καν ανθρώπινη υπόσταση) γεμίζει την ψυχή του με την ψευτιά τους. <BR/><BR/>Αλλά το κυρίως πρόβλημα είναι αλλού. Σίγουρα οι ζωές μας μάς δίνουν πολλές αφορμές για πόνο. Πού είναι όμως τα άλλα συναισθήματα; Γιατί τα πάντα σε αυτή τη χώρα πρέπει να περνάνε μέσα από το φίλτρο της μελαγχολίας; Γιατί έχουμε καταντήσει αυτόματα ό,τι είναι θλιβερό και μελό να θεωρείται «ποιοτικό»; Μήπως σημαίνει κάτι ότι το λεγόμενο «έντεχνο» τηχεί ως ένα διαρκές «κλαίει ο διάολος τα παιδιά του»; Μήπως κάτι πρέπει να μας ανησυχεί στο ότι το πιο αγαπημένο ελληνικό group των τελευταίων χρόνων ήταν οι Πυξ Λαξ; Και πρόσεξε, οι Πυξ Λαξ έγραψαν πολύ καλά τραγούδια. Αλλά, η πανταχού παρούσα μαυρίλα και ο συνεχής κλαυθμυρισμός δεν καταπίνονται. Και ρωτώ, γιατί τόση απελπισία; Γιατί συντηρείται; Γιατί πρέπει να ταυτίζουμε την «ελληνική ψυχή» με τη μουρμούρα και την κλάψα; Και ξέρεις τι απαντώ, lawfighter; Γιατί έχουμε κάνει το ίδιο λάθος που κάνει τώρα η Eurovision και ενάντια στο οποίο κοπανιούνται τόσο ο Γιώργος όσο και τα υπόλοιπα postings εδώ (και που εσύ φαίνεται ότι δεν μπορείς να δεις): πήραμε κάτι που θα μπορούσε να είναι ένα μικρό μέρος μίας πλήρους ζωής και το κάναμε μοναδική πρόταση. Και είναι γι’ αυτό που ενοχλεί η Eurovision, lawighter – γιατί με πολύ πομπώδη, δεικτικό, προκλητικό και πανάκριβο τρόπο καπελώνει τις επιλογές μας. Η Eurovision με ενοχλεί γιατί είναι ακόμα μία ανισορροπία μέσα σε μία σειρά ανισορροπιών που μας κάνουν πολύ κακό. Γιατί μου θυμίζει τη φτώχια μας – δεν έχουμε να προβάλουμε τίποτα άλλο. Και ό,τι λίγο γίνεται περνάει στο ντούκου. Έτσι το κακό συντηρείται. Η φτήνια γίνεται μοναδική πρόταση. <BR/><BR/>Θα συμφωνήσω μαζί σου lawfighter ότι η πολυσυλλεκτικότητα είναι επιθυμητή… αλλά πού ακριβώς τη βλέπεις την πολυσυλλεκτικότητα; Γιατί εγώ μάλλον βλέπω να ευνοούνται κατάφορα όλοι αυτοί που αναφέρεις σε βάρος όλων των υπολοίπων. Πώς είναι δυνατόν, lawfighter, εγώ να γνωρίζω τόσο πολύ καλά για ποια «καλλιτέχνες» μιλάς, τη στιγμή που δε με ενδιαφέρουν στο ελάχιστο; Ξέρεις καλά την απάντηση: είναι παντού! Στο ταξί, στην τηλεόραση, στα εστιατόρια, στις καφετέριες, μέχρι και στο ΚΤΕΛ έβαλε Πλούταρχο ένας οδηγός (και αναγκάστηκα να γίνω ο κακός που του ζήτησε να το βγάλει). ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ!! Αν έπρεπε να φωνάζει κάποιος για πολυσυλλεκτικότητα είναι όλοι οι άλλοι, όχι οι υποστηρικτές των «καλλιτεχνών» που αναφέρεις. Από την πλευρά μου δε θα είχα κανένα πρόβλημα να υπάρχουν όλοι αυτοί – αλλά επί ίσοις όροις με όλους τους άλλους. Οι φωνές που ακούς/διαβάζεις εδώ, lawfighter, είναι αντίδραση στην τεχνητή και φασιστική επικράτησή τους. Γιατί το φτηνό το κλαψιάρικο και το στοχεύον την απλή συγκίνηση είναι <BR/>όχι μόνο εύκολα – αλλά και επιθυμητά για τους διαχειριστές, για λόγους που εξήγησα παραπάνω. Και τρομάζω, lawfighter, που ενώ καταφέρεσαι ενάντια στο «διανοουμενίστικο ρατσισμό», ο ίδιος φαίνεσαι εξίσου ρατσιστής – απόδειξη ο ίδιος ο όρος που χρησιμοποιείς.<BR/><BR/>Και για το τέλος, θα σας στενοχωρήσω όλους. Ναι, ο Χατζιδάκις ήταν εκείνος που με τις αφόρητες μελαγχολίες του έδωσε ηθική δικαίωση στο απίστευτο τουρκο-μελό που ζούμε σήμερα. Για μένα όλα αυτά είναι συνέχειά του – προς τα κάτω σίγουρα, αλλά εξίσουν σίγουρα συνέχεια. Και ναι, ο Χατζιδάκις μού είναι απίστευτα αφόρητος……<BR/><BR/>ΥΓ. Όσο για τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που για μένα αποτελούν ένα τραγούδι… ας μην το συζητάμε… με ελάχιστες εξαιρέσεις ακούω τις ίδιες ενορχηστρώσεις, τις ίδιες μελωδίες, τα ίδια όργανα όπως και 30-40 χρόνια πριν… «πρόοδος»… σιγά τα’ αυγά…Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142666032472862672006-03-18T09:13:00.000+02:002006-03-18T09:13:00.000+02:00"Λοιπόν; Εσείς τι λέτε; Τρώμε σκουπίδια επειδή αυτ..."Λοιπόν; Εσείς τι λέτε; Τρώμε σκουπίδια επειδή αυτά ΘΕΛΕΙ ο πολύς ο κόσμος;;;;"<BR/><BR/>Όχι βέβαια. Την απάντηση σε αυτό προσπάθησα να τη δώσω στο ποστ που μου ενέπνευσε ο οικοδεσπότης κ η συζήτηση αυτή.<BR/><BR/>Τρώμε σκουπίδια επειδή το επιλέγουμε. Κανείς δεν μας τα βάζει με το ζόρι στο στόμα.Αθήναιοςhttps://www.blogger.com/profile/07880697100290796556noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142648920912773872006-03-18T04:28:00.000+02:002006-03-18T04:28:00.000+02:00σιγά μην τρώμε σκουπίδια, επειδή "αυτό θέλει ο πολ...σιγά μην τρώμε σκουπίδια, επειδή "αυτό θέλει ο πολύς κόσμος!". Τρώμε σκουπίδια γιατί αυτό θέλει "ο λίγος κόσμος".manosantonaroshttps://www.blogger.com/profile/07414558789470651984noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142633340840902522006-03-18T00:09:00.000+02:002006-03-18T00:09:00.000+02:00Θάπαιρνα όρκο πάντως, πως η φωτογραφία του post απ...Θάπαιρνα όρκο πάντως, πως η φωτογραφία του post απεικονίζει κάτι πολύ διαφορετικό από την επεξήγηση του Υ.Γ.glennhttps://www.blogger.com/profile/16563902285349824273noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142631617820026722006-03-17T23:40:00.000+02:002006-03-17T23:40:00.000+02:00Xm ola kala auta pou grafete paidia kai simfono ap...Xm ola kala auta pou grafete paidia kai simfono apolita. Omos exete skefti ti ftaiei kai einai i Anna kai i kathe Anna I opiosdipote auto pou einai ??? <BR/><BR/>Nai Thanatos stous Mikroutsikous alla Oi mikroutsiki "trabane" Giati ??? Pou eimastan otan i Farantouri egine Antzela, Kai o Xatzidakis Remmos ??? <BR/><BR/>Ti egine? pote? ego pantos to exasa to episodio i den prolaba na antidraso ... <BR/><BR/>Sixaritiria sto apsogo opos panta keimeno Giorgo <BR/><BR/>Filikotata APAPAPAAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19838149.post-1142622933188472122006-03-17T21:15:00.000+02:002006-03-17T21:15:00.000+02:00Το γραφείο είναι υπό μετακόμιση, η κατάσταση χαοτι...Το γραφείο είναι υπό μετακόμιση, η κατάσταση χαοτική, οι υπολογιστές δεν έχουν ακόμα συνδεθεί και για αυτό άργησα να επιστρέψω εδώ και να απαντήσω ή μάλλον συνομιλήσω με τα όσα γράψατε ω Φίλοι! .<BR/><BR/><BR/>Ας εξηγήσω κάτι εξ αρχής. Όταν έγραφα για το τι μου έρχονταν στο μυαλό περνώντας έξω από τον Διογένη, ήταν η καταγραφή μιας εσωτερικής οργισμένης φωνής και όχι «ιδεολογική παρότρυνση ή καθοδήγηση» για κάτι τέτοιο. Έστω όμως και με αυτόν τον υπερβολικό τρόπο –τον οποίο στο πλαίσιο ενός άρθρου ευχαρίστως θα επαναλάμβανα- ήθελα να δείξω την κατά τη γνώμη ανάγκη μιας συνολικής αντίδρασης στα σκουπίδια. <BR/><BR/>Για όποιον διάβασε προσεκτικά το κείμενο, το πρόβλημα δεν είναι η όποια Βίσση. Το πρόβλημα δεν είναι ποτέ το ένα ή το άλλο πρόσωπο. Άλλωστε, τα πρόσωπα είναι κατά κανόνα «προϊόντα των συνθηκών που τα δημιουργούν» <BR/><BR/>Είπα και τόνισα νομίζω πάνω από μία φορά, αγαπητέ Lawfighter πως τα αντίστοιχα φαινόμενα υπάρχουν παντού. Αλλά υπογράμμισα πως δεν έχουν τον Λόγο και το «βάρος» που έχουν στην Ελλάδα. <BR/><BR/>Γιατί; Απλά γιατί έχουμε να κάνουμε με Κοινωνίες στις οποίες ο Μέσος Όρος Παιδείας (συστηματικής και κοινωνικής) είναι πολύ υψηλότερος από αυτόν που έχουμε στην Ελλάδα. Αποτέλεσμα οι ανοχές στη κάθε μαλακία να είναι πολύ πιο περιορισμένες. <BR/><BR/>Αν προσέξεις καλά, τα όσα γράφω –που δεν τα πρόσεξες- ελάχιστα αναφέρομαι στη Γιουροπρήζιον και στην βραδιά επιλογής των ασμάτων-ούτε καν στα τραγούδια αναφέρομαι. Μιλάω κυρίως για το τσίρκουλο της πλατείας , για όλους εκείνους τους ηλίθιους τους απολύτοους αντίστοιχους με αυτούς στους οποίους προ αμνημονεύτων είχε απευθυνθεί ο μακαρίτης ο John Lennon και τους είχε πει: όσοι κάθονται μπροστά, ας κροταλίζουν τα διαμαντικά τους. Η γαλαρία, αν γουστάρει, ας χειροκροτήσει. <BR/><BR/>Μόνο που προχθές, στην πλατεία δεν υπήρχε γαλαρία αλλά μόνο κροταλίζοντα διαμαντικά, μπότοξ και partagas κατευθείαν από την Αβάνα. Αλλά και πάλι, το ζήτημα δεν είναι αν αυτοί έχουν φράγκα. Ούτε αυτό με νοιάζει. Με ενδιαφέρει όμως, πως είναι ένα μάτσο απόλυτα «τούβλα», μια συμμορία από ατσαλάκωτους που κάνουν το παιχνίδι , βάζουν τους κανόνες και στην κυριολεξία διαμορφώνουν την Αγορά. <BR/><BR/>Όπως οι περισσότεροι ξέρετε, στη Διαφήμιση δουλεύω. Και μάλιστα στην Πολυεθνική. Τους κανόνες τους ξέρω. Και ο Φίλτατος Αθήναιος, είπε κάτι πολύ σωστό «αν το προϊόν δε λέει, αν το προϊόν κοροϊδεύει τον καταναλωτή, δεν θα περπατήσει στην Αγορά. Αυτό, ισχύει πέρα για πέρα, για προϊόντα ραφιού, για διαφημιζόμενες υπηρεσίες όπως ας πούμε οι τραπεζικές, οι ασφαλιστικές κ.α. για αυτοκίνητα κλπ. Δεν ισχύει όμως για το entertaining business στο οποίο παίζουν άλλα πράγματα. <BR/><BR/>Θα το πω άλλη μια φορά. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη Madonna για παράδειγμα, απλά , δεν με ενδιαφέρει και είναι για μένα σα να μην υπάρχει. Και στην Αγγλία, κανένας δημοσιογράφος δεν τολμήσει να την καλέσει σε ένα studio του BBC και να την εξομοιώσει με την….Μαρία Κάλας. Αν το κάνει μπορεί κα να χάσει τη δουλειά του. <BR/><BR/>Γιατί; Γιατί σε μια κοινωνία που διαθέτει παιδεία υπάρχουν και τα εγνωσμένα όρια. <BR/><BR/>Να το πω με άλλο παράδειγμα. Στο Royal Festival Hall ή στο Barbican (αντίστοιχα Μέγαρα Μουσικής) δεν υπάρχει περίπτωση να δεις τη μια μέρα να διευθύνει τη Συμφωνική του Βερολίνου ο Simon Rattle και την επόμενη μέρα τον …Jo Cocker. Ανέφερα επίτηδες αυτούς τους δυο καλλιτέχνες, απολύτως διαφορετικούς ο ένας μαέστρος –πολύ σημαντικός και ο άλλος rock τραγουδιστής , μια από τις σπουδαιότερες φωνές που έχουν υπάρξει, μου αρέσουν πάρα πολλοί και οι δυο, αλλά δεν θα μου άρεσε να δω το «μπέρδεμα» τον αχταρμά. Για τους ίδιους λόγους, που δεν παίρνουμε το φαί μας να το φάμε στην αποθήκη, στη τουαλέτα ή σε άλλους άσχετους χώρους. Σκέψου να ανοίγεις ένα καλό παλαιωμένο κόκκινο κρασί ιδρωμένος και βιαστικός μέσα στη σκόνη μιας οικοδομής. Ε! δεν θα το κάνεις, θα πιείς μια κόκα κόλα που θα είναι εξαιρετικά απολαυστική, εκεί. <BR/><BR/>Alombar, το εγώ τους φτύνω και αυτοί με αγοράζουν θεωρώ πως απευθύνεται σε ένα ήδη χαλασμένο, αλλοτριωμένο κοινό. Αλλά και να ειπώθηκε σε εποχή που τα πράγματα ήταν πιο αθώα, πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί ο γκλαμουρόβλαχος Κωστόπουλος μπορεί να κάτσει σε ένα πάνελ και να έχει άποψη για το Ασφαλιστικό ας πούμε, ή για τον Πολιτισμό. Το θεωρείς απίθανο να τον δεις υπουργό; Εγώ όχι. Αν δεν συμβεί θα το οφείλουμε γιατί έχει κάποιο μυαλό και δεν θα θελήσει να τσαλακώσει την εικόνα του με τέτοιες ευθύνες. Αλλά τα κόμματα εξουσίας δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να του το προτείνουν προκειμένου να αλιεύσουν 5 ψήφους παραπάνω. <BR/><BR/>Παιδιά, το ζήτημά μας, δεν είναι η Γιουρόβίζιον-πρήζιον. Αυτό είναι μια αφορμή.<BR/><BR/>Είναι όμως ζήτημα, όταν μια τόσο μα τόσο «χαζή» υπόθεση, γίνεται Εθνική Πανστρατιά, ώστε να ζήσει και πάλι ο νεοέλλην το Μύθο του. Ζήσε το Μύθο σου δε λέει το Εθνικό μας slogan;;;<BR/><BR/>Όπως αναφέρει και η Απουσία, η συναυλία της Φαραντούρη στο Μέγαρο με έργα του Γκέρσουιν πέρασε τελείως ντούκου. <BR/><BR/>Προσοχή!!!! Δεν με ενδιαφέρει η συγκεκριμένη ή όποια ανάλογη να γίνει….πρωτοσέλιδο. Με ενδιαφέρει όμως το κάθε τι να έχει το πραγματικό μέτρο που του αναλογεί. <BR/><BR/>Αν ζούσε ο μακαρίτης ο Χατζηδάκις θα μας είχε χαρίσει απίστευτες μερίδες ευφυούς σαρκασμού για όλα αυτά…<BR/><BR/>Ημίαιμε που τον θυμήθηκες τον Μαστοράκη; Εδώ έχουμε μια χαρακτηριστική περίπτωση, ενός ανθρώπου που ουδέποτε υπήρξε τίποτα παραπάνω από ένας πετυχημένος dj με τα ελληνικά μέτρα της δεκαετίας του 60 και που επίσης κόντεψε να γίνει…Αρχιεπίσκοπος-παρά τη βρωμιά του στα χρόνια της συμμορίας των συνταγματαρχών.<BR/><BR/><BR/>Λαμπρούκο, ήμουν και συγκρατημένος…Την επόμενη φορά θα φροντίσω να αποχαλινωθώ τελείως για το χαρείς περισσότερο. <BR/><BR/><BR/>Oldskipper ούτε στην Ελλάδα αντιδρά κανείς, εκτός αν θεωρήσουμε ένα 3 έως 6% αξιόλογο….Μήπως στη Γερμανία ο κόσμος δεν αντιδρά απλά γιατί «δεν τους τρώσει στη μάπα αν δεν θέλει να τους φάει;»<BR/><BR/>Δημήτρη, συμφωνώ και ειδικά με την τελευταία σου παράγραφο…την προσυπογράφω απόλυτα. <BR/><BR/>Lawfighter- ασφαλώς και οι διαφορετικές απόψεις φιλοξενούνται αλλά τουλάχιστον στο συγκεκριμένο ζήτημα, μιλάμε απλώς άλλη γλώσσα. <BR/><BR/>Σε όσους δεν απάντησα ονομαστικά , είναι γιατί απλά συμφωνούμε. <BR/><BR/>Μπαίνει λοιπόν ένα ζήτημα.<BR/><BR/>Και το ζήτημα είναι πως κάποιοι λένε, «αυτά αρέσουν στον κόσμο , αυτά δίνουμε» <BR/><BR/>Για μένα, αυτό είναι η επιτομή της αμετροέπειας και της ρηχής ανάλυσης (ούτε καν ανάλυσης) <BR/><BR/>Λοιπόν; Εσείς τι λέτε; Τρώμε σκουπίδια επειδή αυτά ΘΕΛΕΙ ο πολύς ο κόσμος;;;;hardrainhttps://www.blogger.com/profile/10248821222530239676noreply@blogger.com