21.3.06

Ο Βισσηνόκηπος του Νάτον Χέστωφ




«Το Λάρνακον , είναι Πόλις παράλια της Κύπρου όπου στην Αρχαιότητα εμφανιζότανε το Λαρναίον Ύδωρ, τέρας κατά τι μικρότερον της Λερναίας Ύδρας».

(γραφτό μαθητή γυμνασίου στην Αθήνα 1988 ήδη στη δεύτερη τετραετία της «Αλλαγής»)

Βλέποντας λοιπόν το χάλι του Χαβαλελλαδιστάν μπορώ να σκεφτώ πως ο παραπάνω μαθητής μπορεί αυτή τη στιγμή να κατέχει κάποια υψηλή θέση στο Υπουργείο Παιδείας, να γράφει με σε κάποια εφημερίδα να παρουσιάζει κάποιο δημοφιλές πρόγραμμα στην TV ή και να διευθύνει ένα τηλεοπτικό κανάλι, από αυτά που είναι αφοσιωμένα στην «αποστολή της ενημέρωσής μας».

Μπορεί κιόλας να έχει για βοηθό τον άλλον λαμπρό νέο , που κατά την ίδια περίπου περίοδο επίσης στην Αθήνα (έχει σημασία η Αθήνα, μιλάμε για την Πρωτεύουσα της χώρας και όχι για μαθητές του τριθέσιου της Άνω Μαυροραχούλας ή της Κάτω Κωλοπετεινίτσας ) σε εξετάσεις Φυσικής έγραφε :

«Αρχικώς η βαρύτητα ανακαλύφθηκε από μήλο που έδωσε η Εύα στον Αδάμ. Εξ αυτού, ονομάσθηκε βαρύ σφάλμα ή σφάλμα προ πάτων ρυκών».

Εξετάσεις Γυμνασίου Φυσικής 1989 Καλλιθέα,

Ενδεχομένως, οι δύο κύριοι να έχουν προσλάβει μάλιστα ως executive secretary και υπεύθυνη Δημοσίων σχέσεων του...Καναλιού την κάποτε συμμαθήτριά τους που έγραφε σε έκθεση το 1990:

«Δυο μεγάλοι ποιητές που πήραν και το Νόμπελ ήταν ο Ζαφείρης κι ο Αλήτης»

Αυτά τα απολύτως πραγματικά μαργαριτάρια είναι ελάχιστα μπροστά στο σύνολο που κατάφερε να συλλέξει και να εκδώσει ο Δημήτρης Μαρκόπουλος σε δυο πασίγνωστους τόμους με τον τίτλο «Είτε παίδες Ελλήνων, Είτε παίδες βαρβάρων. Και τα δυο δε γίνεται

Ο καλός κύριος Μαρκόπουλος βέβαια, δεν βρήκε όλα μα όλα τα μαργαριτάρια των νεοελλήνων μαθητών, ωστόσο μόνο ο αριθμός τους μέσα στους δυο τόμους της δουλειάς του, φτάνει και περισσεύει για ένα ασφαλέστατο στατιστικό δείγμα.

Ένα δείγμα που είναι τόσο ισχυρό, ώστε να σε κάνει να σκεφτείς το πιο ανατριχιαστικό.... «άραγε πόσοι από δαύτους είναι σε θέσεις που κρίνουν και αποφασίζουν για άλλους» μέχρι το απλούστερο αλλά ίσως ακόμα πιο ανατριχιαστικό «...καλά...όλοι αυτοί ψηφίζουν;»

Στην προηγούμενη συζήτηση (Άννα Βίσση Α!Να σβήσει!) μπήκε το ερώτημα γιατί τελικά «Τρώμε σκουπίδια επειδή αυτά ΘΕΛΕΙ ο πολύς ο κόσμος;;;;»

Ο Μάνος ο Αντώναρος έγραψε απερίφραστα:

«σιγά μην τρώμε σκουπίδια, επειδή "αυτό θέλει ο πολύς κόσμος!". Τρωμε σκουπίδια γιατί αυτό θέλει "ο λίγος κόσμος"».

Και ο φίλτατος Αθήναιος με τον ίδιο απερίφραστο τρόπο, υποστήριξε:

«Τρωμε σκουπίδια επειδή το επιλέγουμε. Κανείς δεν μας τα βάζει με το ζόρι στο στόμα

Παίρνω αυτές τις δυο απόψεις μιας που μοιάζουν αν είναι οι απολύτως αντίθετες για να πω πως κατά τη γνώμη δουλεύουν και οι δυο με διαφορά φάσης. Θα πω ίσως περισσότερα όταν θα έρθει η επέτειος της 21ης Απριλίου για την οποία πιστεύω πως έχει ακόμα τεράστιο μέρος ευθύνης για το χάλι μας, αλλά όχι μόνον αυτή βέβαια.

Τρωμε σκουπίδια επειδή το επιλέγουμε.

Γιατί όμως επιλέγουμε σκουπίδια; Δηλαδή αν ισχύει αυτή η διατύπωση του Αθήναιου τότε θα πρέπει να δούμε ποια είναι εκείνη η ιδιαίτερη διαστροφή σε εθνικό επίπεδο που μας κάνει να τρωμε περιττώματα.

Σε ποια τηλεόραση, της Ευρώπης τουλάχιστον, θα ήταν παρούσα συνέχεια μια αοιδός (δεν θυμάμαι όνομα) που «τραγουδάει» το «άσμα» Το...νινί σέρνει καράβι;

Υποθέτω μόνο στην ίδια χώρα που προηγουμένως , ένα από τα megaλα κανάλια προετοίμαζε μία ωραία βραδιά τις ειδήσεις με συνεχόμενα trailers που έλεγαν : «Δάκρυσε ο Τόλης» εννοώντας τον κύριο Βοσκόπουλο του οποίου το δάκρυ στη γέννηση του παιδιού του ήταν η πιο σημαντική είδηση της ημέρας.

Με την βαρύγδουπη φωνή του Κυρίου Χατζηνικολάου λοιπόν «Δάκρυσε ο Τόλης».

Δεν έχει καμία διαφορά σε δυναμική, από αυτό που έγραφα στο προηγούμενο άρθρο για την κυρία Άντζελα Δημητρίου και την Κυρία Φαραντούρη.

Ίσα κι όμοια Μεγάλες Κυρίες του Ελληνικού τραγουδιού, αμφότερες.

Γιατί, ο Χατζηνικολάου και ο κάθε συνάδελφος του, με την ίδια ακριβώς επικομελό φωνή θα αναγγείλουν:

Σεισμός στην νοτιοδυτική Ινδία σκοτώνει 453.000 ανθρώπους σε 10 λεπτάΈτοιμο το νέο video clip της Δέσποινας Βανδή, στοίχισε 2.500.000 ευρώΔολοφονήθηκε ο ηγέτης ΧΧΧ στην Ψ χώρα, εκατομμύρια πολίτες στους δρόμουςΟλοκληρώθηκαν τα γυρίσματα της νέας υπερπαραγωγής « Τον προπάππου μου τον λέγανε Αμπντουλάχ», αγαστή η συνεργασία Ελλήνων και Τούρκων καλλιτεχνώνΣημαντική ανακάλυψη: Χαμένα χειρόγραφα του Κ.Καβάφη έρχονται για πρώτη φορά στο φωςΔάκρυσε ο Τόλης μόλις είδε το νεογέννητο παιδί του, ευχαρίστησε την Παναγία και την Άντζελα που τον κοίταξε τρυφερά για 1 λεπτό και 32 δευτερόλεπτα και μετά ανακουφισμένος έξυσε το δεξί του (αυτί)

Έτσι, χωρίς ανάσα, χωρίς τελεία, χωρίς τίποτα. Ο Α.Α. (Απόλυτος Αχταρμάς)

Συγκλονισμός στο Πανελλήνιον, ρίγη εθνικής εξάρσεως και υπερηφανείας.

Όλα, με το ίδιο ύφος, όλα είναι πρώτη είδηση, όλα είναι σπουδαία , όλα είναι τα ίδια , χύμα και βερεσέ δεν υπάρχει ποτέ καμία ιεράρχηση , καμιά προτεραιότητα, καμία διάκριση.

"Τρωμε σκουπίδια γιατί αυτό θέλει "ο λίγος κόσμος".

Δηλαδή, αυτοί που αποφασίζουν στην κουζίνα των Μέσων τι θα μαγειρέψουν, σε τι ποσότητες με τι υλικά με ποια συνταγή.

Και εύκολα μπορεί να διακρίνει πως η γενική κατεύθυνση , το γενικό concept είναι ο διαρκής ερεθισμός του θυμικού , του συγκινησιακού.

Ήρωες και Ημίθεοι (αθλητές)

Θεοί και Θεές (αοιδοί παντός είδους)

Λαμπεροί και Λαμπερές (ηθοποιοί των σήριαλ , κοσμικοί και παρουσιάστριες τηλεοπτικών προγραμμάτων ) και, από την άλλη μεριά, ταυτόχρονα:

Τραγωδίες, δράματα και κλάματα , ανατριχίλα δέος αίμα δάκρυα και μύξα.

Παρακολουθούσα τις προάλλες το ζωντανό ρεπορτάζ μιας νεαρής με αφορμή ένα ατύχημα που έγινε με τρένο και ένα αυτοκίνητο (ένας νεκρός)

Ήταν τόσο εμφανής η αγωνία της «δημοσιογράφου» να δημιουργήσει κλίμα ζόφου και συμφοράς , που, με έπιασαν τα γέλια.

Όχι, δεν είναι ασφαλώς αστείο ένα ατύχημα με ένα νεκρό. Αλλά, δεν δικαιολογεί πουθενά την ...τρεμάμενη φωνή, το συγκλονισμένο ύφος και τις απίθανες ερωτήσεις της δημοσιογράφου (δηλαδή; Θα μας πείτε πόσο σοβαρά είναι ο συνοδηγός; Δεν κουνιέται καθόλου; Μα καθόλου; Δείχνει να αιμορραγεί πολύ; Κύριες και κύριοι όπως είναι ήδη γνωστό στο τάδε χιλιόμετρο συνέβη φρικτό ατύχημα με θύματα μέχρι στιγμής έναν τουλάχιστον νεκρό και απροσδιόριστο αριθμό τραυματιών)

Ο νεκρός είναι ένας τουλάχιστον (...) και οι τραυματίες απροσδιόριστοι.

Όλα αυτά διανθισμένα από περιγραφές για «λαμαρίνες που είναι τώρα ματωμένη άμορφη μάζα» «παγωμένη νύχτα και αγωνία συγγενών» κλπ.

Φαντασθείτε , φαντασθείτε απλά, αν οι βόμβες που χτύπησαν το βρετανικό μετρό είχαν πλήξει το μετρό της Αθήνας. Θα είχαμε ακόμα πρωτοσέλιδα δράματα, ακόμα θα είχαμε δημοσιογράφους σε παροξυσμό για να μην πω πόσους ειδικούς θα είχαμε καλλιεργήσει σε χρόνο μηδέν.

Μας ταΐζουν κλάμα μύξα δέος και μύθο γιατί κάποιοι λίγοι αποφασίζουν πως αυτό θέλουμε.
Μας ταΐζουν κλάμα μύξα δέος και μύθο, γιατί αυτό θέλουμε και μας το δίνουν –το επιλέγουμε.


Πριν από χρόνια, είχε γίνει μια έρευνα στην Ελλάδα για το τηλεοπτικό τοπίο. Συντριπτικά τότε, όλοι είχαν δείξει ως την καλύτερη Ελληνική τηλεόραση τη ΝΕΤ. (κάπου 60%)

Εσείς τι βλέπετε;

...ε...Αντένα...

Μα πριν δεν είπατε πως η καλύτερη τηλεόραση στην Ελλάδα είναι η ΝΕΤ;

Ναι, αλλά ο Αντένα έχει τα αγαπημένα μου σήριαλ. Αν προλάβω βλέπω και ΝΕΤ.
Ειδήσεις;

Ε κι αυτές από τον Αντένα, εκτός αν συμβαίνει κάτι σοβαρό οπότε το γυρνάω στο κρατικό κανάλι.

Γιατί;

Ε...να δούμε λίγο και τα κοσμικά...(το δάκρυ του Τόλη που λέγαμε).

Το προηγούμενο κείμενο έπαιζε με το όνομα της Βίσση (Α να σβήσει)

Το ίδιο κάνει και αυτό : Ο Βισσηνόκηπος του...Νάτον Χέστωφ. (Άντον Τσέχωφ)

Ο λόγος , προφανής. Στην Ευρώπη γίνεται χαλασμός, στη Γαλλία ο κόσμος είναι στο δρόμο, στην Ιταλία αν χάσει ο Μπερλουσκόνι θα διαμορφωθεί ένα καινούργιο τοπίο συσχετισμών με άλλη ποιότητα που θα έπρεπε να μας αφορά αλλά, εμείς ζούμε το μύθο μας. Για άλλη μια φορά.


Έχω απαντήσει άραγε για το τι φταιει για τη σκουπιδοφαγία μας; Όχι.

Είπα μόνο πως ισχύουν και οι δυο θέσεις και αυτή του Αντώναρου και αυτή του Αθήναιου.

Οι Έλληνες –νομίζω πως πλέον απαξιούν οτιδήποτε μπορεί να τους βάλει να σκεφτούν έστω και λίγο.

Απαξιούν την ουσία της Πολιτικής, αν δεν έχουν να ωφεληθούν κάτι άμεσα.

Η μετά το 81 περίοδος δίδαξε, εκπαίδευσε έναν λαό ολάκερο στη ρεμούλα, την απάτη και το κολλητιλίκη. Η «αλλαγή» μεταλλάχθηκε σε μεγάλο φαγοπότι.
Για να φας όμως , πρέπει να γίνεις κολλητός. Γίνε λοιπόν. Όσοι δεν, στο περιθώριο.

Στην πραγματικότητα, η εξ επιλογής σκουπιδοφαγία μας οφείλεται σε βαθύτατη ιστορική απογοήτευση, συσσωρευμένη χρόνια και χρόνια στη συνείδηση.

Μόνο η πολύ πρόσφατη ιστορία μας, έχει εμφύλιο, δικτατορία, Κυπριακό, προδοσία, ελπίδα με την αλλαγή και πικρή διάψευση με την...μεταλλαγή.

Και αν πάμε λίγο πιο πίσω ή και αν φτάσουμε στη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους και τα πάρουμε με τη σειρά αυτό που θα δούμε είμαι αλλεπάλληλα κεφάλαια οικτρών διαψεύσεων παλλαϊκών ελπίδων και οραμάτων.

Απαξία.

Ζητάμε σκουπίδια γιατί τα μη σκουπίδια, ίσως και να μας θυμίζουν τις διαψευσμένες ελπίδες και τα «Χαμένα όνειρα» μιας που οι συγκυρίες το έφεραν δυστυχώς έτσι, ώστε ακόμα και η λέξη «Πολιτιστικό» ή η λέξη «Κουλτούρα» η λέξη Ποιότητα να φέρνουν στο νου χρεοκοπημένα και θολά όνειρα για μια κάποια αλλαγή της κοινωνίας.

Απαξία.

Μας δίνουν σκουπίδια οι «λίγοι» γιατί ξέρουν πως θα τα αγοράσουμε.

Είναι βολικά, ανώδυνα και κυρίως είναι συνεπή. Δεν θα μας διαψεύσουν. Δεν θα μας απογοητεύσουν. Δεν μας τάζουν έναν άλλον κόσμο που δεν θα δούμε ποτέ.

Μας ψευτογυαλίζουν λίγο τα σκατά στα οποία ζούμε. Μια παρηγοριά είναι κι αυτή.


Απαξία.

Όλοι τα ίδια είναι.
‘Ασε ρε φίλε τώρα με τα κομπλεξικά κουλτουριάρικά σου.
Εγώ θέλω χαβαλέ τι θα το κάνουμε δηλαδή θα άκουμε όλοι Μότσαρτ;


Ένας φίλος ανέβασε το προηγούμενο άρθρο σε ένα Ελληνικό Φόρουμ του διαδικτύου, ίσως το μεγαλύτερο με κάπου 13000 ή και 15000 χρήστες εκ των οποίων ο ενεργός αριθμός είναι εντυπωσιακός. Συγκεντρώνει πολλούς Έλληνες του εξωτερικού αλλά και πολλούς από την Ελλάδα.

Κάτω από το άρθρο, γράφτηκαν διάφορα απίθανα αλλά το πιο χαρακτηριστικό που πυκνώνει σε δυο αράδες όσα είπα πιο πάνω είναι τούτο :

"Αυτο το κειμενο δεν ειναι τιποτα αλλο παρα ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ"

Απαξία.

Απαξία των πάντων.

Ναι, τρώμε ως έθνος σκουπίδια γιατί αυτό θέλουμε, αυτό επιλέγουμε.

Οι μισοί απογοητευμένοι, οι άλλοι μισοί περίπου πουλημένοι και ελάχιστοι κάπου στην άκρη, προσπαθούν να υπάρξουν ως σκεπτόμενοι, με αγάπη για την Ελλάδα πραγματική.

Γιατί η πραγματική αγάπη δεν έχει ανάγκη από μύθους και κυρίως πλαστικούς μύθους.

« Μετά την απόφαση του Προέδρου Κλίντον για περικοπή των δαπανών του κράτους, αποφασίστηκε οι θανατικές εκτελέσεις να γίνονται δυο-δυο ή τρεις –τρεις γιατί κοστίζουν στο δημόσιο, όσο και οι εφάπαξ

(από δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ παρακαλώ, στις 16 Μαΐου 1994)

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα ε; Θα μας απαγγείλει η κυρία Βίσση ένα κάτι τις; Ένα στίχο από το τραγούδι που καθιέρωσε τον κύριο Καρβέλα ως Εθνικό Συνθέτη μας; Το γνωστό ''είναι γάτα είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα'';

Γιατί τους Νομπελίστες Ζαφείρη και Αλήτη δεν τους γνωρίζω.

40 σχόλια:

NinaC είπε...

Έτσι είναι, καλέ μου Γιώργο, όπως τα λέτε. Τι κάνουμε λοιπόν για όλα αυτά? Νομίζω πως το μόνο που μπορούμε είναι να υπερασπιζόμαστε την αισθητική μας και να την μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά μας και στο περιβάλλον μας.

Και, επιτέλους, ας κάνουμε έκαστος τις μικρές του επαναστάσεις. Δεν βλέπω πια τηλεόραση τον τελευταίο χρόνο.

Υ.Γ. Τί σύμπτωση! Ζαφείρη και Αλήτη ανέβασε πριν λίγο η Περσεφόνη στο ποστ! :p

NinaC είπε...

Α, και κάτι ακόμα: είδες αυτό το υπέροχα τρυφερό ποστ που σου αφιέρωσε προχθές ο Ημίαιμος? Μέσα στο μέλι είναι!!! :)

Μαύρος Γάτος είπε...

Ο Ζαφείρης, ο Αλήτης, το Αλάνι
μπρος τη Βίσση ούτε μία βρε δεν πιάνει
όχι δίσκο πλατινένιο ή χρυσό
ούτε σίνγκλ δεν αξίζει, λέω εγώ.


Τι λέτε, θα το πάρω το Ρόμπελ;;;;

Καληνύχτα- μόλις τελείωσα την δουλειά και είμαι χώμα...

Σ;0))))))))))

Xνούδι είπε...

ουχμ!!!!

Να "ανεβάσεις" το ποιήμα σου όπως το απήγγειλες εχτές. Να έχει ήχο.
Μοναδικό!!!!
Για την μέρα της ποίησης.

Ανώνυμος είπε...

Μερικες φορες σκεπτομαι εαν πολιτικα βρισκομαι στο σωστο δρομο. Eχε χαρη μονο που ειμαι πατριωτης η τουλαχιστον ετσι πιστευω και βλεπω μονοδρομο προς το παρον. Ομως βρε φιλε πολυ ανεγκεφαλιαση εχει πεσει πανω απο την Ελλαδα τοση που δεν το περιμενα να ειναι σε τοσο τραγικο βαθμο πιστεψε με. Οταν διαβαζω καποιες απαντησεις που δεν μπορω ετσι απλα να χαρακτηρισω τωρα, σε καποιο δικτυακο χωρο, μπορει πια να ελπιζει κανεις σε κατι καλυτερο? Για πρωτη φορα αρχιζω να φοβαμαι, να φοβαμαι τοσο πολυ σου λεω. Δε νομιζω να ηταν ετσι παντα, κατι δεν παει καλα, μπορει και εγω και εσυ να εχουμε αδικο δεν ξερω, αλλα σιγουρα κατι δεν παει καλα ειτε σε μας ειτε στους αλλους ειτε στους παρ'αλλους.... Προβληματιζομαι...

Navagos

apousia είπε...

''Οι μισοί απογοητευμένοι,οι μισοί περίπου πουλημένοι,και ελάχιστοι στην άκρη προσπαθούν να υπάρξουν ως σκεπτόμενοι..''
Πλην των τελευταίων που αποτελούν ίσως και την ύστατη(?) γραμμή άμυνας,ελπίδα μπορεί να γεννηθεί κι από τους πρώτους.
Αν οι απογοητευμένοι,αν αυτοί που η απαξίωση κάθε έννοιας πραγματικά συμβατής με τον πολιτισμό και την παιδεία,τους έχει πονέσει τόσο πολύ,που ''κουράστηκαν και κλείστηκαν στο σπίτι'',αν αυτοί επαναδραστηριοποιηθούν-το θέμα βέβαια είναι πώς-αν αυτοί δείξουν ότι κάτι εξακολουθεί ν'αντιστέκεται,ίσως τα σκουπίδια καταλήξουν, εκεί που είναι η θέση των σκουπιδιών.
Υ.Γ.1
Ο ''εθνικός ''συνθέτης,δεν είναι μόνο εθνικός,τον υποτιμούμε.
Είναι ένας από τους καλύτερους συνθέτες στον κόσμο!!!!
Το είπε η ίδια η καλλιτέχνις,σε συνέντευξη στον κυρίαρχο των οχτώ,αποσπάσματα της οποίας παίχτηκαν σήμερα στα δελτία,ώστε να μην παραμείνουν αδαείς όσοι είχαν το θράσος μα μην την παρακολουθήσουν..
Υ.Γ.2
Ερώτηση δεκαεπτάχρονου-δεκαοχτάχρονου (περίπου) στη φίλη του, μέσα στο μετρό:ο Χατζιδάκις,ποιός ήταν,δεν τον θυμάμαι,ένας χοντρός?

Unknown είπε...

Καλημέρα Δυων Ανατέλλων
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
και για το καλώς όρισμα στην
πολύ όμορφη αυτή κοινότητα
πάντα θα γράφω μέσα από την καρδιά
μου και την ψυχή μου με καθάρια
σκέψη και σεβασμό σε όλους σε αυτή
την κοινότητα και ξέρεις γιατί?
γιατί πρώτα από όλα είμαι
σκεπτόμενος άνθρωπος
αυτό βέβαια το αφίνω να το κρίνουν
όσοι διαβάζουν την σελίδα μου.
σε ευχαριστώ για την επίσκεψη
στην σελίδα μου και τα καλά λόγια.
είμαι καινούργιος στην κοινότητα
και ευχαριστώ όσους με εμπιστεύοντε
καλή μέρα και καλή συνέχεια
Ναύτης ποντοπόρος

paragrafos είπε...

Η αποθέσωση (κι όχι απλώς η άνδοδος) της ασημαντότητας, όπως θά έλεγε και ο Κορνήλιος, φίλτατε Ήλιε!

glenn είπε...

Πλήρες το post σας. Για την tv: την έχω κλείσει (σχεδόν) και βρήκα την υγειά μου.

Περαστικός είπε...

Το πρόβλημα με την τηλεόραση λύνεται απλά, δεν την ανοίγω παρά μόνο επιλεκτικά, για να δω κάποια κινηματογραφική ταινία ή κάποιο ντοκιμαντέρ ή ενημερωτική εκπομπή, συνήθως στα κρατικά κανάλια (εξαιρετική η σειρά του History Channel, ακόμη και σε επανάληψη, και αποκαλυπτικό το Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα για το τηλεοπτικό πραξικόπημα στη Βενεζουέλα). Συνήθως τον ελεύθερο χρόνο μου τον αφιερώνω στο διάβασμα και έτσι δεν εκτίθεμαι σε όλα αυτά που περιγράφεις. Βέβαια, το πρόβλημα είναι η η βαρβαρότητα που συναντάς όταν βγαίνεις από το σπίτι και για την οποία υπεύθυνα είναι και τα ΜΜΕ. Είμαστε ό,τι τρώμε, και αυτό ισχύει και για το πνεύμα. Όποιος τρέφεται με junk food χαλάει το σώμα του, όποιος τρέφεται με junk media χαλάει το μυαλό του. Αυτό ισχύει και σε επίπεδο λαού. Υπάρχει ελπίς; Δεν ξέρω. Καταλαβάινω την αγωνία σου γιατί έχεις παιδί, έχω και εγώ ανιψιά και τρέμω στη σκέψη ότι ανεξάρτητα από τις προσπάθειες των γονιών της, θα υποστεί λίγο ή πολύ μια πραγματικότητα που θα έχει διαμορφωθεί με αυτό τον τρόπο και από αυτούς τους ανθρώπους που περιγράφεις.

Λαμπρούκος είπε...

Αγαπητέ μου Δύωντα Ανατάλλαντε,

Τίποτα δε θα μπορούσε να με βρίσκει πιο σύμφωνο από αυτό σου το κείμενο...
Αν και ως γνήσιο παιδί του ΠΑΣΟΚ οφείλω να σου ομολογήσω ότι η μετα81 εποχή οφείλει τη σιχασιά και την υποκουλτούρα της σε αυτό που κατά το κοινώς λεγόμενο λέγεται "χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιακα" (προσθέστε τώρα και τη γνωστή αμετροέπεια του Έλληνος και Μπίνγκο)!

Όμως θέλω να σε ρωτήσω ένα πράγμα. Τη φωτογραφία της αρραβωνιαστικιάς μου γιατί την έβαλες φάτσα-φόρα στο ποστ σου?

Συνδέομαι καθ' ειονδήποτε τρόπο εγώ ή η μνηστή μου με τα ως άνω γραφόμενα...

Σε παρακαλώ εξηγήσου πάραυτα...

γιώργος είπε...

Καλημέρα...
Οι αλήθειες πονάνε... Και πονάνε αυτούς που έχουν συνείδηση...
Απαξιώσαμε, ως έθνος και ως άνθρωποι, τις αξίες και τα πιστεύω μας στην αρένα της ευκολίας, της αρπαχτής και της καλοπέρασης...
Ας προσέχαμε...
Θα έρθει κάποια στιγμή και δεν θα μπορούμε να το μαζέψουμε, αν δεν έχει γίνει ακόμη αυτό...
Και τότε η Ιστορία θα μας εκδικηθεί...

Marialena είπε...

Προφανώς αγαπητέ Δύοντά μου, το πλέον αγαπημένο έδεσμα των Νεοελλήνων είναι το κουτόχορτο, γιατί καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες από τον πληθυσμό, εξάγεται σε τρίτες χώρες και πρόσφατες έρευνες αποκάλυψαν ότι έχει εθιστικές ικανότητες σε όποιον το δοκιμάσει! Καλημέρα, Μ.

hardrain είπε...

@ c.d. ευχαριστώ για την ενημέρωση...δεν είχα πάρει είδηση την πολύ τρυφερή παραμυθία του Ημίαιμου, έσπευσα. Οι χρόνοι μου δε μου επιτρέπουν καθημερινό περιδιάβασμα στο δίχτυ.

@ Μαύρε Γάτε. Και εσείς Ρομπελίστας! Συγχαρητήρια!!! Η πατρίς θα είναι αιωνίως ευγνωμονούσα. Με σπουδή τα media θα ενημερώνουν εντεύθεν τους ιθαγενείς για κάθε λεπτομέρεια της ζωής σας (δάκρυα, αναστεναγμοί, χαρές και λύπες κ.α.) προς επιμόρφωσην τους.

@ Χνούδι....αν ήξερα το πως να το κάνω αυτό, θα το έκανα. Δεν έχω ιδέα όμως.


@ Ναυαγέ, ασφαλώς και δεν ήταν πάντα έτσι. Οι λόγοι όμως για τους οποίους το τοπίο είναι κάτι παραπάνω και από ομιχλώδες , δεν είναι ούτε μεταφυσικοί ούτε ανεξήγητοι. Είναι βαθύτατα Πολιτικοί με την Ιστορική έννοια . Αν δει κανείς ψύχραιμα και σε βάθος χρόνου την Ελληνική κοινωνία –ψύχραιμα και χωρίς να έχει προδιάθεση να υπερασπιστεί με το στανιό την α’ ή την β΄ πλευρά θα βγάλει τα συμπεράσματά του. Απελπισία δεν χρειάζεται όμως καμιά. Αν κάτι χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου πάντα, είναι Αυστηρότητα.

@ Απουσία, θα είμαι ίσως λίγο κυνικός. Δεν πρόκειται να «επαναδραστηριοποιηθεί» κανείς. Όσοι έμειναν με συνέπεια σε πέντε πράγματα, τα υπηρετούν με ό,τι κάνουν , όπου και να βρίσκονται. Οι συνθήκες άλλωστε δεν είναι αυτές που ήταν πριν από είκοσι ή τριάντα χρόνια. Και όχι μόνο δεν είναι ίδιες, αλλά είναι τελείως διαφορετικές. Άσχετα αν το «δια ταύτα» παραμένει το ίδιο. Το περιβάλλον όμως δεν είναι πια «καλοί-κακοί» «άσπρο-μαύρο». Έχει αμέτρητες αποχρώσεις (του γκρίζου) και πολύ στρας γύρω –γύρω. Πίσω από όλα όσα λέμε και από όσα έγραψα, κυριαρχεί νομίζω η έλλειψη Παιδείας. Τόσο της συστηματικής (εκπαιδευτικό σύστημα) όσο και κοινωνικής που προέρχεται από την καλλιέργεια και με ευλάβεια τήρηση κάποιων Θεσμών, δηλαδή του πλαισίου μέσα στο οποίο υπάρχουμε και εκδηλωνόμαστε ως Πολίτες.

@ Καλώς ήρθες Sailor έτσι και αλλιώς «Θάλασσα και Θαλασσινοί» (για να θυμίσω μια θρυλική εκπομπή της Ελληνικής Υπηρεσίας του BBC) είναι ιδιαιτέρως ευπρόσδεκτοι εδώ J

@ Παράγραφος, ωστόσο έχω να παρατηρήσω (έστω για συζήτηση) πως όταν η ασημαντότητα φτάνει να αποθεώνεται, τότε, φοβάμαι πως οι «Σημαντικότητα» έχει αποδειχθεί σαθρή και ανεπαρκής να δώσει «Συνέχεια»....

@ glenn το πρόβλημα που έχω προσωπικά με την τηλεόραση είναι πως κατά κανόνα , ακόμα και να έχει κάτι που θέλω πολύ να δω, με κοιμίζει σε πέντε λεπτά. Καθαρά βιολογική αντίδραση...

@ Περαστικέ (απαντώ και στον glenn εδώ , πιο αναλυτικά) το πρόβλημα δεν βρίσκεται στη μειοψηφία εκείνη που θα κλείσει το κουτί γιατί δεν αντέχει την αηδία και μπορεί να κάνει επιλογές. Το πρόβλημα βρίσκεται στην πλειοψηφία που παραδίδεται αμαχητί στο γυαλί και με το στόμα ανοιχτό καταπίνει όσα βλέπει και διαμορφώνει junk συνείδηση. (Πολύ πετυχημένος ο παραλληλισμός σου με το junk food). Δεν έχει ο κάθε ένας τις αντιστάσεις που περιγράφεις. Και σε αυτή την πτυχή είναι η τεράστια ευθύνη των «υπευθύνων» και της Πολιτείας και των Θεσμών που οφείλουν –αυτή είναι η δουλειά τους- να προστατεύουν και να καλλιεργούν έναν κοινά αποδεκτό Μέσο Όρο. Η ανυπαρξία αυτού του Μέσου Όρου συνδυασμένη με την Ανυπαρξία στοιχειώδους Κράτους που να λειτουργεί για τον Πολίτη, είναι που παράγουν ένα γενικό κλίμα ανασφάλειας που εκφράζονται στο τέλος με τη Βαρβαρότητα που περιγράφεις πολύ σωστά.

Η αγωνία μου (αν είναι αγωνία, δεν είμαι σίγουρος για τη λέξη) θα υπήρχε έτσι και αλλιώς, δεν έχει να κάνει με το παιδί μου. Τα παιδιά μεγαλώνουν και καλούνται εκ των πραγμάτων να παίξουν το παιγνίδι τους. Και νομίζω, πως είναι πολύ πιο υποψιασμένα από ότι πιστεύουμε.

@ Λαμπρούκο....δεν ξέρω πως να στο πω. Ξέρω πως παραβίασα τα προσωπικά σου δεδομένα, ξέρω πως σε εξέθεσα, αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ και τώρα πρέπει να αποκαλύψω την αλήθεια. Μου το ζήτησε η ίδια, επίμονα γιατί, λεει, εσύ δεν έχεις ανεβάσει ούτε μια φωτογραφία της στο blog σου βρε εμπλογκιμένε. Έχω και μία άλλη που μου έστειλε από συνεδρίαση του Πασοκ όπου γνωριστήκατε αλλά τη βρήκα πολύ «χαρντ κορ» και τυχόν δημοσίευσή της, θα τάραζε τόσο τα ήθη όσο και το Πολιτικό Σκηνικό της Χώρας. Καταλαβαίνεις τώρα.

@ Yiorgos...ξέρεις, εκεί που τα χάνω μερικές φορές , είναι όταν κοιτάζω τον Αριστοφάνη να καυτηριάζει τα της εποχής σου. Πάρε τις Σφήκες για παράδειγμα και τα δικαστικά σκάνδαλα....
Η Ιστορία, δεν εκδικείται. Την Ιστορία, την διαμορφώνουν οι συνθήκες και τις συνθήκες οι άνθρωποι και παει λέγοντας. Η Ιστορία, ούτε γελάει, ούτε δακρύζει.

@ Μαριαλένα, το junk food που ανέφερε εύστοχα ο Περαστικός πιο πάνω. Και ναι, εξάγεται, εισάγεται, από όλα γίνεται μόνο που αλλού δεν είναι επιβαλλόμενο ως κύριο πιάτο και δεν γίνεσαι γραφικός αν αρνείσαι να το φας. Υπάρχουν φίλτρα και αντιστάσεις εκ των έσω.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Απολύτως σύμφωνος.
Μόνο που ...αδίκησες λίγο τη νεαρή ρεπόρτερ για το σιδηροδρομικό ατύχημα.
Όταν έλεγε "ένας τουλάχιστον νεκρός" εννοούσε ότι "το ελάχιστο που έπαθε ήταν να ...πεθάνει" ελπίζοντας ότι το κοντρόλ θα της ζητούσε να περιγράψει και σε πόσα κομμάτια ήταν διαμελισμένος κλπ...

hardrain είπε...

@ Ημίαμε...σωστά. Έχεις δίκιο, την αδίκησα κατάφωρα. Τώρα αυτό είναι για γέλια ή για κλάματα;

Αθήναιος είπε...

Διάβασα αυτό το κείμενο το πρωί με τον καφέ, το διάβασα ξανά τώρα.

Όπου κ να έχω ζήσει κ ταξιδέψει, η ποιότητα ήταν κάτι που αφορούσε τη μειοψηφία. Όπως κ να το κάνεις, η ποιότητα είτε αφορά τη μαγειρική, είτε την Τέχνη ή ο,τιδήποτε, απαιτεί επένδυση σε χρόνο κ βέβαια απαιτεί κόπο, είναι ένας είδος καθημερινής άσκησης που αν την αφήσεις, θα σε αφήσει.

Έπειτα, ελάχιστα πράγματα από αυτά που έχουν γίνει με φροντίδα κ πάθος βρίσκουν απήχηση στους πολλούς όμως αναρρωτιέμαι γιατί να αισθανόμαστε την ανάγκη της μαζικής κοινωνικότητας;Γιατί να πρέπει να μοιραστούμε ένα στίχο μ'ενα εκατομμύριο συμπολίτες μας κ να μας ενοχλεί που τον μοιραζόμαστε μόνο με εκατό;

Να ναι η ανθρώπινη φύση ή η άποψη που συνδέει την αξία με τη δημοφιλία;

Προσωπικά, βρίσκομαι στη φάση της ζωής μου που σε αυτά τα θέματα εκφράζεται απόλυτα από αυτόν τον στίχο του Σαββόπουλου:

" Αξίζει αλήθεια να λουστείς το σκυλολόι αυτού του Άδη
μόνο για να συναντηθείς με τους δικούς σου για ένα βράδι;"

Δεν ξέρω αν αξίζει αλλά μάλλον δεν γίνεται κ αλλιώς κ επειδή αυτό " το ένα βράδυ" κοστίζει πάρα μα πάρα πολύ, έχω μπει κ επισήμως στην εποχή της εσωστρέφειας στην οποία μαθαίνεις να ζεις με τα όμορφα χωρίς να πρέπει να τα μοιράζεσαι.Αν μπορείς να τα μοιράζεσαι έχει καλώς, αν όχι, δεν θα λυπηθώ για τα εκατομμύρια που βλέπουν σήριαλ αντί να ακούν μουσική στο ραδιόφωνο.

Έκαστος εφ ω ετάχθη.

glenn είπε...

Πάντως για ορισμένα πράγματα υπάρχουν, εν μέρει, και πονηρούληκες εξηγήσεις.

Για παράδειγμα οι ειδήσεις: Πάντα αναρωτιόμουνα, μα καλά, οι ειδήσεις έχουν ένα κόστος. Πεσμένο τον τελευταίο καιρό, αλλά έχουν. Διαφημίσεις στη διάρκεια δε βάζουν. Από που τα βγάζουν τα λεφτά; Και δεν είναι ένα-δύο δελτία. Όλοι οι σταθμοί πανελλαδικής εμβέλειας έχουν 5-6 δελτία ημερησίως. Η προφανής και εύκολη απάντηση είναι πλύση εγκεφάλου. Αν όμως παρατηρήσει κανείς προσεκτικότερα θα δει ότι οι ειδήσεις (εκτός ίσως του κρατικού) δεν είναι πλέον ειδήσεις αλλά παπαγαλάκια. Ο εργολάβος έχει απούλητα τα σπιτάκια του. Πιάνει ένα τζιμάνι του λέει το και το. Και βγαίνει η "είδηση" ότι στη τάδε περιοχή τα σπίτια πρόκειται να ανέβουν πολύ σύντομα και σπεύσατε σπεύσατε να πάρετε μετά θα είναι αργά. Τα ίδια και με μαγαζιά που δήθεν τρώνε μηνύσεις επειδή πουλούσαν κάτω απ' το κόστος κλπ.

alombar42 είπε...

Για την τηλεόραση απλώς συμφωνώ οτι είναι το καλύτερο υπνωτικό :)

Δεν πρόκειται να «επαναδραστηριοποιηθεί» κανείς

Σωστό. Αν καείς στο χυλό, φυσάς και το γιαούρτι.
Οπως άλλωστε είπες, οι συνθήκες δεν συντρέχουν, προς το παρόν. Προσωπικά βέβαια, βλέπω φως στο βάθος του τούνελ - μια έκρηξη να πλησιάζει. Υποψιάζομαι οτι το ιντερνετ θα παίξει το ρόλο του σε αυτό...

ευθύνη των «υπευθύνων» και της Πολιτείας και των Θεσμών που οφείλουν –αυτή είναι η δουλειά τους- να προστατεύουν και να καλλιεργούν έναν κοινά αποδεκτό Μέσο Όρο.

Εδώ όμως θα σε... μαλώσω. Μα είμαστε σοβαροί; Μπορεί για πλάκα να λέμε οτι από την Παιδεία ξεκινάνε όλα και εκεί είναι οι ελπίδες μας, αλλά περιμένει σοβαρά κανείς οτι θα της επιτρέψουν να προάγει συνειδήσεις;
Είτε το θέλουμε, είτε όχι, ο ρόλος της Παιδείας είναι να προάγει στρατιωτάκια. Απλώς μερικοί αρεσκόμαστε να βλέπουμε ουτοπίες.
Από την Παιδεία ξεκινάνε όλα, από την επίσημη παιδεία όμως δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα. Προς το παρόν τουλάχιστον.

hardrain είπε...

Όχι Αθήναιε, δεν αξίζει, έχετε απόλυτο δίκιο.

Και, από ένα σημείο και πέρα καταντάει άλλη μία υστερία.

Το ζήτημά μας, για μένα, είναι απλά (απλά;) πως η χυδαιότητα και η βαρβαρότητα στον τόπο μας αποτελούν ένα ιδιότυπο καθεστώς που συναντάς θέλεις δεν θέλεις.
Βρίσκεται , υπάρχει και εκφράζεται σχεδόν σε κάθε συναλλαγή.

Είναι περίπου αδύνατον να το αγνοήσεις, εκτός αν πάρεις τα βουνά.

Έκαστος εφ ω ετάχθη; Ασφαλώς.

Όπως επίσης, ο Καθείς και τα όπλα του.

hardrain είπε...

@glenn...αυτό ούτε που είχε περάσει από το μυαλό...Ενδιαφέρον!

@Alombar42 δε νομίζω πως είναι πολυτέλεια να απαιτεί κανείς ''βασική'' παιδεία με αξιοπρέπεια που να παράγει Πολίτες με κάποια ραχοκοκαλιά αντί ανερμάτιστους χαβαλέδες. Η Ελλάδα, δεν είναι σε άλλο πλανήτη, στη Γη είναι και μάλιστα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δηλαδή το σύστημα στη Γαλλία ή στην Αγγλία παράγει....στρατιωτάκια μόνο; Δε νομίζω...

Кроткая είπε...

Είχα την τύχη στο παρελθόν, όσο ήμουν φοιτήτρια να κάνω ιδαίτερα σε παιδιά γυμνασίου και λυκείου, για να βγάζω το χαρτζηλλικι μου.
Το βιβλίου της Ιστορίας δέσμης της Γ Λυκείου (με το παίό σύστημα, των πανελλαδικών) το ξέρετε; Αν δεν το ξέρετε, ρίξτε μια ματιά είναι αριστούργημα, μνημείο αμορφωσιάς και προπαγάνδας.
Αυτό λοιπόν το βιβλίο έπρεπε να διδάξω σε κορασίδα, αρσακειάδα μάλιστα, μαθήτρια τότε Γ Λυκείου, ετών 17 για να περάσει στις πανελλήνιες. Ήθελε η δόλια να γίνει φιλόλογος.

Σε ένα από τα μαθήματά μας, παρουσιάστηκε ο όρος "πολιτικές ζυμώσεις" και η δόλια δνε κατλάβαινε τι σημαίνει... Προσπάθησα να εξηγήσω, ακόμα έχω την απορία να κατάλαβε. Δέκα λεπτά μετά, κατά τη διάρκεια του ίδιου μαθήματος, συναντάμε την πρόταση (μέσα στο βιβλίο): η Δ Εθνοσυνέλευση καταδίκασε τον Δ. Υψηλάντη 'διά πράξιν παράνομον και ανθελληνικήν'. ΚΑΙ ΤΙ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ;; Τι σημαίνει "ανθελληνική"!!! Μάλιστα!

Ποια ήταν η συνέχεια; Το κοριτσάκι αυτό δεν πέρασε βέβαια στη Φιλολογάι Αθήνας (πού να φτάσει τη βάση αυτής της σχολής!), αλλά πέρασε στο... Παιδαγωγικό Ιωαννίνων (είχαν πέσει οι βάσεις της σχολής αυτής εκείνη την χρονια) κα, ω ναι, σπουδάζει να γίνει δασκάλα Πρωτοβάθμιας για να διδάσκει ΚΑΙ Ελληνικά ΚΑΙ Ιστορία τα δόλια παιδάκια...

Εγώ νομίζω πως το σχέδιο απομόρφωσης και κατασκευηής αγράμματων ανθρώπων είναι οργανωμένο από παλιά και υπάρχουθν κάποιοι που έχουν συμφέρον να κάνουν τους λαούς αμόρφωτους, αγράμματους, απαθείς, άβουλους και έρμαια των ορέξεων του κάθε καναλιού που με περισσή καπατσοσύνη συνεχίζει για τους ενήλικους το θεάρεστο έργο που ξεκινά το σχολείο για τους ανήλικους...

Σιγά, η πατρίδα κοιμάται...

manosantonaros είπε...

Aνατολή μου, στο επιστρέφω: ''σσσσσ'ωρρρραίοςςςς'' (είσαι ωραίος)
Εχω κι εγω έναν φίλο, που το λέει. Τον Στρατή Μιχαήλ (μέγας σηνογράφος), που τα φτυσε όλα κι όλους και πήγε στην αγαπημένη του Λέσβο και έχτισε μόνος του (κουβαλούσε τις πέτρες, την λάσπη, την σκεπή...) το σπιτάκι του.
Και χαίρομαι και δοιαφωνώ μαζί του (ότι έφυγε). Στην ζωή δεν πρέπει να είμαστε "αποχωρητές" από τα αποχωρητήρια, αλλά να τους γαμάμε την μάνα, όπου τους βρίσκουμε.

γιώργος είπε...

Αγαπητέ δύων, αυτή την Ιστορία εννοούσα και εγώ...
Εμείς είμαστε αυτοί που καθορίζουμε την Ιστορία, αυτοί και που ...λουζόμαστε τα αποτελέσματα...
Και δυστυχώς τα αποτελέσματα θα είναι οδυνηρά...
Από την άλλη, και χωρίς διάθεση γλυψίματος, όταν υπάρχουν άνθρωποι σκεπτόμενοι όπως εσύ, υπάρχει κάποια ελπίδα...

apousia είπε...

Αγαπημένε δύοντα,δεν μπαίνει θέμα κυνισμού.
Άλλωστε,δεν άφησα να διαφανεί αισιοδοξία,πόσο μάλλον σιγουριά,αναφορικά στο θέμα της επαναδραστηριοποίησης.
Και ναι,οι συνθήκες δεν είναι αυτές που ήταν προ 20-30 ετών,οι οποίες πιθανόν και να μην επανέλθουν ποτέ.
Λοιπόν,στο δια ταύτα,που λες?
Προχωράμε?
Προτάσσουμε ανάχωμα στην πλημμυρίδα της ευτέλειας,τη Γνώση και την Ομορφιά,και ?
Εμείς (ξανα)διαβάζουμε την Ορέστεια κι οι απέναντι την Εspresso,και?
Ανοίγουμε την τηλεόραση όταν ''παίζει''Ταρκόφσκι κι όταν βιογραφείται ο Χειμωνάς-ό,τι θέλει ο καθένας μας εν πάσει περιπτώσει-
και?
Δεν καταχρώμαι άλλο την φιλοξενία,και ζητάω συγγνώμη,μα κάτι ακόμα:
Γνώμη μου,ταπεινή,πως,υποψιασμένα,είναι τα παιδιά των υποψιασμένων,με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το αύριο.
Εξαιρέσεις,υπαρκτές,πλην όμως,εξαιρέσεις..

hardrain είπε...

@ Krotkaya σύμφωνα με το πνεύμα των ημερών, η μαθήτριά σας μπορεί να είναι και σύμβουλος σε τηλεοπτικό κουίζ γνώσεων. Ωστόσο, δεν πιστεύω στις συνομωσίες , είναι πολύ βολικές θαρρώ για να μεταθέτουν διαρκώς τις ευθύνες αλλού. Η δε καθαρά συντεχνιακή αντίληψη του συνδικαλιστικού οργάνου των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Καθόλου μάλιστα.

@ Μάνο, ομολογώ πως αν μπορούσα αυτή τη στιγμή, θα έκανα ό,τι έκανε ο φίλος σου. Είναι ωρρρρρρραίοςςςςςς που απέδρασε!

Ταυτόχρονα όμως συμφωνώ και την τελευταία σου παράγραφο, την οποία δεν επαναλαμβάνω ένεκα της παροιμιώδους σεμνότητός μου :-))

@ Yiorgo, το ίδιο μπορώ να πω για σένα αλλά και πολλούς που συνάντησα στο διαδίκτυο και ειδικά στην σφαίρα των blog. Τελικά, σκέφτομαι πως με τις παρούσες συνθήκες, το διαδίκτυο μοιάζει με ένα τεράστιο και υπόγειο «ζουζούνισμα» σκέψης αντίδρασης και κριτικής που ίσως όπως αρκετοί έχουν προβλέψει να αποτελέσει τον πυρήνα για τα νέα κοινωνικο/πολιτικά κινήματα. Ήμουν πολύ διστακτικός σε αυτή την άποψη ωστόσο νομίζω πως έχει βάση. Οι καιροί αλλάζουν και μαζί τους και τα «εργαλεία». Χμ...αξίζει ένα post αυτό κάποια στιγμή.

@ Απουσία, νομίζω πως ο Αθήναιος απάντησε σοφά, σοφότατα σε όλους μας ακριβώς πάνω σε αυτό που λες. Και τελικά, όπως είπε, Έκαστος εφ ω ετάχθη.

(στο κάτω –κάτω η ανθρώπινη ιστορία και ο πολιτισμός από τις «εξαιρέσεις» γράφτηκαν, από όσους ήσαν πιστοί στον εαυτό τους και στον Κόσμο τους)

Αθήναιος είπε...

Και χαίρομαι και δοιαφωνώ μαζί του (ότι έφυγε). Στην ζωή δεν πρέπει να είμαστε "αποχωρητές" από τα αποχωρητήρια, αλλά να τους γαμάμε την μάνα, όπου τους βρίσκουμε.

Υπάρχουν στιγμές που αυτο με εκφράζει απόλυτα. Μάλιστα το λέω verbatim στη Νταίζη (the dog) πριν να φύγω από το σπίτι το πρωί.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Κλαυσίγελως. Φυσικά και αστειεύτηκα με τη νεαρή "ρεπόρτερ".
Τραγική ανάμνηση, το δάκρυ νεαρού ρεπόρτερ, μπροστά μου, όταν ο διευθυντής του τον "έχεζε" τηλεφωνικά γιατί δεν πήρε πολλά πλάνα από τις ωρυόμενες μάννες όταν έπεσε το Yakovlev στα Πιέρια όρη και ξεκληρίστηκε το χωριό ΚΡΟΚΚΟΣ Κοζάνης και όχι μόνο.

paragrafos είπε...

Αν υποθέσουμε ότι είμαστε, σε μεγάλο βαθμό, προϊόντα των ποικίλων και επικαλυπτομένων κοινωνικών ομάδων, επιρροών, συνθηκών κοκ (οικογένεια, σχολείο, φίλοι, μόρφωση, επάγγελμα κλπ), τότε αναπόφευκτα αποτελούμε την μια κάποια επαρκή ή αδύναμη συνισταμένη όλων αυτών των συνιστωσών.

Θέλω να πω ότι η τάδε φίλη μου, που παντρεύτηκε στα 18, έκανε τρία παιδιά και πολεμούσε μέρα νύχτα να τα ζήσει γιατί ο άντρας της ήταν και είναι χαρτοπαίχτης, αυτή η γυναίκα δεν έχει και πολλά περιθώρια να μορφωθεί ή καλύτερα να αυτο-καλλιεργηθεί. Που χρόνος για βιβλία, φιλίες, συζητήσεις, διαφωνίες, αναθεωρήσεις, επεξηγήσεις και ξανά βιβλιογραφίες και τα ρέστα!

Αυτός ο άνθρωπος, αν τύχει να βρει λίγο ελεύθερο χρόνο θα καρφωθεί μποροστά στην τηλεοπτική μαγιονέζα όχι επειδή Την Επιλέγει, αλλά επειδή δεν ξέρει, δεν δύναται, δεν κατέχει την τέχνη της Επιλογής. Ο,τι καρύκευμα της δώσει η τιβι θα το χλαπακιάσει με βουλιμία. Ενδεχομένως να δείρει και παιδί της εάν κάνει θόρυβο την ώρα που παρακολουθεί το τάδε ή το δείνα ρεζίλτι σοου...

Από την ανάποδη τώρα. Μια άλλη φίλη μου, απο ευκατάστατους γονείς, σπουδασε, έμαθε ακόμα δυο γλωσσες, διδάσκει εδώ κι εκεί, πρέπει συνεχώς να μελετάει για να είναι μέσα στα πράγματ. Αυτή η φίλη μου έχει και τα εφόδια και τη δύναμη και τη συνείδηση την Επιλογής. Μέσα στο μυαλό της υπάρχει ένα άλλο κοντρόλ για το τηλεκοντρολ.

Αναφορικα, τώρα με τα παιδάκια που αρλουμπολογούν, και αυτά τα καημένα σε μεγάλο βαθμό αντανακλούν το εγγυς μορφωτικό τους περιβάλλον: ο Γιαννακης που είναι γιος του τάδε χτίστη ο οποίος τον καλοκαίρι βοηθάει τον πατέρα του στις σκαλωσιές, ή ο Αντρέας που ακόμα και κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους ξημεροβραδιαζει στην ταβέρνα του πατέρα του, αυτά τα παιδάκια δεν καίγονται και πολύ για το όνομα του προέδρου της Δημοκρατίας, ούτε για το εάν η περίοδος τής Αγγλοκρατίας στην Κύπρο ήταν πρό ή μετά Χριστόν...

Αλλά κι εν γένει η κοινωνία μας, μέσω της καταπιεστικής ρουτίνας δεν αφήνει περιθώρια ούτε και στο μέσο, κάπως, μορφωμένο άνθρωπο να συνεχίσει τη διά βίου παιδεία: ο τραπεζικός υπάλληλος π.χ πνίγεται στα τραπεζικά, ο ασφαλιστής στα ασφλαλιστικά, ο εισαγωγέας στα εμπορικά, ο αρχιτέκτοντας στα σχέδια και πάει λέγοντας. Εχουμε δηλαδή την αδιόρατη πνευματική δικτατορία της εξειδίκευσης, της μονομέρειας. Και τον λοιπόν χρόνο, βουρ στα μαγαζιά για επίδεικτική καταναλωση, συνήθως δανεική, οπότε συσσωρεύονται χρέη, εκείνα φέρνουν άγχος κι άντε μετά να βρεις κουράγιο να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να κουβεντιάσεις ή να αντισταθείς στην εύπεπτη και θελκτική τηλεχαύνωση και όχι μόνο.

Κι εγώ που σας μιλάω τώρα, μάλλον δεν θα συνέχιζα να μελετάω και να γράφω εάν δεν ήταν αυτή η δουλεία μου, εάν δεν έβγαζα χρήματα από αυτη τη δραστηριότητα.

Να το πω αλλιώς: όσο η πολιτεία και η κοινωνία δεν ανταμείβει συμβολικά, ηθικά και υλικά την καλλιέργεια, εκείνη θα παραμένει πάρεργο των ολίγων και κυρίως των επαγγελματιών γραφίάδων.

Με αγάπη

Παράγραφος

herinna/ είπε...

Παράγραφος, έγραψες.

Ανώνυμος είπε...

i am half cypriot half greek i can read greek quite ok but thats all...to na grapsw einai tragedy-thelw na pw to blog is really cool kai to style poy grafeis very unusual and very sharp oxi to traditional greek melodramatic style which is very boring and its there only to please idiots.

Vrika to site sou apo link sto greek forum thanks to user Navagos pou to exei kanei upload ekei alla man! You should see the way they reacted! Misos!They even call you ‘’anthellina’’ I am afraid for the majority Vissy is a…goddess by all means! Keep on writing here!!!!

γιώργος είπε...

Ξέρεις δύωντα, με βάση την "αλλαγή των καιρών και των εργαλείων" το blog μοιάζει σαν ένα τεράστιο "Κρυφό Σχολειό", σαν ένα μεγάλο τυπογραφείο που τυπώνει παράνομες προκυρήξεις....

alombar42 είπε...

Η Krotkaya και η Παράγραφος τα είπαν πολύ καλά.

Μπορεί στην Αγγλία και στη Γαλλία να είναι διαφορετικές οι ανάγκες, αλλά για να ξυπνήσει κάποιος δεν υπάρχει περίπτωση αυτό να το πετύχει μέσα από την οποιαδήποτε "εγκεκριμμένη" παιδεία.
Τα εξωσχολικά αναγνώσματα (και οι υπόλοιπες δραστηριότητες) είναι που κάνουν τη διαφορά.

Θα μπορούσε η επίσημη παιδεία να είναι καλύτερη - δεκτόν. Με σκοπό να παράγει καταναλωτές, όπως και στην Αγγλία ή Γαλλία άλλωστε. Οχι όμως άτομα ικανά να αμφισβητήσουν την ίδια την υπόστασή της.

Λαμπρούκος είπε...

Ειλικρινά κάθε φορά που μπαίονω χέζομαι στο γέλιο μ αυτή τη μαιμού...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
hardrain είπε...

ok...κατάλαβα.

(τα δυο ποστ που διέγραψα ήταν προσωπικά και άσχετα με το όλο θέμα, κάποιος φίλος δεν είχε άλλο τρόπο να επικοινωνήσει μαζί μου)
:-))

Кроткая είπε...

ela koumbare, inda en pou ginetai?
an thes ki esu chat box (to "paixnidaki pou eides sto blog mou), bories na valeis kanontas clic katw apo to diko mou! enna ta poume sundoma!

Ανώνυμος είπε...

Είναι προφανές ότι οι ειδήσεις δεν αποβλέπουν στη νόηση του τηλεθεατή, αλλά στο να του διεγείρουν το συναίσθημα. Να τον συγκινήσουν, να τον ενθουσιάσουν, να τον αγανακτήσουν, να τον φοβίσουν... ο,τιδήποτε θα ακινητοποιήσει την κριτική του σκέψη.Εξ άλλου οι θεατές τους ενδιαφέρουν όχι οι σκεφτόμενοι.Και το συναίσθημα πουλάει, ενώ η σκέψη δεν συμφέρει.
Από πού κι ως πού έφτασε να διαφημίζεται το δικαίωμά μας στην ενημέρωση;... "Δείτε εμάς, γιατί εμείς μόνο έχουμε το αποκλειστικό... Απόψε μόνο εμείς θα..". Ή το απαράδεκτο: "και μετά το ρεπορτάζ για την μικρή Μαρία που έχασε τους γονείς της, ας περάσουμε σε διαφημίσεις για να επιστρέψουμε με ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ για τα θύματα του σεισμού". Κι εμείς ανεχόμαστε την εμπορευματοποίηση της πληροφόρησης.
Κάποια φορά δεν άντεξα. Έδειχνε το αλτερ ένα συγκινητικό ρεπορτάζ για τον χαμό κάποιων παιδιών, επίτηδες το κανε στομφώδες, ναι, αλλά δεν έπαυε να είναι από μόνο του το γεγονός τραγικό. Και πάνω που έδειχνε τα στεφάνια και όλο τον θρήνο, ξεπετάγεται από κάτω ένα τετραγωνάκι με τους μαγικούς αριθμούς κάποιας κλήρωσης. Γεμάτη αγανάκτηση πήρα τηλέφωνο. Μόνο "Βρε καραγκιόζηδες.." (δεν έχω τίποτε με τον καραγκιόζη)πρόλαβα να πω και μου το 'κλεισαν. Είμαι ένοχη λοιπόν κι εγώ για όλα τα σκουπίδια που βλέπουμε. Γιατί σιωπώ και δεν τηλεφωνώ να παραπονεθώ, αλλά απλώς αλλάζω κανάλι για να πέσω σε διαφορετικά ίδια.

Ανώνυμος είπε...

I have been looking for sites like this for a long time. Thank you! Stationery distributor