19.1.06

Ταξίδι στο Χρόνο. Θα πάρετε;


Μου έχει συμβεί πολλές φορές, ειδικά κάποια απογεύματα , προχωρημένα δειλινά μπροστά στη θάλασσα σε μέρη μακρινά από το κέντρο. Κοιτώ γύρω μου και νιώθω τον Χρόνο ακίνητο, νιώθω πόσο πολύ δεν μας έχει ανάγκη, ξέρω πως αυτός είναι δικός μας, μας περιμένει πάντα, αλλά εμείς τρέχουμε, τρέχουμε, τρέχουμε.

Κοιτώ γύρω μου και βλέπω εκεί στο βάθος, κάποια σπίτια, ίσως κάποιες καμινάδες εργοστασίων, ακόμα πιο πέρα τα φωτάκια των αυτοκινήτων που γλιστρούν καθώς ββμμμμμ κυλούν στην άσφαλτο.

Συχνά τότε, έρχεται ένα χέρι, με σηκώνει ψηλά και αμέσως μετά με ξανακατεβάζει στο ίδιο σημείο ακριβώς, εκεί στο βραχάκι επάνω και βλέπω τα ίδια πράγματα ακριβώς.

Με μια διαφορά.

Έχουν περάσει λεει αιώνες, έχουν περάσει χρόνια πολλά και πια, δεν υπάρχει κανείς. Χάθηκαν όλοι μαγικά, έσβησαν ως δια μαγείας και μείνανε μόνο δρόμοι, κτίρια , φράχτες αυτοκίνητα και η φύση.

Αυτό το ένιωσα για πρώτη φορά πολύ νέος ακόμα,ούτε δεκαπέντε δεν ήμουν καλά καλά,, ένα χειμωνιάτικο απόγευμa στο Παλαιό Φάληρο τη γειτονιά που μεγάλωσα.

Επαναλήφθηκε όμως μετά, όπου κι αν βρέθηκα και μπορώ να πω πως βρέθηκα σε διάφορα μέρη στη ζωή μου μέχρι τώρα.

Τι κι αν ήταν το Κάστρο της Σίφνου, οι μύλοι στη Λευκάδα, το Μπατσί της Άνδρου, το Brighton στη Βρετανία, το κανάλι της Κοπεγχάγης. Εξαίρεση μοναδική, ο Ινδικός, όπως το είδα από τα παράλια του Mahe, αλλά εκεί, εκεί όλος ο τόπος μοιάζει αμέτοχος του Χρόνου.


Και αυτό , δεν μπορεί να συμβεί στα βουνά. Τουλάχιστον εγώ, δεν μπορώ να ταξιδέψω στο Χρόνο με τα βουνά για Χρονομηχανή.


Είναι θάνατος τα βουνά μέσα μου, δεν έχουν προοπτική, δε σε σηκώνουν.

Ίσως, γιατί γνωρίζω πως τα βουνά από τη θάλασσα βγήκαν και όχι το αντίθετο.
Η Θάλασσα, ποτέ δεν υποκύπτει. Το είπαμε αυτό...

Με πιάνει λοιπόν μετά αμέσως, μια ανάγκη.

Είμαι θαρρώ ο τελευταίος άνθρωπος στη γη, μόνος με τα κτήρια τ ακίνητα αυτοκίνητα τα δέντρα και τον παφλασμό της θάλασσας και θέλω να βρω κάποιον, έναν και μόνο να του ιστορήσω τι υπήρχε εδώ.

Όχι, δεν έχω καμία διάθεση να πω για τα έργα τα μεγάλα των ανθρώπων.

Θέλω μόνο κάποιον να βρω και να πασχίσω να του περιγράψω τα απερίγραπτα, τα δύσκολα: το γέλιο των μικρών παιδιών , τις ανάσες των ανθρώπων που έρχονται πολύ κοντά, τον ήχο των ποτηριών που γεμίζουν κρασί , τη βοή της ταβέρνας, τον απόηχο των αυτοκινήτων , τα κοκόρια και τα μιαου και τα γαβγίσματα το ωχ του πόνου το αχ της χαράς.

Αυτή τη στιγμή, δεν θέλω να εξηγήσω το μεγαλείο του Loussiere όταν κάνει jazz τον Bach χωρίς να τον προδιδει.

Όταν πηδάω στο Χρόνο, σα νάναι ένας φράχτης μπροστά μου και μετά γυρίζω πίσω, είμαι τόσο χαρούμενος που ακούω ξανά τα γέλια των παιδιών , που μπορώ να ξανανιώσω την ανάσα σου, που μπορώ να πατήσω τέρμα το γκάζι του αυτοκινήτου μου, με το κασετόφωνο να παίζει το γρήγορο από την 7η του Μπετόβεν ή το Eleanor Rigby των Beatles , που όλα τα άλλα ,τα ξεχνώ.

Δεν πληρώνω το ηλεκτρικό, το τηλέφωνο, αγνοώ την εφορία και τον εισαγγελέα, κοιτάω τα «ιδρύματα» και τους «οργανισμούς» σαν κάτι νομοτελειακά πεπερασμένο.

Νομίζω πως μπορώ να κάτσω σε μιαν άκρη της πόλης και να περιμένω την κατάρρευση των πάντων, να τη δω σκασμένος στα γέλια ανεύθυνος, σαν μικρό παιδί.

Μετά λεει, η ζωή θα γίνει όπως έπρεπε να είναι: Μια τεράστια ...παιδική χαρά για μικρούς και μεγάλους, χωρίς τους βλοσυρούς τύπους που από την ώρα που γεννιόμαστε αναλαμβάνουν να μας γεμίσουν άγχη, ενοχές και επιθετικότητα ή προκαταβολική επιφύλαξη.

Εν τω μεταξύ, είμαι ακόμα εκεί.

Καθισμένος ίσως στο βραχάκι, στην άκρη της θάλασσας, μόνο που τώρα έχει πια νυχτώσει.

Τα μενεξεδιά, τα χρυσά, τα μαβιά , τα γαλαζοπράσινα , όλα υποχώρησαν στο μαύρο , μόνο τα φωτάκια που έχουν στο μεταξύ ανάψει κρέμονται στον αέρα .

Με μια βιταμινούχα θλίψη στην ψυχή, σηκώνομαι και περπατώ , να φτάσω στο σπίτι.

Συνήθως μετά από το ταξίδι στο Χρόνο, θέλω μετά να κάτσω στο πιάνο και να αυτοσχεδιάσω λίγο σε ύφος Eric Satie για να καταλαγιάσω τις εντυπώσεις μου.

Μου αρέσει που μπορώ και ταξιδεύω στο Χρόνο.

Υπάρχουν πολλοί προορισμοί ασφαλώς, αλλά σας συνιστώ ανεπιφύλακτα τον δικό μου: Λίγο μετά το τέλος του Ανθρώπου.

Είναι το ταξίδι που θα σας κάνει να λαχταρήσετε τον Άνθρωπο πραγματικά.

Σας αφιερώνω και ένα ποίημα. Ένα από τα ελάχιστα που έχω γράψει με ρίμα, συνήθως γράφω ελεύθερα ή όπως προτιμώ να λεω, με το ρυθμό κρυφό και εσωτερικό.

Ελένη

Σαν κοίταξες με τ' άστρα σου μπροστά

Χαμήλωσαν οι Νύμφες τον χορό τους

Αντίκρισαν για πρώτη τους φορά

Την ομορφιά που φτιάχνει το ρυθμό τους...

Λέξη δεν έχεις πει εσύ για αιώνες

Μα η μουσική σου, κράτησε καλά

Λάμψανε νύχτα της πατρίδας οι ελαιώνες

Σαν ποδοβόλησες στο όνειρο γερά...

Η Τροία κείται ξεχασμένη Ελένη

Δεν έχεις τίποτα για να λυπάσαι πια

Συνέχισε- τίποτα δεν σε κρατά δεμένη

Οι Νύμφες έχουν τη δική σου νέα ματιά.

Ο πίνακας στην αρχή του κειμένου, είναι του Gauguin. Ο συνειρμός, έχει να κάνει με τον τίτλο του: Daydreaming

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί κανείς να ταξιδεύσει στο χρόνο και όταν σε διαβάζει...Μοιάζει απλό αυτο που έχεις γράψει αλλά έχει πολλά μυστικά σχεδόν σε κάθε πρόταση. Το έχω διαβάσει δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές, γράφε πιο συχνά. Έχεις καμιά σχέση με αυτον που έκανε τα Μονοπάτια του Γαλαξία στη δεκαετία του 80 στο ραδιόφωνο;

Κ.Λ.

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους, βαρέθηκα ν'ακούω για κείνο το αδειανό πουκάμισο...
Το ποίημα αυτό έχει κάτι από τη μυρωδιά της λεβάντας στο σφραγισμένο σεντούκι της γιαγιάς με τις δυο πλεξούδες όνειρα και τις δαντέλες που ονειρεύτηκαν τη θεασή τους ανάμεσα στα φλας των αγγιγμάτων. Ίσως πάλι όχι. Το ποίημα αυτό έχει κάτι από τη μεγαλοθυμία του μέλλοντος στα πάθη του παρελθόντος, το ποίημα αυτό ακόμα έχει κάτι από το σαρκασμό του αποδέκτη στο τελικό προϊόν του χρόνου, της μοίρας και των "γλυκά βεβαρυμένων ανθρώπων".

hardrain είπε...

Καλημέρα.

Στο πρώτο ανώνυμο σχόλιο, να πω, πως στο χρονικό των Μονοπατιών του Γαλαξία θα το καταγράψω σε αυτές τις σελίδες, σύντομα....

Στον scrimshaw_ship να ανταποδώσω τον χαιρετισμό και τις ευχαριστίες για την επίσκεψη και,

Στον/την ανώνυμο/η πιο πάνω, να πω ένα χμμμ, προφανώς έχει διαβάσει το Δύων Ανατέλλων και η Πανσέληνος βροχή, μιας που παραθέτει μια πολύ χαρακτηριστική φράση, τους ''γλυκά βεβαρυμένους ανθρώπους'' που ανήκουν στο πρώτο κείμενο του δεύτερου μέρους του βιβλίου...

Αλλά, γιατί αυτή η νύξη για το πουκάμισο το αδειανό; Υπήρχε λόγος;Άλλο το ένα , άλλο το άλλο.

Βρήκα πάντως την προσέγγιση που μιλάει για την μεγαλοθυμία του μέλλοντος στα πάθη του παρελθόντος, πολύ εύστοχη και ευαίσθητη.

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά ωραίο κείμενο και θα ήταν ακόμη πιο ωραίο,αν δεν υπήρχαν τόσες παράγραφοι.Δεν το λέω για παρατήρηση,αλλά επειδή ολο μαζί ανήκει σε έναν και μόνο ειρμό σκέψης που ρέει σαν νερό,είναι κρίμα να κόβεται σε τόσες μεριές.

Λεπτομέρειες θα μου πείτε,απλώς μου άρεσε πολύ το κείμενο και οπως το διάβαζα το σκεφτόμουν ενωμένο.

Η θάλασσα λέτε δεν υποκύπτει και το βουνό δεν έχει προοπτική,δε σε σηκώνει.

Εχει άλλα πράγματα το βουνό όμως πιο κρυφά,πιο αέρινα και από τον αέρα της θάλασσας.Δε σου δίνει τον ορίζοντα της θάλασσας προς τα εμπρός,σου δίνει όμως χίλια κρυφά μονοπάτια εντός και εκτός.

Ποτέ δεν μπορούσα να αποφασίσω τι μου αρέσει καλύτερα από τα δυο.

hardrain είπε...

Regina,σας ευχαριστώ. Στην αρχή, ανέβασα το κείμενο ένωμένο, γιατί ήθελα ακριβώς να έχει αισθητική ροής. Ωστόσο μου φάνηκε ''πηγμένο'' και δυσανάγνωστο και το μοίρασα, καλώς ή κακώς, δεν ξέρω.

Τα βουνά και μένα με μαγεύουν και εδώ, στην Κυπρο που ζω 4 σχεδόν χρόνια τώρα από τις αγαπημένες μου βόλτες με το αυτοκίνητο, είναι το ανέβασμα στο Τρόοδος, ψηλά στα χωριά του. Ο πανέμορφος Πενταδάχτυλος, τον βλέπω από το γραφείο μου, είναι κατεχόμενος...

Ναι, είναι ωραία τα βουνά, με ίσκιους και θροϊσματα μυστικά με ανοίγματα και γωνιές κρυφές που προδιαθέτουν για νεράιδες και ξωτικά. Όμως, χρόνια τώρα, έχω διαλέξει τη θάλασσα. Μπροστά στη θάλασσα, θα μπορούσαν να ζήσω και ένα δωμάτιο. Στο βουνό θα ήθελα ένα ολόκληρο σπίτι, με πολλές ανέσεις. Γιατί; Δεν ξέρω.

hardrain είπε...

menw ektos, είσαι ωστόσο εντός. Ευχαριστώ πολύ για τα καύσιμα.

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Δεν εχω λογια.Απλα μεινε για παντα ονειροπολος και ταξιδευτης...

Μαύρος Γάτος είπε...

Μαγεία, και το Ταξίδι, και η εξιστόρησή του...

Ευχαριστώ.

ΥΓ Μπορεί κανείς να ακούσει την εκπομπή σας από το Δίκτυο (νομίζω είπατε πως είστε στην Κύπρο)

Τα μονοπάτια του Γαλαξία έχουν καμμιά σχέση με την Σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού;

Καλό βράδυ

Μαύρος Γάτος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

"Μετά λεει, η ζωή θα γίνει όπως έπρεπε να είναι: Μια τεράστια ...παιδική χαρά για μικρούς και μεγάλους, χωρίς τους βλοσυρούς τύπους που από την ώρα που γεννιόμαστε αναλαμβάνουν να μας γεμίσουν άγχη, ενοχές και επιθετικότητα ή προκαταβολική επιφύλαξη."
Σοφά λόγια... :)

hardrain είπε...

Η εκπομπή, είναι κάθε Δευτέρα βράδυ στις 10, μέχρι τα μεσάνυχτα.

Είναι πολλοί οι φίλοι, που ακούνε από το διαδίκτυο, από Ελλάδα, Γερμανία κ.α. Η διεύθυνση είναι www.astra.com.cy αλλά ορισμένοι έχουν πρόβλημα από την σελίδα του σταθμού και ακούνε με άλλα προγράμματα, το καλύτερο νομίζω είναι το real player...Θα χαρώ να σας ''συναντήσω'' στον αέρα!

Μαύρος Γάτος είπε...

Ευχαριστώ! Ραντεβού την Δευτέρα στον "αέρα"....

JustAnotherGoneOff είπε...

Κάνε μια διευκρίνηση γιατί εγώ ως ελλαδίτης μπερδεύομαι κι εγώ μερικές φορές. Όταν λες 10 η ώρα, είναι η τοπική σας ώρα ή η ελληνική;

Xνούδι είπε...

Τι όμορφο!!! Οταν η έμπνευση είναι στο ζενίθ της. Καλησπέρα.

Ανώνυμος είπε...

αυτα τα ποιηματα και κειμενα τα λεει ο ποιητης για να συγκινησει τη mary να αφυδατωσει αυτη το μπουκαλι στο γιαλο της και να την κατακαυλωσει με την απατηλη γαληνη και τα μηνυματα στο μπλογκ της και μετα να παθει ηλιακη ενεργεια και να ομολογησει θελω να γαμηθω θελω να γαμηθω και να γινει η δουλεια. τι να διαπραξει κι ο ποιητης. ειναι πολλα της κλειτωριδας μας τα χρεη. κι ο ποιητης πρεπει να τα λεει καλα δια να απαυτωθουν τα αυτα. αλλα εχει κι η κραυγη δικαιωματα.

hardrain είπε...

Καλημέρα...(ώρα 9 και 25 πρωινή στη Λευκωσία, ώρα 9 και 25 πρωινή στην Αθήνα...)

Martzy...το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ...και μέχρι το επόμενο, πάντα υπάρχει η ΄΄εξάντληση'' του νυν.


Αααα...Μελ(ωδία)..είμαστε ακόμα πολύ μακριά από το ''ζενίθ'' και ευτυχώς δηλαδή...γιατί μετά τι;

Ανέμελε Παυλιστή. Καλημέρα σας.

Ανώνυμος είπε...

Very cool design! Useful information. Go on!
» »

Ανώνυμος είπε...

Excellent, love it!
retirement plan call option casino st. ignace mi vehicle rate class insurance policy electronic bill pay bookmaker 2012 olympics home equity loan new chrysler autos retirement planning refinance mortgage loans georgia moble home mover gem loan mortgage software stone