14.7.06

1974 Ιούλιος πάντα.

Οι εικονιζόμενοι αγνοούμενοι Ελληνοκύπριοι εθνοφρουροί έχουν αναγνωρισθεί ώς οι ακόλουθοι:1. Κορέλλης Αντωνάκης του Μιχαήλ, 30 ετών, από την Κυθρέα 2. Νικολάου Πανίκος του Χρυσοστόμου, 26 ετών, από την Άχνα 3. Σκορδής Χριστόφορος του Γεωργίου, 25 ετών από το Δάλι 4. Παπαγιάννης Ιωάννης του Χαράλαμπους, 24 ετών, από την Αγλαντζιά 5. Χατζηκυριάκος Ιωάννης του Χαραλάμπους, 19 ετών από την Αμμόχωστο

Η Τουρκία αρνείται να δώσει στοιχεία για την τύχη τους, όπως βέβαια και για εκατοντάδες άλλους, εμπαίζοντας με τον πιο προκλητικό τρόπο τους πάντες.


Ένας Ελληνοκύπριος λαϊκός ορθόδοξος ιερωμένος επιβιβάζεται δεμένος πισθάγκωνα και με τα μάτια επίσης δεμένα σε Τουρκικό αποβατικό προκειμένου να μεταφερθεί σε άγνωστο προορισμό. Όπως και άλλους πολλούς κανείς δεν τον ξαναείδε ποτέ.
Επίσημο Νατοϊκό έγγραφο διαβαθμισμένο ως "ακρως απόρρητον". Λέει , κατά λέξη:

We agreed with Mr. Sisco for supporting the Turkish army during the landing, as well as, in the violent expulsion of Makarios. (Συμφωνήσαμε με τον Κο. Σίσκο στην υποστήριξη του Τουρκικού στρατού κατά την απόβαση, καθώς επίσης, στην βίαιη απομάκρυνση του Μακαρίου)

Αυτό που βλέπετε στην φωτογραφία από πάνω, είναι (ήταν) το Νοσοκομείο της Αμμοχώστου. Η Τουρκική αεροπορία, ηρωικά φερόμενη, βομβαρδισε χωρίς δισταγμό Σχολεία, Νοσοκομεία, Γηροκομεία και άλλους ανάλογους και επίλεκτους ...στρατιωτικούς στόχους.

Ανθρώπινο φορτίο, Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι της εισβολής , στοιβαγμένοι με μάτια δεμένα στο μεταγωγικό, στη ρότα για τα Άδανα χωρίς γυρισμό. Ένα από τα πολλά προπαγανδιστικά φυλλάδια που κυκλοφόρησε η Κυβέρνηση του Ετσεβίτ στην Τουρκία για να στηρίξει το ηθικό του πληθυσμού κατά τη διάρκεια της εισβολής.
Στις 05:30 του Σαββάτου 20 Ιουλίου 1974 η τουρκική αεροπορία βομβάρδισε αλύπητα το 256 Τ.Π. (Τάγμα Πεζικού) το οποίο έδρευε στην Γλυκιώτισσα, της Αχειροποιήτου (190 ΜΑ/Τ.Π.), του Βοσπόρου 182 Μ.Π.Π. (Μοίρα Παράκτιου Πυροβολικού), καθώς και όλα τα παράκτια φυλάκια στους άμμους των Πανάγρων στα παράλια της Κυρήνειας.

Τόση ήταν η προδοσία και αποδιοργάνωση στις τάξεις των Ελληνικών Κυπριακών δυνάμεων λόγω του πραξικοπήματος ώστε ακόμη και το ραδιόφωνο μετέδιδε πρωινή γυμναστική και εκκλησιαστικούς ύμνους αντί να καλεί σε επιστράτευση. Οι Τούρκοι ανενόχλητοι έβγαιναν στην παραλία απο ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΣΗΜΕΙΟ.

Μπορείτε να κάνετε «κλικ» σε όλες τις φωτογραφίες καθώς και στο Νατοϊκό έγγραφο για μεγέθυνση.

Επίσης κλικ μπορείτε να κάνετε στις τρεις τοπωνυμίες στην αρχή του post ή και εδώ, ( Κυθρέα, Άχνα και Αμμόχωστο ) για πρόσθετες πληροφορίες.

(Στοιχεία και φωτογραφίες από το http://www.kypros.org/ όπου υπάρχει εξαιρετικό υλικό καθώς και αρκετές ακόμα φωτογραφίες. Κάποιες, είναι εξαιρετικά σκληρές με θύματα ναπάλμ κ.α.)

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Μια φορά και έναν καιρό, μπήκαν στην πόλη οι οχθροί, τις πόρτες σπάσανε οι οχθροί, και εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα. Στην πόλη, μπήκαν οι οχθροί, αδέλφια πήραν οι οχθροί και ‘μεις κοιτούσαμε τις κοπελιές την άλλη μέρα.

Μπήκαν στην πόλη οι οχθροί, φωτιά μας ρίξανε οι οχθροί, και ‘μεις φωνάζαμε στα σκοτεινά την τρίτη μέρα. Στην πόλη μπήκαν οι οχθροί σπαθιά κρατούσαν οι οχθροί και ‘μεις τα πήραμε για φυλαχτά την άλλη μέρα. Μπήκαν στην πόλη οι οχθροί μοιράσανε δώρα οι οχθροί και ‘μεις γελούσαμε σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα.

Στην πόλη μπήκαν οι οχθροί τραβούσαν τοίχο οι οχθροίκαι ‘μεις φωνάζαμε ζήτω και γεια και ‘μεις φωνάζαμε ζήτω και γεια σαν κάθε μέρα.

Από εκείνον τον καιρό μέχρι σήμερα, πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι, ο κόσμος άλλαξε πολύ, τίποτα δεν έμεινε το ίδιο. Μπήκαν στην Πόλη οι οχθροί...

Το θυμάστε; Η φωνή του Νίκου Ξυλούρη, αντιλαλούσε σήμερα το πρωί σε ένα Κυπριακό ραδιόφωνο, σε αυτό το τραγούδι και μου έδωσε το ερέθισμα για τούτο εδώ το post.

Η μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, οι στίχοι του Γιώργου του Σκούρτη.

32 χρόνια μετά, με την Κύπρο στα δυο, δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ο Ελληνισμός υπήρξε άμοιρος ευθυνών για την τραγωδία.

Και όσοι πιστεύουν πως αίμα αθώο χύθηκε μονάχα από χέρι τούρκικο , πλανώνται πλάνη οικτρή. Δεν έγιναν λίγα, δυστυχώς, σε εκείνη τη θεοσκότεινη περίοδο μετά την ανεξαρτησια.

Όμως, τίποτα δεν μπορεί να σε κάνει να καταπιείς την ΕΙσβολή που είχε σφραγίδα στο διαβατήριο το πουλί της Ελληνικής συμμορίας των συνταγματαρχών, τίποτα δεν μπορεί να μη σε κάνει να πονάς σα νιώθεις πως όπου και αν πας εδώ στην Κύπρο, ένας τοίχος, ένα συρματόπλεγμα θα σε σταματήσει.

Τι είναι η Κύπρος άραγε για τους σημερινούς Νεοέλληνες;

Σημαίνει κάτι; Πραγματικά, δεν ξέρω. Αν και τακτικά ακούω αδιανόητου μεγέθους ηλιθιότητες ( αμαν πια με την Κύπρο, μια ζωή θα τους πληρώνουμε , και τι μας νοιάζει εμάς, και άλλα πολλά και χειρότερα).

Ναι, αυτά τα πράγματα και λέγονται και, το χειρότερο γράφονται κιόλας , ίσως πιο "κομψά" σε εφημερίδες και περιοδικά.

Δεν είναι άραγε αποτέλεσμα πλήρους έκπτωσης να αναρωτιέται κάποιος "τι σχέση" έχει με έναν τόπο όπου μιλιέται η ίδια γλώσσα; Με έναν τόπο στον οποίο οι Εθνικές Γιορτές είναι οι ίδιες ακριβώς;

Με έναν τόπο στον οποίο ακόμα και τα ίχνη του Αχαιού , μοιάζουν να είναι νωπά;

Με έναν τόπο στον οποίο για αιώνες ολάκερους τιμήθηκε η Αφροδίτη και ο Απόλλωνας;

(...ακόμα και σήμερα, εκεί, στην παραλία όπου ο μύθος διδάσκει πως αναδύθηκε από τον αφρό της θάλασσας η Θεά, ακόμα και σήμερα, τα δέντρα είναι γεμάτα τάματα και προσφορές για την Αγάπη και τη Γονιμότητα!!!)

Μόλις προχθές, ένας φίλος (ο Νυκτιπόλος) μου έλεγε πως σαν κάθεται εκεί στα υπέροχα βράχια και τις θαλασσινές σπηλιές (...υπάρχει μιά έκσταση) πάντα το μυαλό του πάει στον Γιώργο Σεφέρη.

Αναρωτιέται τότε, ο καλός φίλος, αν κάπου εκεί είχε κάτσει ο μεγάλος Ποιητής και είχε σφουγγίσει με τις αισθήσεις του και τις κεραίες του το ιστορικό πεπρωμένο του τόπου.

Ακόμα, κανείς, φέρνει στο νου, εικόνες που δεν έζησε, μα διάβασε και έμαθε καλά και τόσο πολύ μπήκαν μέσα στο μυαλό και την ψυχή που έγιναν μέρος της μνήμης...

Όταν, στην Αθήνα , εκατοντάδες χιλιάδες υποδεχόντουσαν λέει τον Μακάριο, κάποτε, στη δεκαετία του 60.

Βλέπετε, τότε ο παπάς, συμβόλιζε έναν Έλληνα που όρθωνε το ανάστημα στους ξένους. Συμβόλιζε είπα, αλλά δεν θα κάνω τώρα κριτική ανασκόπηση για το ρόλο του.

Όταν η Ρόδος ενώθηκε με την Ελλάδα, στο νησί έκαμαν ανάσταση, χτυπήσαν τις καμπάνες και σφάξανε αρνιά. Και κατέβηκαν στο λιμάνι για να πλησιάσουν την Κύπρο και της φώναξαν "Τώρα η Σειρά σου αδελφή". Η σειρά αυτή βέβαια, δεν ήρθε ποτέ.

Και δεν ήρθε ποτέ, γιατί έκαμαν ότι μπορούσαν για αυτό οι ανά τους χρόνους "ελληναράδες" και πατριδοκάπηλοι, οι ανά τους χρόνους σφετεριστές του γνήσιου πατριωτισμού.

Όμως, οι απλοί Έλληνες, δεν ήσαν αυτοί.

Τη ματιά τους, την καθαρότητά τους, τη βλέπεις , τη διακρίνεις ακόμα και στις παλιές Ελληνικές ταινίες, τις ασπρόμαυρες. 'Αλλοι άνθρωποι. Με Ταυτότητα.

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές υπάρχει μια δίψα υπάρχει μια αγάπη υπάρχει μια έκσταση Όλα σκληρά σαν τα κοχύλια μπορείς να τα κρατήσεις μες στη παλάμη σου

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές

Μέρες ολόκληρες σε κοίταζα μέρες ολόκληρες σε κοίταζα στα μάτια και δεν σε γνώριζα μήτε με γνώριζες (Γιώργος Σεφέρης)

Ξαναρωτάω λοιπόν....Τι είναι η Κύπρος για τους σημερινούς Νεοέλληνες;

60 σχόλια:

sadosadist είπε...

ΑΝΤΑπΟΚΡΙΝΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ πΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΑς ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΕΔΩ ΤΗΝ ΑπΑΝΤΗΣΗ πΟΥ ΣΑς ΕΔΩΣΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ BLOG.

ME MIA EYXH. AYTOς ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ''ΙΟΥΛΙΟΣ''.

@Δυων Ανατελλων

KΑΛΗΣπΕΡΑ ΗΛΙΕ...!!!

ΤΟΥΝΑΝΤΙΟΝ. ΙΣΑ ΙΣΑ ΜΑΣ ΚΟΦΤΕΙ ΚΑΙ ΜΑς ΤΣΟΥΖΕΙ Η ΚΥπΡΟΣ. ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ DONCAT;

ΔΕΝ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ pOST ΑπΟ ΚΑΘΑΡΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΗς πΛΕΥΡΑς.

πΡΟΣπΑΘΗΣΑ Ν' ΑΝΑΣΥΡΩ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑπΟ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΜΟΥ ΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ πΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ.

ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ πΙΑ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟΣΟ ΝΕΟΣ. ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΑΧΙΜΟς πΙΑ. ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟπΟ ΑΝΟΙΚΩ ΚΙ ΕΓΩ Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΕΡΟΥΣ πΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΒΓΑΛΛΟΥΝ ΤΟ ΦΙΔΙ ΑπΟ ΤΗΝ ΤΡΥπΑ. ΣΕ πΕΡΙπΤΩΣΗ πΟΛΕΜΟΥ Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΑΤΡΟπΟΡΕΥΩ ΤΟΥΣ ΣΑΚΑΤΗΔΕΣ ΕπΙΖΗΣΑΝΤΕΣ ΛΟΓΩ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑς ( ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑπΕΥΤΗΣ ).

πΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ πΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕς ΓΕΝΙΕΣ ΚΛΗΡΟΔΟΤΟΥΜΕ ΤΟ πΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΙΣ ΕπΟΜΕΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑπΟΦΑΣΙΣΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ. ΕΓΩ πΡΟΣΩπΙΚΑ ΕΧΩ πΑΘΕΙ πΑΝΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΟΤΙ ΗΔΗ ΤΟΝ ΕπΟΜΕΝΟ ΜΗΝΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ 39 ΚΑΙ ΜπΑΙΝΩ ΣΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ. ΔΕΝ ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ Η ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ. ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ ΟΜΩΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ πΟΥ ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ πΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ πΡΟΒΛΗΜΑ πΑΡΑΜΕΝΕΙ. ΚΑΘΕ ΓΕΝΙΑ πΡΕπΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ πΟΥ ΕΚΑΝΕ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ πΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ.

ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΟΤΙ πΡΕπΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΛΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΟΙ ΤΟ ΦΙΔΙ ΑπΟ ΤΗΝ ΤΡΥπΑ ΤΟ ΛΕΩ ΜΕΣΑ ΣΤΑ πΛΑΙΣΙΑ ΑΥΤΗς ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ''ΣΤ' ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ'' ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.

ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙ πΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ πΑΙΔΙΑ ΜΑς;

πΑΝΤΩΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΙΑ ΑπΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗς: '' ΓΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟπΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ πΕΤΥΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑ πΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ''.

πΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΥπΟΥΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΔΕΝ πΕΙΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΑΛΛΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΩΝ ΑπΟΓΟΝΩΝ. ΚΑΙ ΑΝ ΒΛΕπΕΙΣ ΕΝΑ ''Αι ΣΙΧΤΙΡ '' ΣΤΑ ΓΡΑΦΌΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΦΟΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟ.

Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΛΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ πΕΡΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗς ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕπΙΤΡΕπΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΩΝ πΡΟΤΕΡΩΝ πΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΗ.

ΕΓΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΤΣΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΟπΟΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩπΙΝΟ ΧΡΟΝΟ.

ΕΛπΙΖΩ ΝΑ ΣΕ ΚΑΛΥΨΑ. ΘΑ ΕπΙΣΚΕΦΤΩ ΚΑΙ ΤΟ BLOG ΣΟΥ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ πΡΟΣΚΛΗΣΗ.

Φώτης Καλαμαντής είπε...

«Μπήκαν στην πόλη οι οχθροί…»
Τι μου θυμίσατε τώρα… Ούτε ξέρω σε ποια μπουάτ της Πλάκας το εβδομηντα-τόσο, ο Ξυλούρης ορθός, με το μικρόφωνο στο χέρι και το σώμα γερμένο μπροστά, περίεργη γωνία, πάντα έτσι τραγουδούσε, έλεγες θα πέσει τώρα, και το κεφάλι σηκωμένο λίγο ψηλά σαν κοκοράκι…
Τι ρωτάτε Δύων? Ποιο μικρό ερώτημα απομονώσατε από το πλήθος των τόσων και τόσων ερωτημάτων που πάψαν πια να είναι εναγώνια αφού το πλήθος τους τα στέρησε από τη σημασία τους…?
«Τι είναι η Κύπρος για τους σημερινούς νεοέλληνες?»
«Τι είναι η Ελλάδα για τους σημερινούς νεοέλληνες?»
«Τι είναι οι σημερινοί νεοέλληνες?»
«Τι είναι οτιδήποτε για τους σημερινούς νεοέλληνες?»
«Τι είναι οτιδήποτε για τον σημερινό οποιονδήποτε?»
«Που είναι το πάνω και πού είναι το κάτω?»
«Τι διαφορά έχει η ηθική από το lifestyle?»
Και πάει λέγοντας…
Τόσο που στο τέλος αν προστεθεί και:
«Ζει ο Έλβις?» δεν θα ακουστεί παράταιρο..!

Μέσα στον ανεκδιήγητο χυλό της σημερινής κοινωνίας, τους λοβοτομημένους γιάπηδες, τα δήθεν ανήσυχα φρικιά, τις οικογένειες της κακιάς ώρας, τα αξιοθρήνητα σχολεία, την αδηφάγο «αγορά», τη φρίκη της χυδαίας ύπαρξης και την υποταγή στο νόμο της ευσταθούς ισορροπίας στον πάτο, ΔΕΝ προβλέπεται χώρος για ερωτήματα.
Ο πολιτισμός τελείωσε και ξαναθριαμβεύει ο νόμος της ζούγκλας. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτόν, τα ζώα έζησαν εκατομύρια χρόνια εντιμότητας και σοφίας εφαρμόζοντάς τον, το λιοντάρι σκοτώνει μόνο για να τραφεί κι όταν είναι χορτάτο δεν σκοτώνει…

Στην περίπτωση του ανθρώπου όμως είναι αλλιώς.
Κρατήσαμε όσο πολιτισμό χρειαζόμασταν για να φτιάξουμε ένα high-tech νόμο της ζούγκλας κι ύστερα μπήκαμε στα καταφύγια…
Τι ρωτάτε λοιπόν Δύων?
Αφού πια δεν μπορώ να σας απαντήσω: «Τι είμαι εγώ για μένα?»
Ο κόσμος χρειάζεται «re-Boot»… Ή αλλαγή λειτουργικού!

Τα posts σας είναι εξαίσια, ευχαριστώ για την φιλοξενία….

Ανώνυμος είπε...

Το 1984, αυτη την ημερα ειμουνα στην Ινσταμπουλ και εβλεπα Τουρκικη τηλεοραση και παρακολουθουσα τον αναλογο Νταλαρα και τα σουβλακια των επετειακων συναυλιων.

Τοτε σιχτιρισα τους δασκαλους της Ιστοριας. Με πρωτους τους δικους μου. Γιατι ποτε δεν με μαθανε για το πως 'διαμορφωνεται' η αντιληψη του΄'πολιτη' - λεγε με ψηφοφορο.

Γιατι η εθνικη συνειδηση, ζητημα ατελειωτο του Διαφωτισμου, ζητημα ξεκαθαρο του Ελληνικου (προ-χριστιανικου) πολιτισμου, αυτη που υπηρχε αναγκη να δημιουργηθει το 1826, στα σβελτα, δεν αφορα μονο εμας.

Υπαρχει code of conduct σ'εναν πολεμο?

Η Κυπρος, ειναι για μενα, το μοναδικο ισως μερος που ειμαι ενας μεταναστης που αισθανεται καλωσορισμενος. Που, αντι να μετρανε τα ιστορικα και φυλετικα μου λαθη, με καλοδεχονται. Πρωτοφανης, για μενα, εμπειρια.

Οχι, δεν νομιζω οτι η Ελλαδα προδωσε ΠΟΤΕ την Κυπρο. Αν δεν κανω λαθος, συντομα θα δημοσιευθει και η θεση του Μιχαλη, επι τουτου.

Ναι, γλωσσα και θρησκεια ομοιες, ιστορια διαφορετικη.. Να, και θα, απογειωθει με τα καλα και να αφησει πισω το δηθεν και την μουχλα.

Alexandra είπε...

Όταν έγινε η απόβαση στην Κύπρο ήμουν πολύ μικρή... Ίσα-ίσα που θυμάμαι τον πατέρα μου να φεύγει με το φορτηγό που είχε τότε γιατί είχε γίνει γενική επιστράτευση. Φόβος είχε σκορπιστεί σε όλη την Ελλάδα... Πόλεμος... Η Κύπρος τότε ήταν πολύ κοντά μας. Μέσα στο σπίτι μας.

Από τότε, κύλησε πολύ νερό στο κρασί όλων μας. Των κυβερνήσεων, που όλο υποχωρούσαν για να μην στενοχωρούν την καλή υπερδύναμη, των πολιτών που δεν είχαν λεφτά οπότε, που να ασχολούμαστε τώρα και με την Κύπρο, των Ευρωπαϊκών χωρών που το θέμα Κύπρος σήμαινε διακοπές το καλοκαίρι και τίποτα άλλο...

Βόλευε να ξεχαστεί, να σκεπαστεί και να μείνει αιώνια ανοιχτό να πληγώνει τους ανθρώπους που είχαν χάσει γιους και πατεράδες...

Η Ελλάδα δεν ξεχνά, έχει πολιτικές που ξεχνούν και ξεπουλούν ονόματα, οράματα και πατρίδες... και οι Έλληνες μένουν μετέωροι να κοιτούν με πόνο ψυχής τις χαμένες ζωές και τις χαμένες πατρίδες...

Η απλή καθημερινή Ελλάδα μας δεν ξεχνά... η Ελλάδα των σαλονιών, των εκπροσώπων και των ανταλλαγμάτων ξεχνά.

apousia είπε...

Καλησπέρα αγαπημένε δύοντα!

Εν πληγή και εν πικρία από αναπάντεχες ''αποκαθηλώσεις'' φίλων,εν πληγή και εν πικρία από τα καρφιά που βάζουν στο σώμα αυτού του πολύπαθου λαού,ανθέλληνες που τον αγαπούν πάααααααρα πολύ,που αγαπούν την Κύπρο πιο πολύ απ'όλους μας και κυρίως πιο πολύ απ'αυτόν τον καραγκιόζι-κράτα την ορθογραφία-τον Παπαδόπουλο,
δεν είναι σωστό να γράψω τίποτα.

Μια απάντηση,σε εκπροσώπηση μόνο του εαυτού μου..
Τι είναι η Κύπρος...

Το σπαρτάρισμα της ψυχής μου!

Φτάνει..

Κρίμα..

Αθήναιος είπε...

Θέλω να σας πω μόνο πως την Κύπρο τη λατρεύω κ μόνον αδιαφορία δεν έχω για το ζήτημα, τα περί Τάσου άλλη μέρα.

Μαύρος Γάτος είπε...

"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝΕ
ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ, ΠΟΥ ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΗ ΜΙΣΟΥΝΕ".

Πόνος. Και ντροπή. Αυτό είναι.

Katerina ante portas είπε...

Aν βουληθώ να σ΄αρνηθώ, αν σ΄απολησμονήσω..

O μέσος Έλληνας -μέση ηλικία, παλιά μέση αστική τάξη, μέσης μόρφωσης- δεν ξεχνά και παίρνει επάνω του την τραγωδία του 1974.
Στηρίζει την Κύπρο και τους κύπριους.

Οι πολιτικοί όμως και οι ανιστόρητοι νέοι έλληνες... δεν είμαι πολύ σίγουρη για το τι κάνουν.. Ελπίζω στον αταβισμό του πατριωτισμού των κυττάρων τους..

Aphrodite είπε...

Τελικά αν βάλουμε ένα μικρούλι επίθετο μπροστά απο το "Νεοέλληνας" έχουμε την απάντηση:

Τι είναι η Κύπρος για τον βολεμένο Νεοέλληνα?

Για τον Αριστερό Νεοέλληνα?

Για τον νεαρό Νεοέλληνα?

Για τον γέρο Νεοέλληνα?

Για τη μάνα Νεοέλληνα?

κτλ κτλ κτλ..

Πίκρα...

Aphrodite είπε...

(φυσικά και ντροπή και πόνος και κρίμα και ένα θέλω τουλάχιστον να γίνουν όπως ήταν, αν όχι να θέλω να πάρω το αίμα τους πίσω... αυτών που έμειναν πίσω... Γι'αυτό λέω πίκρα...)

Ανώνυμος είπε...

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ

Δεν ειν' η πρώτη σας φορά που μας πουλήσατε.
Τόχετε ξανακάνει χρόνια πριν σ'αλλους αιώνες,
όταν μας ξεπουλούσατε στους Πέρσες.
Κι όμως ζήσαμε. Κι αντέξαμε σκλαβιές και κούρσα,
τα φέραμε δεξά με την αναβροχιά και την ακρίδα.΄
Είμαστε Έλληνες. Δεν καρτερούμε τίποτα,
τώρα μας ρίξατε στους Τούρκους
το αίμα πότισε τη γη
κι αλυσοδέσανε βαριά τον Πενταδάκτυλο.
Είμαστε Έλληνες. Δεν καρτερούμε τίποτα,
απ' την Αθήνα τίποτα. Είμαστε Έλληνες
Έλληνες του πικρού καιρού
και της Απελπισίας.

Στην καρδιά του πελάγου
στο σταυρό του ορίζοντα
κραυγή κι οιμωγή η πατρίδα μου

Αγρυπνούμε σ'αυτή τη γωνιά, στ'άκρο πέλαγο
στη μικρή μας πατρίδα επάνω. Η φωνή μας - αιώνες
που θαρθούν.

Αγρυπνούμε σ'αυτή τη γωνιά και μαχώμαστε.

Η ελπίδα ακονιέται στην πίστη.

--Μιχάλης Πασιαρδής (1974)

ONOMATODOSIA είπε...

οταν οι γερμανοι εδω λενε κατι για την κυπρο,λενε και ελλαδα, σχεδον παντα.

και για μενα,ελλαδα ειναι.
ενας νεοελληνας του εξωτερικου.απο βαυααρια.

ONOMATODOSIA είπε...

βαυαρια.ενα α.
bayern.

Λύσιππος είπε...

Γιατί θυμόμαστε την Κύπρο μόνο κάθε Ιούλιο;

artfarted είπε...

Είμαι κι εγώ εδώ και δεν θυμάμαι την Κύπρο μόνο τον Ιούλιο. Όλο το χρόνο μιλάω και γράφω γι αυτή και οι περισσότεροι με λένε είτε εθνικιστή(...) είτε κολλημένο ή με κοιτάνε λες και είμαι εκτός τόπου και χρόνου.

Πόσοι Έλληνες έχουν απομείνει;

NinaC είπε...

Λυπάμαι, πραγματικά, που θα συμφωνήσω με τον Passenger. Τι είναι η Κύπρος για τον νεοέλληνα?
Είναι μια χώρα που οι κάτοικοί της έχουν -αδικαιολόγητα κατ' αυτόν- αισθητά υψηλότερο εισόδημα.
Είναι μια χώρα που τα παιδιά της μπαίνουν χωρίς εξετάσεις στα ελληνικά πανεπιστήμια, ενώ αυτός ξεπουλιέται να πληρώνει φροντιστήρια για τα δικά του με αμφίβολο αποτέλεσμα.
Είναι μια χώρα που "εκμεταλλεύτηκε" στο έπακρο τη συμφορά της και τις ενοχές της Ελλάδας.

Για το σημερινό νεοέλληνα οι αγνοούμενοι είναι κάτι που συζητά κάθε επαίτειο. Για ένα τρίλεπτο, περίπου... Είτε μας αρέσει, είτε όχι.

Φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά εδώ μιλάμε για τον κανόνα, σωστά?

Προσωπικά, δεν θέλω να δω την Κύπρο ενωμένη με την Ελλάδα. Ούτε με την Τουρκία, εννοείται. Τη θέλω ελεύθερο, ανεξάρτητο, αυτοδιοικούμενο κράτος. Και ολόκληρη.

Aliki2006 είπε...

Hi! I love the new format! I haven't had a chance to read through your new posts yet, but will soon.

Love,
Alissa

Ανώνυμος είπε...

Κι ομως.. Τα Κυπριωτακια μπαινουνε με εξετασεις στα Ελληνικα πανεπιστημια και τα Ελληνακια στο πολυ αξιοπρεπες Πανεπιστημιο Κυπρου επισης (που δινει και υποτροφιες)-γενναιοδωρες μαλιστα.

Επισης, εγω (που ολα τα ξερω, μεχρι της αποδειξεως του αντιθετου) ειχα σχηματισει την εντυπωση οτι τους πληρωνουμε κιολας... Οι φτωχοι πληρωνουνε τους πλουσιους.. Τι σφαλμα! Σπαω το κεφαλι μου να θυμηθω πως ειμουνα τοσο σιγουρη γι αυτο.. Μαλλον το ραδιο-αρβυλα... (Αλλα γιατι να μην ζουνε καλλιτερα οι Κυπριοι, αραγε?)

Η τελευταια δαφνη του Ελληνικου Πολιτισμου, που προασπιστηκε - συχνα ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ - την συμμετοχη της σ αυτον τον πολιτισμο, μπορει, με αυτοπεποιθηση, να προχωρησει παραπερα. Εγω νομιζω οτι μπορει, κρινοντας απο τους ρυθμους αναπτυξης της, σε ολους τους τομεις. (Η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΔΕΣΠΟΤΑ-ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΔΕΝ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝΕ ΣΤΙΣ ΤΑΒΕΡΝΕΣ ΚΑΙ (εκτος απο το οτι ειναι φρικτοι οδηγοι) ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ....)

ΟΜΩΣ- Δεν 'προδωσε' την Κυπρο η Ελλαδα - ενας ηλιθιος εγκληματιας την προδωσε, κυριως εξαιτιας της βλακειας του. Ειναι λαθος-και για τους Κυπριους- να κουβαλανε τουλαχιστον δυο γεννιες Ελληνων την ρετσινια μιας 'προδοσιας'. Εγω δεν πουλησα κανεναν. Τερμα.

Φιλε μου ανευ ονοματος, θυμησου τον Κιμωνα..Αν μαθαιναμε σωστα την ιστορια μας θα ειτανε σε ολους γνωστο οτι δεν 'πουληθηκε' μονο η Κυπρος στους Περσες και μιλαμε για αιωνες αλισβερισι, μεταξυ των δυο πολιτισμων....

Εν τελει, επιμενω, οτι η Ελλαδα, συχνα ΑΠΟ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΗΣ, στηριξε την Κυπρο, οσο μπορουσε, σε στιγμες δυσκολες. Διεκδικω την ιστορικη αληθεια και πειθομαι μονο με στοιχεια. Μην παραμυθιαζομαστε με την Ιστορια. Αλλο η λογοτεχνια και αλλο η Ιστορια. Τουναντιον, συρθηκε σε επικινδυνες καταστασεις για λογους συναισθηματικου αλλυτρωτισμου και συχνα κατω απο την πιεση του (ελπιζω οχι χαμενου ακομα) φιλοτιμου. (Μετα το 81-δεν συμμετειχα ως πολιτης στην Ελλαδα και δεν φερω ευθυνη)

Ανώνυμος είπε...

και μπαρδον για ο,τι ανορθογραφιες.και παλι καλα...

Περαστικός είπε...

Τι είναι η Κύπρος για τους σημερινούς Νεοέλληνες (Ελλαδίτες); Σίγουρα μια υπόθεση για την οποία δεν θα ήθελαν να επωμιστούν κανένα κόστος, κανενός είδους. Νομίζω όμως ότι ακόμη και κάποιοι από τους Κυπρίους σκέπτονται έτσι.

Όπως περιγράφεις και εσύ στο κείμενό σου, είναι μια σελίδα ντροπής στην ιστορία μας, για τα δικά μας λάθη (των Ελλήνων, σε Ελλάδα και Κύπρο).

Ήμουν μικρό παιδί τότε, θυμάμαι την επιστράτευση, θυμάμαι να επισκέπτομαι ένα θείο μου σε ένα αντίσκηνο στην Κρήτη, σε κάποιο στρατόπεδο επιστράτευσης. Θυμάμαι να λένε για σκέτα άχυρα μέσα σε κασόνια που έπρεπε να είχαν όπλα. Εμείς βρισκόμαστε εκεί για διακοπές, φιλοξενούμενοι από συγγενείς. Θυμάμαι να εξέχουν οι ουρές των πολεμικών αεροσκαφών στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Αργότερα, έχοντας συγκρατήσει το χαρακτηριστικό σχήμα τους, κατάλαβα ότι μάλλον ήταν F5. Θυμάμαι να μας βάζουν τα παιδιά να προσευχόμαστε για να γυρίσουν με ασφάλεια οι δικοί μας. Δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα. Θυμάμαι την ένταση, την αγωνία των ανθρώπων, τη ζέστη του καλοκαιριού και το ερώτημα που πλανιόταν "θα γίνει πόλεμος;" (Ελλάδας - Τουρκίας).

Ξέρεις τι με ενοχλούσε όμως περισσότερο αργότερα; Τα κλάματα, οι θρήνοι τα δάκρυα, το περίλυπο ύφος των επισήμων στις επετείους για την ήττα σε έναν πόλεμο που ήταν "στημένος". Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από το να ηττάσαι χωρίς να σου έχει δοθεί ποτέ η ευκαιρία να πολεμήσεις. Να έχεις προδοθεί από μέσα και από έξω. Να ξέρεις ότι όσοι θυσιάστηκαν, όσοι έχασαν την ακεραιότητά τους, όσοι αιχμαλωτίστηκαν, πλήρωσαν τα λάθη και την προδοσία άλλων και ότι δεν είχαν ποτέ καμία πιθανότητα. Αυτό με εξοργίζει. Ναι, ομολογώ ότι αποφεύγω να σκέπτομαι τα γεγονότα της περιόδου διότι ενοχλούμαι πολύ.

Πείτε μου όσοι ζείτε στην Κύπρο, ποιες είναι οι απόψεις όσων γεννήθηκαν στο νησί μετά την εισβολή. Ποιος θα νοιάζεται για την υπόθεση της επανένωσης της Κύπρου, ας πούμε μετά από άλλα δεκαπέντε ή εικοσιπέντε χρόνια αν δεν αλλάξει τίποτα εν τω μεταξύ. Το πιθανότερο σενάριο που βλέπω είναι μια διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων των δύο μερών, κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει. Από εκεί και πέρα όλα θα εξαρτηθούν από το γενικότερο γεωπολιτικό πλαίσιο (Ελλάδα-Τουρκία-Ευρωπαϊκή Ένωση). Η Κύπρος έχει αυτή τη στιγμή ένα γερό χαρτί λόγω της ένταξής της στην ΕΕ. Δεν ξέρω πολλά για την πολιτική κατάσταση στην Κύπρο, αλλά ο Παπαδόπουλος παίζει σκληρό πόκερ και μάλλον έχει διαψεύσει μέχρι τώρα τις Κασσάνδρες και τους εθισμένους οσφυοκάμπτες που σε κάθε όχι και κάθε αντίσταση χάνουν την ψυχραιμίας τους και περιμένουν να τους χαστουκίσουν τα αφεντικά τους. Φυσικά, οι εξελίξεις θα είναι ο τελικός κριτής. Ίσως, το γεγονός ότι αυτή η στιγμή οι Κύπριοι δεν μοιάζει να κόπτονται και τόσο για την ένωση ώστε να τα δώσουν όλα να αποδειχθεί πλεονέκτημα. Φυσικά, όλα αυτά με δεδομένο ότι συζητούμε πλέον μόνο για διπλωματικές λύσεις και ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση προσφυγής στα όπλα.

Σταυρούλα είπε...

Πόνος, πίκρα, πληγή αιμάσσουσα και ντροπή!!!

Ο Καλος Λυκος είπε...

Είναι το κοριτσάκι που στην τρίτη δημοτικού μας είπε σε όλους, στην πρωϊνη προσευχή, (τότε, την πρώτη βδομάδα της σχολικής χρονιάς), γιά τα αεροπλάνα που βομβάρδιζαν την οικογένεια της. Και εγώ να ψάχνω να καταλάβω γιατί ένα αεροπλάνο ρίχνει βόμβες σε ένα κοριτσάκι...

Ανώνυμος είπε...

Τί είναι η Κύπρος για τον νεοέλληνα; Ένα κομμάτι χαμένης γης ελληνικής. Το ζωντανό παράδειγμα, ακόμα και σήμερα για το που μπορούν να μας οδηγήσουν τα λάθη μας. Τα λάθη μας στην μάνα Ελλάδα, και τα λάθη τους στην κόρη Κύπρο.
Μήπως δεν πονάει ο νεοέλληνας, που ξεχνώντας την καθμερινότητά του και την επτάχρονη καταπίεσή του, έτρεχε να ντυθεί στα χακί, για να προστατέψει την κόρη; Ο τότε τριαντάρης είναι σήμερα εξηντάρης Δύοντα και ο γιος του, που έβλεπε τον πατέρα να φεύγει, σαραντάρης. Οι μνήμες είναι ακόμα νωπές.
Μήπως δεν έδωσε μάχες η Ελλάδα, για όφελος της Κύπρου; Μήπως ακόμα ακόμα, δεν πλήρωσε η Ελλάδα για την Κύπρο; Μήπως, όταν κάποιοι έξυπνοι πολιτικοί, στην Ελλάδα, ετοιμάστηκαν, να πουλήσουν την Κύπρο, δεν ακούστηκε το γιουχάϊσμα του νεοέλληνα μέχρι τον Πενταδάχτυλο;
Δεν είναι η Ελλάδα και η Κύπρος Δύωντα. Σταματήστε να το βλέπετε έτσι και να το θέτετε έτσι. Είναι η Ελλάδα και η Ελλάδα. Πάντα έτσι ήταν για τους Έλληνες (ακόμα και στα χρόνια της πόλης-κράτους)και πάντα έτσι θα είναι. Η Ελλάδα και η Ελλάδα. Η Ελλάδα η ελεύθερη και η Ελλάδα η σκλαβωμένη. Δεν υπάρχει Ελλάδα και Κύπρος, δεν υπάρχει καλαμαράς και Κύπριος και δεν υπάρχει Έλληνας και κουμπάρος... ε άμα πια!!!

(c) Ο φέρων το φως...

Ανώνυμος είπε...

Εχω βαρεθει αυτο το ενοχικο πλεγμα, κοντευουμε να νιωθουμε οπως νιωθαν οι Γερμανοι λιγο μετα το δευτερο παγκοσμιο. Η Κυπρος προδωθηκε απο συγκεκριμενα ατομα, οχι απο ολη την Ελλαδα. Η οποια Ελλαδα της σταθηκε και της στεκεται αρωγος εδω και τριαντα χρονια, τοσο οικονομικα οσο και πολιτικα. Ωστοσο, η δικη μου γεννια, που δεν προλαβε τα γεγονοτα του 74, βλεπει οτι η Κυπρος ειναι παντα με το χερι απλωμενο και οχι μονο για λεφτα.

Η Ελλαδα εχει επενδυσει πολυ πολιτικο κεφαλαιο σε διαπραγματευσεις για την Κυπρο, ωστοσο η συμπεριφορα των περισσοτερων Κυπριων δειχνει οτι δεν θελουν να λυθει το προβλημα και να επανενωθει το νησι, καθως και οτι δεν εκτιμουν τις προσπαθειες της Ελλαδας προς αυτο. Με το χερι στην καρδια, φιλοι Κυπριοι, θα δεχοσασταν να ζησετε σε ενα κρατος που οι Τουρκοκυπριοι θα εχουν ιδια δικαιωματα με εσας? Θα δεχοσασταν οτι ενας 25χρονος γιος εποικου που γεννηθηκε στην Κερυνεια και δεν εχει γνωρισει αλλη πατριδα εκτος απο αυτη ειναι εξισου Κυπριος με εσας? Θα δεχοσασταν οτι οι Τουρκοκυπριοι δεν κανουν μονο σαν πηγη φτηνου εργατικου δυναμικου στα προαστεια της Λευκωσιας? Θα νομιμοποιουσατε ποτε μια κυβερνηση που θα ειχε, πχ, υπουργο δημοσιας ταξης εναν Τουρκοκυπριο? Η εντυπωση που δινετε, παντως, ειναι οτι σας βολεψε αυτη η κατασταση, οτι χαρηκατε που δημιουργησατε επιτελους ενα "καθαρο" κρατος χωρις ενοχλητικες μειονοτητες.

Καλο θα ειναι να το παρετε αποφαση, καλως η κακως οι Τουρκοκυπριοι ειναι στο νησι για να μεινουν. Ακομα και αν φυγει ο στρατος της Τουρκιας, ακομα και αν σταματησει να τους βαζει φυτιλιες (πραγματα αρκετα αμφιβολλα), θα πρεπει καποια στιγμη να συμβιβαστειτε. Αν, απο την αλλη, δεν θελετε τους Τουρκοκυπριους στο κρατος σας, απλα παραδεχτειτε την ηττα του 74, αναγνωριστε οτι χασατε τον βορρα και αφηστε τους να συνεχισουν την πορεια τους, ειτε ως ανεξαρτητοι ειτε ως τμημα της Τουρκιας. Αλλα θα πρεπει πρωτα και πρωτιστα να σταματησει αυτη η υποκρισια της κυβερνησης και των κατοικων. Υπαρχουν μονο δυο λυσεις στον οριζοντα, οσο επωδυνες και αν φαινονται: ειτε αποδεχεστε τους Τουρκοκυπριους, ειτε αποδεχεστε τη διχοτομιση.

Nyktipolos είπε...

"Τι είναι η Κύπρος για τους σημερινούς Νεοέλληνες;"

Μια ανοιχτή πληγή. Άλλοι χύνουν δάκρυ, άλλοι σιχτιρίζουν, άλλοι δαγκώνουν τα χείλη τους να μην ουρλιάξουν, άλλοι βλαστημούν επί δικαίων και αδίκων... όλα όσα μπορείτε να σκεφτείτε να συμβαίνουν πάνω από μια ανοιχτή πληγή. Ακόμα και αυτοί που αδιαφορούν, ναρκώνουν τη σκέψη τους με τόνους μορφίνης για να μην τους πονά. Γιατί, αν όχι ο πόνος, η ήττα τους πονά όλους.

Οπότε, μπορούμε να πούμε ότι η Κύπρος είναι μια πληγή και μια ήττα. Δυο πράγματα που όλοι θέλουμε να ξεχνάμε. Ο καθένας με τον τρόπο του. Αδιαφορία, κυνισμός, αποστασιοποίηση... μερικοί βέβαια συνεχίζουμε να την ξύνουμε. Με αποτέλεσμα να μένει πάντα ανοιχτή. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ.

hardrain είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ για της απαντήσεις σας. Το ερώτημα ήταν τέτοιας φύσης, που οι απαντήσεις , τα σχόλια δεν έχουν ανάγκη νομίζω ξεχωριστής απάντησης. Η κάθε μία και ο κάθε ένας, τίμησε το ερώτημα και μένα που το υπέβαλλα με τον προσωπικό του τόνο και τρόπο.

Η αλήθεια, είναι πως το ερώτημα δεν πρόθεση να ξύσει ούτε ενοχές ούτε πικρά συναισθήματα, είχε μάλλον διάθεση καθαρά ιστορική.
Θα σχολιάσω μόνο ένα δυο σημεία , που δεν θέλω να μένουν μετέωρα.

Αγαπητέ Passenger η «Κωνσταντινούπολη» είναι Ιστανμπούλ. Σε όλο τον πλανήτη έτσι είναι γνωστή αυτή η πόλη και η μονομερής βάφτισή της ως Κωνσταντινούπολη για μένα τουλάχιστον , ούτε πατριωτισμό συνιστά ούτε τίποτα. Στο κάτω –κάτω η ελληνικότητα του Κωνσταντίνου είναι αφ ενός απολύτως συζητήσιμη και αφ ετέρου ο συγκεκριμένος (φορτωμένος με τεράστια εγκλήματα κατά του Ελληνισμού) ιστορικά είναι ο πρώτος διδάξας το σφιχταγκάλιασμα της Πολιτικής εξουσίας με τη Θρησκεία, είναι δηλαδή ο ιδρυτής της Θεοκρατίας η οποία είτε Βυζαντινή είτε άλλη είναι υπεύθυνη για χίλια μύρια κακά. Αλλά και πιο απλά, άνοιξε έναν οποιονδήποτε χάρτη και βρες μου έναν που να αναφέρει την Ιστανμπούλ αλλιώς.

Λύσιππε , δεν ξέρω σε ποιον αναφέρεσαι, οπότε δεν κατάλαβα το σχόλιο. Οι σελίδες μου, είναι διάστικτες από Κύπρο, από την πρώτη σχεδόν μέρα που τις ξεκίνησα.

hardrain είπε...

Τι σημαίνει για έναν νέο Έλληνα η Κύπρος;

Μου έχουν κάνει αυτό το ερώτημα στο παρελθόν και η απάντηση μου ήταν πως απλά η Κύπρος είναι το έσχατο κομμάτι ενεργού Ελληνισμού με έντονη
Ιστορική και Εθνική ταυτότητα.

Αυτό βεβαίως, είναι προϊόν της ιστορικής συγκυρίας , είναι προϊόν του ιστορικού απωθημένου της μη ένωσης με τη μητροπολιτική Ελλάδα.

Αυτή, η μη ένωση, υποχρέωσε κατά κάποιον τρόπο την Κύπρο σε μία διαρκή ιστορική και εθνική εγρήγορση στο χρόνο, αντίδραση που έχει διατηρήσει στοιχεία της συνείδησης πολύ πιο ζωντανά (τουλάχιστον σε σχέση με την απολύτως παρακμάζουσα μητρόπολη).

Η Κύπρος λοιπόν για μένα, είναι απλά το πιο ζωντανό κομμάτι της Ελληνικής μου ταυτότητας.

Είναι Ελλάδα;

Ναι, σε εκείνα τα επίπεδα που ο όρος αυτός δεν περιέχει κανέναν εθνικισμό παρά μόνον έναν υγιή εθνισμό.
Το διορθώνω λοιπόν.

Όχι, η Κύπρος, ΔΕΝ είναι Ελλάδα.
Είναι Ελληνισμός.


Η διαφορά, είναι τεράστια και ουσιαστική.

Ως τέτοια λοιπόν και, επειδή είμαι Έλληνας, αποτελεί αναπόδραστο μέρος της ταυτότητας μου και ίσως το πιο ενδιαφέρον για τους λόγους που προανέφερα.

Ενοχές, όπως αρκετοί είπαν δεν έχω.

Ο Ιωαννίδης ο Γρίβας νωρίτερα και άλλοι πατριδοκάπηλοι έκαναν ζημιά σε όλους τους Έλληνες και όχι μόνο σε αυτούς της Κύπρου.

Η δε μητροπολιτική Ελλάς, ανέκαθεν στάθηκε στην Κύπρο ως όφειλε.

Κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν.

hardrain είπε...

Θα πρέπει ωστόσο κάποια στιγμή να σταματήσουν τα μυθεύματα και οι χυδαιότητες που θέλουν την Κύπρο να έχει τεντωμένο το χέρι και την Ελλάδα να την πληρώνει.

Όπως ήδη γράφτηκε, δεν υπάρχει κανένα δώρο.

Τα παιδιά της Κύπρου μπαίνουν στα Πανεπιστήμια με εξετάσεις και καλό είναι να ξέρουμε πως πάρα πολλά Ελληνόπουλα, σπουδάζουν εδώ είτε στο κρατικό Πανεπιστήμιο (που δουλεύει πολύ πιο σοβαρά από τα Ελλαδικά ) είτε στα 3-4 εξαιρετικού επιπέδου ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Σε επίπεδο καθαρά οικονομικό, επίσης καλό θα είναι να γνωρίζουν οι νέο Έλληνες (του διαρκούς νταλγκά , του αχ και του βαχ της μοιρολατρίας , του συνδρόμου των αιωνίως αδικημένων , της λούφας και της διαπλοκής) πως από πάρα πολύ νωρίς, από τα μέσα κιόλας της δεκαετίας του 80 , μία σειρά από εξαιρετικά εύρωστες Κυπριακές επιχειρήσεις, επένδυσαν επιχειρηματικά στην Ελλάδα , όταν ακόμα δεν επένδυε κανείς άλλος.

Το «αντι κυπριακό σύνδρομο» αναπτύχθηκε εντέχνως στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80, καλλιεργήθηκε (και έχει ενδιαφέρον αυτό) από την κορυφαία του λαϊκισμού, την εφημερίδα Αυριανή όταν αυτή ήταν στις δόξες της και από τα ΜΜΕ οι αντιστάσεις ήταν κυριολεκτικά ελάχιστες.

Εκπαιδεύτηκαν οι Έλληνες να πιστέψουν ότι η Ελλάδα «πληρώνει» την Κύπρο και πως οι Κύπριοι τάχα απολαμβάνουν ες αεί διάφορα προνόμια.

Το μοναδικό περιοδικό που θυμάμαι να έχει μία συνεπή στάση και να αντιστέκεται σε αυτή την ύποπτη (αν μη τι άλλο) καλλιέργεια, ήταν το καλό περιοδικό Αντί που κόντρα στη συνολική αλλοτρίωση του Πολιτικού λόγου στην Ελλάδα, επέμενε και ακόμα επιμένει να σκέπτεται και να φέρνει στις σελίδες του την Πολιτική με την πραγματική της διάσταση.

hardrain είπε...

Το ερώτημα πάντως, ήταν καθαρά Ιστορικό και διόλου φιλολογικό ή λογοτεχνικό.

Και με αυτή την έννοια θα προσθέσω πως δεν υπάρχει καμία σκλαβωμένη Ελλάδα.

Η Ελλάδα , η Κρατική Υπόσταση της Ελλάδας , είναι ελεύθερη από τη μία άκρη ως την άλλη.

Η Κύπρος, είναι ξεχωριστό, ανεξάρτητο κράτος (ευτυχώς για αυτήν) αποτελεί μέρος του Ελληνισμού αλλά όχι της Ελλάδας.

Υπό κατοχή, είναι ένα τμήμα της στο οποίο έχουν συγκεντρωθεί οι εξ ίσου με τους Ελληνοκύπριους Κύπριοι , οι Τουρκοκύπριοι, εκ των οποίων αρκετοί είναι επίσης πρόσφυγες.

Αυτό όμως , είναι μία άλλη συζήτηση, εξαιρετικά οδυνηρή, που αν θέλουμε να γίνει με Ιστορικούς όρους θα πρέπει να μιλήσουμε για το τι έγινε, πως φτάσαμε εκεί και να πιάσουμε τις ευθύνες από όλες τις πλευρές.

Και εκεί, δεν θα τελειώσουμε ποτέ.

Nyktipolos είπε...

Άνοιξες μια συζήτηση που δεν μπορεί κανείς να την κάνει στα πλαίσια ενός σχολίου. Επιφυλάσομαι να επανέλθω, είτε εδώ, είτε στο μπλοκ μου επί του θέματος.

Πάντως καλό θα ήταν, στο "νέο" πλαίσιο που θέτεις (και ίσως πιο ουσιώδες) και το ερώτημα "Τι είναι η Κύπρος για τους Κύπριους".

Кроткая είπε...

Θα συμφωνήσω απολύτως στο ότι, όχι, η Κύπρος δεν είναι Ελλάδα, δεν ανήκε ΠΟΤΕ στο Ελληνικό κράτος. οσο για τον Ελληνισμό της Κυπρου χωρεί πολλή συζήτηση, θα πρέπει πρωτα να ορίσουμε τι ειναι ο ελληνισμός, σωστά;

Κοινή ιστορία; Μήπως υπάρχιε κι άλλη όψη; Μήπως έτσι μα ςτα μαθαίνουν για λόγους σκοπιμοτήτων; Πόσα κοινά έχει η ιστοριά της Κύπορυ με την Ελληνική; Μήπως όσα και με την περιοχή της Μέσης Ανατολής, τουλάχιστον κατά την Αρχαιότητα;

Για μένα η Κύπορς είναι ό,τι κι η Παλαιστίνη, ό,τι και το Κουρδιστάν, ό,τι και κάθε πονεμένη και αιματοκυλισμένη γωνιά του πλανήτη, και με πονάει, όσο με πονάει και καθε αδικία, όσο με πονάει κάθετι που γίνεται γαι να εξυπηρετήσει αλλότρια συμφέροντα, καταπατώντας τα δικαιώματα των ανθρώπων που ζουν εκεί και είναι τα μόνα θύματα.

Και ναι, φέρει ευθύνη η Ελλάδα, εγγυήτρια δύναμη δνε ήταν ή κάνω λάθος; (άκου εγγυήτριες συνάμεις! τι σόι κράτος ήταν αυτό;). Και φέρουν ευθύνη και οι Ελληνοκύπριοι, που διέπραξαν αγριότητες στη δεκαετία του 50 και του 60.
Διαφωνώ με τη λογική των συλλογικών τύψεων βέβαια, και δυστυχώς πιστεύω πως οι αληθινοί υπάιτιοι δνε θα τιμωρηθούν φυσικά ποτέ.

Και όπως πάντα την πλήρωσαν οι αθώοι...

hardrain είπε...

Τι είναι η Κύπρος για τους Κυπρίουs;...χμ.

Τι είναι η πατρίδα μας;

Που έλεγε και το σχολικό ποιηματάκι!

Αλλά στα σοβαρά τώρα, οι μόνοι που μπορούν να απαντήσουν σε αυτό είναι οι ίδιοι και όχι εμείς για λογαριασμό τους.

Έτσι δεν είναι;

Και, επίσης, για να αποκτήσει κανείς μία εικόνα θα πρέπει να έχει μία ποικιλία απαντήσεων τεκμηριωμένων από αρκετούς και διαφορετικούς ανθρώπους...Κυπρίους πάντα.

Θα πρέπει επίσης να συμφωνήσουμε για ποίους Κυπρίους μιλάμε.

Κύπριος, είναι και ο Ελλην της Κύπρου, Κύπριος είναι και ο Τούρκος (ο γηγενής) της Κύπρου. ΌΠως είναι ίσως γνωστό, σε αυτόν τον τόπο κατοικούσαν Έλληνες και Τούρκοι της Κύπρου. Και όπως έχει γραφτεί από πολλούς σε πολλά μικτά χωριά περνούσαν καλά μαζί.

Οι "Ελληνοκύπριοι" και οι "Τουρκοκύπριοι" είναι όρος που εφευρέθηκε από τη Βρετανική αποικιοκρατία προκειμένουν αν ενισχυθεί το διαίρει και βασίλευε , το οποίο και εγένετο βεβαίως, με αποτέλεσμα την αδιατάρακτη και ουσιαστικά ασχολίαστη κατοχή ενός μεγάλου μέρους του νησιού απο μία τρίτη δύναμη, τους εγγλέζους. Οι οποίοι διατηρούν τεράστιες εκτάσεις στην κατοχή τους, οι οποίες είναι....Βρετανικό έδαφος.

Και οι οποίοι χρωστάνε εκατομμύρια λιρών στην Κυπριακή Κυβέρνηση.

Ίσως αξίζει να σκεφτεί κανείς, πόσα συμφέροντα θα είχαν χαλάσει αν ο τόπος είχε αφεθεί να εξελιχθεί φυσιολογικά μέσα από την αρμονική συνύπαρξη που διάδαξαν κάποτε οι απλοί άνθρωποι και των δυο πλευρών.

Ίσως αξίζει να το σκεφτούμε πολύ σοβαρά αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Δύοντα τις καλημέρες μου...Με έκανες για δύο λεπτά και ένοιωσα εθνικιστής, όμως... γιατί είναι εθνικισμός να λέει κάποιος πως η Κύπρος είναι Ελλάδα; Υπήρξε υπό Βρεττανική κατοχή, υπήρξε και υπάρχει η μισή υπό Τουρκική κατοχή. Όλη η ιστορία της είναι υπό κατοχή και το κατασκεύασμα (το καλό βεβαίως για αυτήν, κατασκεύασμα πάντως) του ανεξάρτητου κράτους, δεν εξυπηρέτησε, ούτε Ελληνικά, ούτε Κυπριακά συμφέροντα, αλλά μόνο Βρετανικά (κάνω λάθος; )
Αν λοιπόν υποθέσουμε πως η Κύπρος ελευθερωνόταν 100% από την Βρετανική κατοχή, δεν θα ήταν τμήμα της Ελλάδας; Πώς φαντάζεσε μια ελεύθερη Κύπρο την δεκαετία του '60; (Μην αυτοπληγώνουμε την έννοια πατριωτισμός... αν κάποιοι είναι εθνικιστές, αυτό δεν σημαίνει πως εμείς δεν είμαστε πατριώτες).

(c) Ο φέρων το φως...

Ανώνυμος είπε...

Δεν κρατιεμαι. Τι μανια κι αυτη με την Ιστανμπουλ (ο Γιωργος το ορθογραφησε καλως).. Να ρωτησω κατι? Τον αγιο Κωνσταντινο ξερω ποτε τον γιορταζουμε, την μαχη των Θερμοπυλων, που μας ξελασπωνει μεχρι τωρα, ποτε την γιορταζουμε?

Ακριβως γιατι ο Ποντιος Ελληνισμος -δεν το γραφω για κοντρα-ερωτω- ειναι το καμαρι μας και διδομεν διαβατηρια αναφανδον αλλα η Κυπρος... Εχουνε κι αυτοι χορους.. στο κατω-κατω. Η Ιστορια της Κυπρου και των Κυκλαδων, μεχρι ενος σημειου ειναι ξεπατικοτουρα. Και ξερω το πνευμα των νησιων και τωρα της Κυπρου.. ιδιον κι απαραλλακτον.

Αναφερω την-πραγματικα ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, δηλ. την μεγαλλιτερη διαρκεια της Οθωμανικης κατοχης στην Κυπρο και μετεπειτα τους Βρεττανους (απο τους οποιους πηραν το νομοθετικο συστημα, τον τροπο που οδηγουν (οι γυναικες κυριως) τρομαρα τους - αλλα και αλλα, που δεν ειναι τοσο αστεια..). Π.Χ. - για να εκνευρισει οσους θελουν - η εννοια της επαγγελματικοτητας (κατα το προτεσταντικον ηθος)-απολειφαδι των βρεττανων- η εννοια της ελλειψης φωνασκιων προκειμενου να αποδειξουν μαγκια και εξυπναδα και status, (γενικως αλλο το πνευμα αλλο ο εξυπνακισμος) - μια γλωσσα (την μισω την εννοια 'ντοπιολαλια' - την απεχθανομαι οπως τις κατσαριδες- που ειναι τοσο σπιρτοζικη στην καθηερινοτητα της και τοσο φρεσκια στα λογοπαιγνια, κι ακουω νεους ανθρωπους καθημερινα κι απο αυτους κρινω. Αχ ειναι τοσο ειλικρινη και λυτρωτικα σε σχεση με τα τα κλισε (ΜΟΥ? ΣΑΣ?)

Να καταληξω, οτι εμενα-που λεω την Ιστανμπουλ, Ιστανμπουλ, μου περιποιει σαν Ελληνιδα-που ειμαι-μεγαλη τιμη, οτι ενα μερος της Μεσογειου, οχι ο Γελας η ο Ακρατας (που θα ηθελα, αλλα δεν), ταυτιζεται με τον Αγαμεμνωνα και γουσταρει να ειναι ΑΚΟΜΑ μερος εκεινου του πολιτισμου που εγω θεωρω οτι ειμαι προιον του. Η τουλαχιστον εχω προσπαθησει και πασχησει να ειμαι.

Εκφραζω την αποψη οτι μπορει να ξεπερασει το 'κεντρο' - ας πουμε η Βερκελωνη που ξεπερασε την Μαδριτη 'χοντρικα'- και να απογειωθει.. Δεν ξερω ρε παιδι μου, δεν αισθανομαι τοσο αισιοδοξη για την Αθηνα...

Ξερει κανεις ποτε γιορταζουμε την μαχη της Σαλαμινας, των Πλαταιων εστω? Τον Μαραθωνα?????????

hardrain είπε...

@Passenger, η Μνήμη είναι ταυτόσημη της Αξιοπρέπειας. Μόνο που, η Αξιοπρέπεια περιέχει και την Αλήθεια και την Ιστορικότητα. Δεν ξέρω γιατί αρέσκεσαι σε επίθετα εγώ προσπαθώ να τα αποφεύγω κυρίως σε προσωπικούς διαλόγους, τα θεωρώ φαιδρά. Είναι κατά τη γνώμη σου ΄..."τρύπια" τα επιχειρήματα μου λοιπόν. Εντάξει, δεν θα προσπαθήσω να τα...μπαλωσω.
Κατά τη δική μου αντίληψη, σου απάντησε πλήρως πιο πάνω η Ελένη και δεν θα επεκταθώ. Μου κάνει εντύπωση ωστόσο πως εμμένεις πεισματικά σε κάτι που εσύ βλέπεις αλλιώς (δικαίωμα σου σεβαστό) και δεν βλέπεις ΄τοσα άλλα που είναι γραμμένα εδώ μέσα τα οποία θα έπρεπε να αγγίζουν αφ ενός και αφ ετέρου να σε παρακινούν να κάνεις μία σύνθεση των πραγμάτων.

Και το χειρότερο, βάζεις όρους και προδιαγραφές για τον Πατριωτισμό των Άλλων. Αυτό και αν είναι.

Ανώνυμος είπε...

Ε, για να απαντησω, καταχρηστικως,φωροφεροντα- η ελλαδα εκεινη την περιοδο 'εβγαινε' απο μια διαδικασια εμφυλιου - και ειχε δικαιωμα να μπει και να βγει σ αυτην την διαδικασια, στο κατω-κατω, και τοτε η Κυπρος ειτανε μια χαρα και ευδαιμονουσα κατω απο τους Αγγλους. Και λοιπον? (Υπαρχει μια ιστορικη καταθεση οπου κανανε ερανο για τα πεινασμενα ελληνοπουλα - η oxfam- στην Λευκωσια και δεινανε κατι ψιχουλα... - και λοιπον?) ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΣΘΕΝΑΡΟ ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΘΤ. (Παπανδρεου, παππους-δεν το ειπε, αν και νομιζω προσπαθησε)

Και το χωριο μου εστειλε γραμμα στον Ιμπραημ να ελθει να το παρει
γιατι δεν τους κανανε οι Ιταλοι(ενετοι) και οι επαναστημενοι Ελληνες. Και ειμαι μερος της ΄μικρης πλην τιμιου Ελλας΄. Και ξερεις κατι? Οι Αλβανοι της Ανδρου ειτανε επικεφαλεις της επαναστασης. Οι Ελληνες καιγανε τον Καιρη.. Αν δεν καταλαβουμε τον 'εθνικισμο'-στο κεφαλι μας, ισως να αρμενιζουμε στραβα για τα επομενα σημαντικα χρονια..

(φυσικα εκφραζω τις προσωπικες μου αποψεις και ευχαριστω τον ΑΝΑΤΕΛΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΥΟΝΤΑ-ουτε γι αστειο. ΧΧΧΧ)

ουφ! εχω ξεγλιτζιασει την κουζινα! ποιος σας ξεγλιτζιαζει τις κουζινες εσας στην ελλαδα?

Ανώνυμος είπε...

Εθνικισμός είναι να λες την Νότια Αλβανία, Βόρεια Ήπειρο και να την θεωρείς Ελλάδα, γιατί εκεί αυτό που σαφώς υπάρχει, είναι Ελληνισμός.
Εθνικισμός είναι επίσης να λες Ελλάδα, την Ιωνία και την Κωνσταντινούπολη, γιατί και εκεί είναι Ελληνισμός και όχι Ελλάδα.
Το να λες όμως την Κύπρο, Ελληνισμό, είναι κάπως περίεργο, τουλάχιστον για τα αυτιά μου. Η αλήθεια είναι πως υπάρχυν και Κύπριοι, με Ελληνικές ρίζες και Κύπριοι με Τουρκικές ρίζες, όπως είναι αλήθεια, ότι αυτοί συνυπήρξαν ειρηνικά στο διάβα του χρόνου, έχω όμως την αίσθηση, πως στο δημοψήφισμα, για την ένωση με την Ελλάδα, που έγινε (δεν συγκρατώ τη χρονολογία γμτ), ακόμα και οι δεύτεροι σε μεγάλο βαθμό δέχονταν την ένωση.
Από την άλλη θα μου πεις ότι ρεαλιστικό είναι πως η Κύπρος θα γίνει ένα ανεξάρτητο κράτος, προς όφελος των όποιων τοποτηρητών μπουν και τότε στο πέρασμα του χρόνου, ναι θα γίνει και αυτή Ελληνισμός, κομμάτι του Ελληνισμού. Μέχρι τότε και όσο στις συναντήσεις Παπαδόπουλου, Ταλάτ και στις ελπίδες για λύση της κατοχής της Βόρειας Κύπρου, μπαίνουν σφήνα οι εμφανίσεις Ντενκτάς, που προμοτάρουν τις Τουρκικές θέσεις, για εμένα η Κύπρος θα είναι Ελλάδα, πληγωμένη και από την Ελλάδα, αλλά Ελλάδα σίγουρα...

P.S Ελένη dont worry... ξεγλιτσιάζω κι εγώ την κουζίνα μου (τα καλά της εργένικης ζωής :p ) και γλιτσιάζω το PC μου...

Τις καλημέρες μου σε όλους :)

(c) Ο φέρων το φως...

paragrafos είπε...

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓ ΜΟΥ




Δυων Ανατελλων said...
Παράγραφος, ο φόρτος εργασίας δε μου επιτρέπει να είμαι συνεπής αναγνώστης σας πόσο μάλλον και σχολιαστής συα θαυμάσια κείμενά σας. Μέρες τώρα, ήθελα, είχα κατά νου να σας επισκεφθώ εδώ, ήξερα πως κάτι θα έχετε για την Κύπρο και τη Μνήμη.

Εγώ έβαλα ένα ερώτημα στις δικές μου σελίδες, τι είναι άραγε η Κύπρος για τους νεο έλληνες.

Ένα ερώτημα που μου το έκαμαν και μένα κάποια στιγμή και είπα πως η Κύπρος δεν είναι τίποτα πιο λίγο και τίποτα πιο πολύ από την τελευταία δροσιά του Ελληνισμού.

Όμως, πέρα από τούτη τη δροσιά υπάρχει το άνυδρο το στεγμό τοπίο των αγνοουμένων.

Αλήθεια....πόσο δύσκολη λέξη και αυτή: "αγνοούμενος".

Ζει; πέθανε; χάθηκε; είναι; δεν είναι; Τίποτα.

Ο αγνοούμενος δεν έχει μήτε κατάφαση μήτε άρνηση, στέκει στο ανάμεσα, ένα μετέωρο μεταξύ μιας πραγματικότητας γνωστής και μίας άλλης άγνωστης, τόσο άγνωστης σαν τη κοσμική χοάνη, σαν τη μάυρη τρύπα που ρουφάει την ύλη και την αλλάζει σε κάτι άλλου που ουδείς γνωρίζει.

Ο παπούς που πέθανε πριν από λίγο απέναντι, στα "τούρκικα" λίγο πριν φύγει ένα ζήτησε μονάχα, να ταφεί στο σπιτικό του κοντά, στο νεκροταφείο που ξεκουράζονται οι φίλοι του. Στην Πάφο. Ο παπούς ήταν από τους "άλλους".

Μα πόσο ξεχνάμε πως είμαστε και εμείς "άλλοι" για εκείνους και πόσο λησμονούμε πως οι Άλλοι και οι Άλλοι είναι που αν αφεθούν φτιάχνουν το μαζί...

Τέλος πάντων Αννίτσα.

Αννίτσες αμέτρητες σε τόσες γωνιές του κόσμου, κάθε στιγμή προβάλλουν καινούργιες και τούτη τη στιγμή, σε κάθε γράμμα που πληκτρολογώ μία καινούργια Αννίτσα γεννιέται στο βλέμμα ενός παιδιού στο Λίβανο στην Παλαιστίνη στο Ισραήλ.

Και ας πάρουμε μια ανάσα και ας σκεφτούμε πίσω και πέρα από όλα ποιοί είναι τελικά οι μονίμως κερδισμένοι από όλα αυτά.

Σας ευχαριστώ Παράγραφος.

17 Ιούλιος, 2006 17:55







paragrafos said...

@ Δυων Ανατελλων

Αν διαβάζατε τα σχόλια στου ΝΔ, θα βλέπατε, δυστυχώς, ότι είστε από τους ελαχίστους που "θυμήθηκαν" του Αγνοούμενους, όχι μόνο τους δικούς μας αλλά και τους "άλλους".

Δυστυχώς, το ξαναλέω, οι αγνοούμενοι αγνοήθηκαν από τους περισσοτέρους Ελλαδίτες επισκέπτες του μπλογκ ενώ σε κάποιους κυπρίους ξύπνησαν επιθετικες διαθέσεις...

Είστε ελλαδίτης, ζείτε και εργάζεστε την Κύπρο και γι΄αυτό με νιώσατε ίσως περισσότερο από κάθε άλλον εξ Ελλάδος επισκέπτη της "Αννίτσας".

Παρεμπιπτόντως σημειώνω πως κάποιος έγραψε, περίπου, ότι είναι ωραία αυτα που λέω από τη ζεστή και ασφαλή αγκαλια της... Αθήνας!!! (Δεν τον διόρθωσα, τι να του πω...)Βέβαια, κάποιος άλλος τον διόρθωσε λέγοντας του (πολύ παρακάτω) οτι η Παράγραφος ΔΕΝ ζει στην Αθήνα, είναι κύπρια και ζει στη Λευκωσία... Εγώ προτίμησα να σιωπήσω...

Εν πάση περιπτώσει, εσείς, αγαπητέ "Ηλιε", είμαι σίγουρη ότι με νιώσατε διότι "ζειτε" την Κύπρο μας στο "σύνολό της": κι εμάς και τους "απέναντι". Αυτό με συγκινεί σας σας και αυτό ακριβώς σας τιμά ως άνθρωπο.

Τέλος, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και δημοσίως για την πρόθεσή σας να μας συνδράμετε με την εθελοντική σας προσφορα στον Αγώνα μας Υπέρ των Ατόμων με Επιληψία.


Με πολλή εκτίμηση και αγάπη

Παράγραφος

18 Ιούλιος, 2006 10:11




------------------------
Για την αντιγραφή
Παράγαφος - με αγάπη

Nyktipolos είπε...

Αγαπητοί φίλοι καλημέρα σας,

Είμαι ένας ταπεινός νεοέλληνας (παρακαλώ να καταλάβετε πως αυτός είναι ένας τίτλος τιμής για μένα) που κουβαλάω μέσα μου χωρίς κανένα κόμπλεξ όλες τις παραξενιές της γεμάτης προσμίξεις φυλής μου. Άρα μη με παρεξηγήσετε που δεν μπορώ (και δεν το θέλω) να συνηθίσω να αποκαλώ την Κωνσταντινούπολη Ισταμπούλ. Πρώτον, γιατί ακόμα αποκαλώ την Ελευθερίου Βενιζέλου, Πανεπιστημίου, την Λευκωσία όπως την ακούτε και όχι Λευκόσα, τη Σμύρνη όπως την ακούτε και όχι Ισμίρ και πάει λέγοντας (ας πούμε χάρη στη δύναμη της συνήθειας). Δεύτερον γιατί η λέξη Ισταμπούλ είναι κακόηχη, μου θυμίζει τη λέξη bool shit και όταν την διαβάζω σε ξένα έντυπα μου παίρνει κάποια δέκατα του δευτερολέπτου να συνειδητοποιήσω σε ποια πόλη αναφέροντε. Τρίτον, γιατί δεν γουστάρω να αποδείξω σε κανέναν ότι δεν είμαι εθνικιστής. Τέταρτον γιατί η μισή μου καρδιά (και η μισή καταγωγή μου είναι στη Σμύρνη) και δεν έχω πάψει να τη θεωρώ πάτριο έδαφος. Γενιές συγγενών μου έχουν τους τάφους με το όνομά μου χαραγμένους πάνω τους εκεί, στα περίχωρα της Σμύρνης. Και τέλος, επειδή ενάντια σε όλους τους χάρτες του κόσμου εξακολουθώ να ονομάζω την χώρα μου Ελλάδα - κι όχι γρεκία, ή γιουνανιστάν.

Για μένα (τον ταπεινό νεοέλληνα) η Κύπρος είναι Ελλάδα. Όχι βέβαια με την ένοια ότι είναι κομμάτι του ελληνικού κράτους. Είναι Ελλάδα με την ένοια μιας πόλης-κράτους της ευρύτερης Ελλάδας. Οι κύπριοι είναι έλληνες τουλάχιστον όσο είναι οι κρητικοί ας πούμε, ή οι Ηπειρώτες, ή οι επτανήσιοι, κλπ, κλπ. Και δεν είναι "φωτεινοί" έλληνες. Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ όσο "φωτεινοί" και "σκοτεινοί" είναι και οι υπόλοιποι νεοέλληνες.

Επίσης μου κάνει εντύπωση η άποψη της Ελένης πως " η εννοια της ελλειψης φωνασκιων προκειμενου να αποδειξουν μαγκια και εξυπναδα και status" είναι ξένη στους κύπριους. Εγώ εδώ συνάντησα ακριβώς το αντίθετο. Όσο για τους χορούς που αναφέρει, αλλά και τη μουσική και τα τραγούδια τους οι ίδιοι τα έχουν εγκαταλείψει. Αν πας σε μια γιορτή στην Κρήτη, ότι κι αν κάνουν το γλέντι θα τελειώσει με τη μουσική, τους χωρούς και τα τραγούδια τους. Το ίδιο στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία. Εδώ, ή "ελληνικά" η "ξένα". Και αυτό είναι το "πρόβλημα" που ανέφερα και σε ένα φίλο κύπριο που είχαμε μια ανάλογη συζήτηση. Σήμερα πλέον, αν η Κύπρος πάψει να "αισθάνεται" τον εαυτό της Ελλάδα, αν οι κύπριοι πάψουν να αισθάνονται ότι είναι έλληνες (που σημαίνει να συμμετέχουν ενεργά στο πολιτιστικό της γίγνεσθαι) δεν θα γίνουν Κύπριοι, αλλά εξελιχτούν (με την αμέριστη συνδρομή των ΜΜΕ) σε τσιφτετέλληνες για να χρησιμοποιήσω το γνωστό επίθετο του Σαββόπουλου.

Ανώνυμος είπε...

Nυχτιπολε μου, δεν εχω να αποδειξω τιποτα και σε κανεναν. Οπως αγαπητε passenger με μεγαλη επιτυχια πετυχαμε να μην υπαρχουν τουρκικα ονοματα πολεων της βορειας Κυπρου στους διεθνεις χαρτες, διοτι προκειται για παρανομο 'κρατος'ετσι και δεν καταδεχομαι να χρησιμοποιω ενα ανυπαρκτο πλεον ονομα μιας πολης, η οποια ανηκει νομιμως σε μια αλλη χωρα και εχει το δικαιωμα να την ονομασει οπως θελει. Το θεωρω ιστορικο αυτισμο. Και Ω ΝΑΙ, το Βυζαντιο πραγματικα ειχε τεραστια επιδραση στην διαμορφωση μας.. Κοραη, εχει διαβασει κανενας? Ολοι Παπαρηγοπουλο? (Επι τη ευκαιρια, ξερετε βεβαια οτι ο Ιωαννιδης, μετα απο την κατακτηση της Κυπρου, ειτανε ετοιμος να παρει και την Πολη - τελευταια αναφορα, στην Ε της 14/7).

Νυχτιπολε, εχεις δικιο. Παρελειψα
να τονισω, οτι οποιοδηποτε συμπερασμα για το τι κανει η δεν κανει ενας τοπος, εξαρταται απο τις κοινωνικες ομαδες που εστιαζει καποιος τις παρατηρησεις του.

Τελος, μπορεις να μου πεις ακριβως τι σε κανει περηφανο να εισαι νεο-ελληνας? Θα με βοηθησει στο υπαρξιακο μου..

Nyktipolos είπε...

ελένη, φαντάζομαι ότι τις παρατηρήσεις μας τις κάνουμε σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και βγάζουμε τα συνολικά μας συμπεράσματα...

"Τελος, μπορεις να μου πεις ακριβως τι σε κανει περηφανο να εισαι νεο-ελληνας?" Όλα. Τα βιβλία που γράφουν νεοέλληνες, τη μουσική που δημιουργούν, το θέατρο, την ποίηση, τον κινηματογράφο... Φαντάζομαι ότι κάνει περήφανο ένα νεοάγγλο, ένα νεογάλλο, ένα νεογερμανό που δεν έχει κόμπλεξ για την καταγωγή του, αλλά έχει ενστάσεις για πολλά πράγματα που αφορούν τη χώρα του και τους συμπολίτες του.

Αλλά μήπως κι εσύ μπορείς να μου πεις το αντίθετο του νεοέλληνα;

Ανώνυμος είπε...

Και τελος, τι ακαταλαβιστικοι συνειρμοι ειναι αυτοι με το Γιουνανισταν και που κολλανε? Οποιος θελει μπορει να αποκαλει την Ελλαδα (διεθνως Γραικια) Σουλα, και οταν τρωει μπακλαβα με τα φιλαρακια του να αυτοαποκαλουνται Σουληδες. Και λοιπον? Καλα, τα προσφατα λαθη με την ΠΓΔΜ τιποτα δεν διδαξανε?

hardrain είπε...

Νυκτιπόλε ομολογώ πως δεν σε αντιλαμβάνομαι.

Το συναίσθημα και οι λυρικές εξάρσεις στην ιστορία, απλά καταργούν την ιστορική πραγματικότητα και απλά καλλιεργούν το μύθο που μας βολεύει.

Καμία αντίρρηση, απλά με το μύθο –όπως έχει ήδη αποδειχθεί πολλάκις-δεν πάμε και πολύ μακριά.

Με τη λογική (;) που προτείνεις πιο πάνω, ανάλογη με εκείνη του φίλτατου Passenger τότε οι Ιταλοί, δικαιούνται να αποκαλούν το Λονδίνο (London) Λονδίνιουμ (Londinium ) μιας που αυτοί το ίδρυσαν το 43 (προ χριστιανικής χρονολογήσεως) και ο ιδρυτής του ήταν ο Αυτοκράτορας Κλαύδιος.

Θα έπρεπε μάλιστα να το διεκδικούν, στο πλαίσιο μιας «μεγάλης ιδέας» και να θέλουν να το μετονομάσουν στο τέλος και σε Claudiopolis!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ.

Τους πλειστους εξαιρετικους Ελληνες, που πραγματικα χωρις κομπλεξ, ζουν και δρουν, κατ αναγκην, σε χωρες στις οποιες το γεγονος οτι δεν ειχανε μεσον, το οτι δεν ειχανε μπακαλικες σχεσεις με την πολιτικη, δεν τους εμποδισαν να ζησουν μια αξιοπρεπη ζωη. Πληρωνουνε φορους και απαιτουν Παιδεια και Ιατρικη περιθαλψη χωρις φακελλακια, ξερουν οτι το Κρατος εχει υποχρεωση να δημιουργησει εμμεσως θεσεις εργασιας για τα παιδια τους, οταν αρρωστησουν δεν θα ξεπουληθουν, στις δημοσιες υπηρεσιες γινονται σεβαστοι, το Κρατος χρησιμοποιει τα κονδυλια της ΕΕ για inferstructure, και οταν οποιοσδηποτε παραβει τον Νομο, (πχ ανωτατος πολιτικος ιμαμης), ο τελευταιος αστυνομικος στην βαρδια του τοπικου σταθμου, να τον παιρνει για ανακριση. Οπου ο τσαμπουκας και η ελαφροτης, ειναι αγνωστα. Οπου, αν σου πουλησουνε ξεφτυσμενη καλτσα, την πας πισω και αντι να σε βρισουνε, σου δινουνε καινουργια....

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ - Οπου δυο σαρανταρηδες σαν εσενα και εμενα, δεν θα λεγαμε οτι καναμε λαθος και δεν βολευτηκαμε στα δημοσιουπαλληλικια, οταν ειμασταν πιτσιρικαδες.

Κι επειδη, με κοφτει η Ελλαδα, θελω να αλλαξει. Χαιδευοντας τα αφτια πασων, δεν το θεωρω καλη υπηρεσια.

Ειμαι ολη αφτια

Nyktipolos είπε...

Φίλε μου Γιώργο, δεν αντιλαμβάνομαι τι δεν αντιλαμβάνεσαι. Έμαθα να λέω την Κωνσταντινούπολη έτσι, όπως έμαθα να λέω και την Πανεπιστημίου αν και έχει άλλο όνομα, για ποιο λόγο πρέπει να την λέω Ισταμπούλ; Για να αποδείξω ότι δεν είμαι εθνικιστής, ή επειδή ο Κωνσταντίνος ήταν μαλάκας; Ας πούμε τα "τραγούδια της Πόλης" να τα ονομάσουμε σε τραγούδια της Ισταμπούλ και τους Πολίτες Ισταμπουλίτες; Την Πολίτικη κουζίνα Ισταμπουλίτικη; Το παρατραβάω, το ξέρω, αλλά το κάνω εν γνώσει μου. Είναι και κάτι άλλο. Στη ροή του λόγου μου, κάθε φορά με αυτό το όνομα θα βγαίνει, εκτός και αν εκπαιδεύσω τον εαυτό μου αλλιώς - και δεν το θέλω γιατί δεν καταλαβαίνω το γιατί.

Θέλω να προσέξεις βέβαια ότι πουθενά δεν προτείνω να αλλάξει η ονομασία της πόλης, θέλω να πω οι τούρκοι, οι άγγλοι, οι γάλλοι και οι λοιποί μπορούν να τη λένε όπως θέλουν. Κι εγώ επίσης...

Ανώνυμος είπε...

Απτον παραδειγμα - ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Το 1981, ειχε το μεγαλλιτερο ποσοστο ανεργιας στην Ευρωπη. Το μεγαλιτερο ποσοστο σπουδαστων εκτος της χωρας. Ενα τεραστιο ποσοστο μεταναστευσης.

Το 2001, την μικροτερη ανεργια, τεραστιο κυμα επαναπατρισμου, Μουσικη με την οποιαν γλαρωνουν πλειστες οσες ευαισθητες ψυχες, εθνικ τυπου, κινηματογραφος ΜΠΟΜΠΑ,
ενα Θεατρο που θα σου φυγει το καφασι (To Abbey στο Δουβλινο ειναι ενα θαυμα) κλπ κλπ κλπ...

Γιατι αυτοι και οχι εμεις????? Και εχουνε και το κ..δαχτυλο της Βορειας Ιρλανδιας....

Και μονιμως σπρωχνουνε για κατι καλλιτερο.........

Nyktipolos είπε...

Αυτούς τους έλληνες που περιγράφεις Ελένη εγώ τους γνώρισα στην Ελλάδα. Να παλεύουν, να αγωνίζονται, να δημιουργούν. Όχι γιατί το κράτος που ζουν τους τα προσφέρει `απλόχερα, αλλά γιατί τα διεκδικούν. Και δεν ανέχονται να τους βάζουν σε τσουβάλια με την υποτιμητική σφραγίδα "νεοέλληνες" κάποιοι "πεφωτισμένοι"...

Ανώνυμος είπε...

Κανενα στοιχειο για τεκμηριωση εχεις? Αλλιως......

Ανώνυμος είπε...

..τα ιδια λεγανε οι Μαυρομιχαλαιοι και οι λοιποι κοτζαμπασηδες, οταν τρωγανε τον Καποδιστρια.

Nyktipolos είπε...

No comment...

hardrain είπε...

Παίξτε λίγο κέντρο παιδιά, δεν χρειάζεται ούτε η άμυνα ούτε η επίθεση. Άλλωστε η στρατηγική στο κέντρο αναπτύσσεται και μετά «ανοίγει» στη μικρή περιοχή-έτσι, για να μιλήσω και λίγο μουντιαλικά μιας που ήταν και πρόσφατο.

Νίκο, ο Σαββόπουλος που επικαλείσαι κάθε τόσο και μάλιστα με το συγκεκριμένο τραγούδι (Κωλοέλληνες) είναι απείρως πιο αυστηρό και «υβριστικό» για τους Νέο Έλληνες (συνώνυμον του τσεφτετέλληνες ). Το δε γεγονός πως η Ελλάς ουσιαστικά «τελείωσε» με τη δολοφονία του Καποδίστρια και την επικράτηση των Κοτζαμπάσηδων δεν αποτελεί υποκειμενική άποψη αλλά τεκμηριωμένη ιστορική πραγματικότητα. Όταν δε λέμε «τελείωσε» θέλει να πει πως στον νεκρό Καποδίστρια τελείωσαν η ελπίδες για μια ωρίμανση του νεοσύστατου τότε κράτος, μέσα από τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Δεν μπορώ να πιστέψω πως εσύ (όπως και άλλοι) δεν μπορείς να δεις, να διαισθανθείς το μέγεθος της κακοδαιμονίας που προέκυψε από αυτή την εξέλιξη.

Ασφαλώς και υπάρχουν Έλληνες που δημιουργούν , που διεκδικούν , που, που, που.
Ξέρεις όμως πάρα πολύ καλά, πως δυστυχώς στην Ελλάδα, η προσωπική αξιοπρέπεια και η απόπειρα να ζήσει κανείς ως Πολίτης, είναι σχεδόν….αξιόποινη πράξη με κύρια ποινή την καταδίκη σε κοινωνική απομόνωση. Το να είσαι εκτός των «κολλητών, γνωστών, υμέτερων, κομματικών και αλληλοσυγχαιρόμενων» κοστίζει και κοστίζει πολύ. Και δε μιλάω θεωρητικά, μιλάω για κάτι που το βίωσα στο πετσί μου.

Η Ελλάδα των νέο Ελλήνων, είναι αυτή στην οποία διόλου δεν αρκεί να κάνεις καλά τη δουλειά σου και να διατηρείς την αξιοπρέπειά σου για να υπάρξεις.
Και οι «νέο Έλληνες» ως είδος, είναι όλοι αυτοί που έχουν αποδεχτεί ως δεδομένη αυτή την κατάσταση, τη διασκεδάζουν αφομοιώνοντας τον εαυτό τους στην επικράτεια του ατέρμονος χαβαλέ, αυτοί που δεν έχουν όρια, αρχές και αυστηρότητα. Αυτοί , που μπορούν να «τη βρουν» με Χατζιδάκι και Θεοδωράκη τη μία στιγμή και την επόμενη να τη «βρουν» με Πανταζή και Βίσση.

Θα μου πεις ότι αυτό μπορεί να γίνει και είναι φυσιολογικό και καλό; Και σημαίνει και….ευρύτητα πνεύματος;;;; Το έχω ακούσει αυτό και κόντεψα να μείνω στον τόπο. Για μένα σημαίνει απλά ισοπέδωση, ακύρωση κάθε αισθητικού κριτηρίου, σημαίνει αχταρμάς και χύμα, δηλαδή, σημαίνει ένα τεράστιο τί-πο-τα. Και το τίποτα ενισχύει το μηδέν, που για μένα είναι ορατό παντού στην ελλάδα των Νέο Ελλήνων, έτσι όπως τους όρισα.. Μεγάλωσα στην Ελλάδα, εκεί ωρίμασα και στην τελική, δεν έχω καμία διάθεση να αποχτώ αυτή την κατάσταση. Η Ελλάδα δεν είναι λιγότερο δική μου από ότι δική σου και έχω κάθε δικαίωμα να κάνω κριτική και να είμαι αυστηρός.

Δεν ξέρω αν αυτό με τοποθετεί στους «πεφωτισμένους» που ειρωνικά έγραψες πριν, δε με ενδιαφέρει στο κάτω κάτω που με τοποθετεί.

Οι «νέο Έλληνες» μπορούν να αισθάνονται έτσι και αλλιώς δικαιωμένοι με βάση την αρχή της «δημοκρατικής πλειοψηφίας». Είναι πολλοί, οδυνηρά πολλοί και κάνουν εξαιρετική φασαρία. Μπορείς να μου εξηγήσεις λογικά που διαφωνείς;

Όταν η Ελένη σου έγραφε πιο πάνω για την Ιρλανδία, δεν το κατάλαβες, μπορεί να φταις εσύ μπορεί και η ίδια, δεν είχε καμία χαρά, ούτε κανέναν σνομπισμό. Νόμιμη οργή και στεναχώρια είχε. Γιατί απλά, όταν βλέπεις μια Ιρλανδία με τα χίλια μύρια προβλήματα να ξεκινά στην Ε.Ε. σε χειρότερη μοίρα από την Ελλάδα και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να σε προσπερνά, γιατί Πολίτες και Κυβερνήσεις άδραξαν την ευκαιρία και επένδυσαν και το τελευταίο σεντ των Κοινοτικών Προγραμμάτων σε Έργο, πονάς. Πονάς και οργίζεσαι και απογοητεύεσαι γιατί γνωρίζεις τη σπατάλη και την αρπαγή των κονδυλίων που έγινε στον τόπο σου. Γνωρίζεις τις πισίνες και τις βίλλες που χτίσθηκαν σε χρόνο μηδέν από τους κολλητούς. Γνωρίζεις καλά. Και γνωρίζεις, πως οι Νέο Έλληνες, αντί να στείλουν στα σπίτια τους όλους αυτούς τους άθλιους, σε μεγάλο ποσοστό, απλά διαγκωνίζονται για να μπούνε και αυτοί στο χορό της αρπαγής.

Και όλα αυτά, είναι και Θυμός και Θλίψη. Όχι θλίψη «μελό». Θλίψη με τη ματιά στο μέλλον ενός τόπου που μοιάζει αβέβαιο ή και μοιραίο. Θλίψη για έναν τόπο που όπως σοφά έγραφε στην Κυριακάτικη Καθημερινή ο εξαιρετικός Καθηγητής Γραμματικάκης, επιβιώνει από την τυχαιότητα και τις διάσπαρτες μεμονωμένες προσωπικότητες που κατά καιρούς εμφανίζονται.

Ως πότε όμως; Διερωτάται ο ίδιος.

Το ίδιο διερωτώμαι και εγώ. Και, με πείσμα (ακόμα) διεκδικώ σιγά-σιγά από τους συμπατριώτες μου να διαλέξουν κάπως πιο δύσκολους δρόμους. Όχι τίποτα άλλο, αλλά είναι επίσης γελοίο να μοιάζουμε γραφικοί όσοι τα λέμε αυτά, αν και, θα συνεχίσουμε να τα λέμε.

Ανώνυμος είπε...

Νικο, κατα την διαρκεια του μεσημεριανου μας γευματος, μου εξηγηθηκε πολυ ωραια, οτι επειδη δεν εχω πειρα τσαταριστικη, τεινω να παιρνω ως δεδομενο οτι αυτα που γραφω και αυτο που ειμαι (δηλ. ως χαρακτηρ) ειναι γνωστα τοις πασι. Επομενως, ακουγομαι συχνα ως υπεροπτης και φανταζομαι φαινομαι να κανω αυτο ακριβως που κριτικαρω.

Εαν ο λογος μου σου φανηκε υπεροπτικος, ζητω συγγνωμη, γιατι δεν ειχα τετοια προθεση, ουτε τετοιο σκοπο. Ο, τι ειμαι λιγο Ταλιμπαν, οπως λεει ο φιλος σου, ειμαι.

Ουδεποποτε, θεωρησα τον εαυτο μου 'πεφωτισμενο'. Και σιχαινομαι την υπεροψια.

(τελικα, τα ηλεκτρονικα μεσα αντι η συζητηση μουρη με μουρη, δημιουργουν μια πλασματικη 'πραγματικοτητα'...)

Nyktipolos είπε...

"Τελος, μπορεις να μου πεις ακριβως τι σε κανει περηφανο να εισαι νεο-ελληνας?" Όλα. Τα βιβλία που γράφουν νεοέλληνες, τη μουσική που δημιουργούν, το θέατρο, την ποίηση, τον κινηματογράφο... Φαντάζομαι ότι κάνει περήφανο ένα νεοάγγλο, ένα νεογάλλο, ένα νεογερμανό που δεν έχει κόμπλεξ για την καταγωγή του, αλλά έχει ενστάσεις για πολλά πράγματα που αφορούν τη χώρα του και τους συμπολίτες του.

Γιώργο δεν έχω χρόνο για πολλά το ξέρεις και εσύ έγραψες ένα κατεβατό. Διάβασε λίγο πιο προσεκτικά την παραπάνω απάντηση προς την Ελένη, νομίζω καλύπτει εν μέρει το σχόλιό σου...

Ελένη, ταλιμπάν του διαδικτύου, είμαι λάτρης της κόντρας, νομίζω θα τα πάμε καλά οι δυο μας... και μην αρχίσουμε τις συγνώμες τώρα, προς θεού (που θα λέγανε και στην αγιά σοφιά!).

hardrain είπε...

Νίκο τη διάβασα τη φράση που λες. Δε με καλύπτει ούτε εν μέρει. Και αυτό γιατί τους Ποιητές μου, τους μουσικούς μου , τους ζωγράφους μου, όλους αυτούς που παράγουν έργο κλπ δεν τους λογαριάζω ως Νεο Έλληνες, αλλά απλά ως Έλληνες.

Περιμένω να βρεις χρόνο ;-)

Ανώνυμος είπε...

μην με διαολιζεις νικτυπολε τεκνον μου............... ημαρτον, δηλαδη.. τωρα που εχω δωσει αδεια στη φιλιπινεζα και καθαριζω τα ντουλαπια μονη μου, με κινδυνο της ακεραιοτητας των ονυχων μου...

(καλο το καινουργιο ποστ. οταν πηγαινα φροντιστηριο, μας (κατι κακομαθημενα, ασχετα) εκανε καφεδες στο κυλικειο ο νουμερο τρια μαυροσκουφης.. αντι να παω να σφαξω κανεναν στο υπουργειο, τοχα ριξει στην λογοτεχνια...) Α παπαπα!

καργα ταλιμπαν-μεχρι τελευταιας πνοης. ΧΧΧΧ

Nyktipolos είπε...

Την καλημέρα μου. Μπήκα με σκοπό να αφήσω ένα δυο σκέψεις μου πίνοντας το καφεδάκι μου 10 λεπτά πριν με καταπιεί η μέρα. Διαβάζοντας ξανά τα σχόλιά μας, συνειδητοποίησα πως στο ερώτημά σου τι είναι η Κύπρος για τους νεοέλληνες καταλήξαμε να συζητάμε τι είναι οι νεοέλληνες για την Ελλάδα! Σε πρώτη ανάγνωση αυτό ακούγεται σαν λοξοδρόμηση, σε μια δεύτερη όμως (πιο ψυχολογική θα την λέγαμε;), αποκαλύπτεται ότι καταβάθος, όταν μιλάμε για την Κύπρο, μιλάμε για την Ελλάδα...

Τέλως πάντων. Στα θέματα που έχεις θέσει: Νομίζω ότι όφειλα από την αρχή να το ξεκαθαρίσω, αλλά το άφησα να εξελιχτεί για να γίνει πιο ξεκάθαρη η τοποθέτησή μου. Γράφεις: "Νίκο τη διάβασα τη φράση που λες. Δε με καλύπτει ούτε εν μέρει. Και αυτό γιατί τους Ποιητές μου, τους μουσικούς μου , τους ζωγράφους μου, όλους αυτούς που παράγουν έργο κλπ δεν τους λογαριάζω ως Νεο Έλληνες, αλλά απλά ως Έλληνες. "

Εδώ λοιπόν ακριβώς εστιάζεται η διαφωνία μου. Είναι η κατάρα της φυλής μας αγαπητέ μου Δύοντα να χωρίζουμε τον κόσμο στα δυο. Παλιότερα ήταν οι εθνικόφρονες και οι ανθέλληνες, οι πατριώτες και οι προδότες, οι αριστεροί και οι δεξιοί και πάει λέγοντας. Όταν εξέλειπαν οι συνθήκες που γεννούσαν τις παραπάνω κατηγορίες, έπρεπε να εφευρεθεί ένας νέος διαχωρισμός. Έτσι εμφανίστηκαν οι Έλληνες και οι Νεοέλληνες. οι άριοι και τα μιάσματα. Δεν έχω ξανακούσει κάτι ανάλογο σε άλλες χώρες (ας πούμε νεογάλλοι, νεοάγγλοι, νεοιταλοί, κλπ) μόνο για νεοέλληνες και νεοκύπριους - α, ναι και τον όρο νεότουρκοι έχω ακούσει, αλλά έχω την υποψία ότι κι αυτός ο όρος δική μας ανακάλυψη είναι. Λόγω αυτής της κατηγοριοποίησης λοιπόν δήλωσα "περήφανα" ότι είμαι νεοέλληνας. Όπως είμαι και Αλβανός και Νέγρος και βέβαια, αυτές τις μέρες Λιβανέζος.

Κατά τα λοιπά, δεν διαφωνώ με τις επισημάνσεις σου (σε ελάχιστα σημεία, αλλά μην το αναπτύξουμε άλλο το θέμα).

Δυστυχώς η μέρα με καταπίνει... την καλημέρα μου και πάλι.

rodanis είπε...

Παρακολούθησα την συζήτηση του πόστ με πολύ ενδιαφέρον. Νομίζω, οτι το θέμα του αποτελεί σύνθεση τριών επιμέρους ζητημάτων, τα οποία όμως θεωρώ πολύ διαφορετικά και μέχρι ένα σημείο μάλλον ασύνδετα. Πρώτον: η τραγωδία του 1974. Η φρίκη και το απτό, απροκάλυπτο έγκλημα. Δεύτερον: τα αίτια της τραγωδίας και οι υπεύθυνοι, οι οποίοι άφησαν τα πράγματα να εξελιχθούν με αυτόν τον τρόπο και Τρίτον: Το δέσιμο ή μή των λαών της Κύπρου και της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Για το πρώτο θέμα δεν έχω να πω τίποτα. Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους, όπως συμβαίνει και στις μέρες μας, κάπου αλλού και θα συμβαίνει και στο μέλλον.

Για το τρίτο: Νομίζω οτι και από την συζήτηση έχει προκύψει ξεκάθαρα πως οι δεσμοί είναι ισχυροί. Τουλάχιστον όχι ασθενέστεροι από αυτούς που δένουν π.χ. έναν μακεδόνα με έναν κρητικό. Η γλώσσα (πολύ σημαντικό θέμα), τα έθιμα, το παρελθόν, για την θρησκεία δεν μιλώ γιατί εκείνη περισσότερο χώρισε στο παρελθόν παρά ένωσε, όπως και εκείνη, ορισμένοι, θεωρούν οτι τους ενώνει. Και αν στην νεώτερη ιστορία τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, τί σημαίνει αυτό; Πόσο όμοια είναι η Νεώτερη ιστορία της Ρόδου με εκείνη της Θράκης ή της Πελοποννήσου; Δεν έχουν και οι κύπριοι του αγώνες τους; Τις τραγωδίες τους; Ως προς τι διαφέρουν ποιοτικά σε σχέση με τις αντίστοιχες της Ελλάδας (με και χωρίς εισαγωγικά). Ειπώθηκε οτι Κύπρος έχει απλωμένο το χέρι, οτι βολεύεται. Εμείς οι υπόλοιποι δεν βολευτήκαμε; Δεν εξακολουθούμε να βολευόμαστε; Εάν οι κύπριοι έχουν απλωμένο το χέρι, για εμάς τους υπόλοιπους τι πρέπει να πεί κανείς; Οτι έχουμε απλωμένη την γαβάθα;
Ότι μπορεί κάνει κανείς, για να επιβιώσει. Και αν από εκεί μέσα προκόψει κιόλας, ε τόσο το καλύτερο. Βλέπω οτι υπάρχουν πράγματι κάποιες «πικρίες» μεταξύ κυπρίων και ελλαδιτών. Ισως αυτό να ξεκινά από το οτι οι κύπριοι αισθάνονται απομονωμένοι και «προδομένοι» ίσως από τους ελλαδίτες. Ισως και να μην έχουν άδικο σε αυτό. Άσχετα εαν (άθελά τους κάποιες φορές) καταλογίζουν, λανθασμένα, συλλογικές ευθύνες. Όμως αντίστοιχη «κόντρα» δεν υφίσταται μεταξύ Αθηναίων και Σαλονικιών; Και για αντίστοιχους λόγους. Νιώθω οτι κάτω από τις όποιες διαφορές και τις όποιες πικρίες, υπάρχει, εξακολουθεί να υπάρχει ατό το «δέσιμο» και στις δύο πλευρές. Μα τότε γιατί δεν είμαστε θερμότεροι; Η απάντηση δεν έχει να κάνει με το συγκεκριμένο ζήτημα αλλά με την στάση απάθειας που έχουμε σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την πολιτική μας ζωή. Φοβούμαι οτι εάν δεν είμαστε πλέον «ζώον πολιτικόν» είμαστε απλώς... ζώον. Από την άλλη πλευρά θα θέλαμε πραγματικά «ξεσηκωμούς»; Μα ξεσηκωμούς δεν είχαμε και το 1897; Και το 1922; Θα μου πείτε, και το 13 και το 40 ξεσηκωμούς είχαμε. Ε και λοιπόν; Τις αποφάσεις, τις στρατηγικές και τις πολιτικές αποφάσεις ποιοι τις παίρνουν εμείς; Η μήπως οι «ξεσηκωμοί» οδηγούν σε αποφάσεις; Φοβούμαι οτι οι ξεσηκωμοί περισσότερο καθ-οδηγούνται παρά οδηγούν. Έτσι τουλαχιστον έχει δείξει η ιστορία.

Και έφτασε νομίζω η ώρα και για τις ευθύνες, το δεύτερο ζήτημα. Το έναυσμα για τις τουρκικές φρικαλεότητες και την τραγωδία που όλοι γνωρίζουμε το έδωσε όπως οι Κύπριοι θυμούνται αλλά οι Ελλαδίτες προσπαθούν να ξεχάσουν, η εισβολή της Ελλάδας στην Κύπρο. Ποίας Ελλάδας όμως; Της Ελλάδας όλων ημών; Ή μήπως ενός ψυχοπαθούς που αντικατέστησε έναν άλλον ψυχοπαθή; Εμείς οι ελλαδίτες δεν σηκωθήκαμε πρόθυμοι στην επιστράτευση του 74; Δεν ήταν ο εν λόγω ψυχοπαθής (όπως και ο προκάτοχός του) τύραννος δικός μας όπως και των κυπρίων; Αυτό θεωρώ οτι το καταλαβαίνουν οι Κύπριοι ωστε να μετριάζουν τις αυθόρμητες «συλλογικές ευθύνες». Μα πάνω από όλα, ποιος ενορχήστρωσε αυτήν την οπερέτα, στην οποία έπαιξαν πλήθος ατάλαντων και ανάξιων για μισό σχεδόν αιώνα; Οι κύπριοι γνωρίζουν καλά. Είναι εκείνος που έχει την μορφή της πιο διαστροφικής αυτοκρατορίας που γνώρισε ο νεώτερος κόσμος. Εκείνος που από όπου πέρασε, σε κάθε γωνιά της γής, χύνεται συνέχεια αίμα, ασταμάτητα. Οι κύπριοι γνωρίζουν καλά ποιός τους επέβαλλε αυτό το απίστευτο σύστημα ονοματοδοσίας τους που κάνει μέλη της ίδιας οικογένεια να έχουν διαφορετικά ονόματα, και ονόματα που δεν σημαίνουν τίποτα. Οι κύπριοι γνωρίζουν. Κι ας τρωνε από το χέρι που τους σφάζει.
Η απάντηση στο ερώτημα τι είναι η Κύπρος για τους σημερινούς Νεοέλληνες, δεν έχει ίσως τόση σημασία. Το ερώτημα είναι τί μπορούμε να κάνουμε για αυτό.
Ε ξέρω και γώ;
Αρκεί τουλάχιστον να θέλουμε. Και να προσπαθούμε. Μέ όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας και θεωρεί σκόπιμο.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας και από μένα!
Έχουν τεθεί αρκετά ζητήματα, θα προσπαθήσω να σχολιάσω μερικά.

Καταρχήν είναι λάθος να θεωρούμε ότι φέρουν ευθύνη οι λαοί, τουλάχιστον όταν κυβερνώνται από δικτατορικά και ανελεύθερα καθεστώτα. Και βεβαίως, εδώ, στο νησί της Αφροδίτης δεν χύθηκε μόνο ελληνικό αίμα, έτσι για να είμαστε σωστοί. Ο κυπριακός λαός – στο σύνολο του – υπέστη τις συνέπειες των παιχνιδιών που έπαιζαν οι γνωστοί άγνωστοι. Γι’ αυτό προσωπικά θεωρώ ότι δεν είναι ο ελληνισμός που πρόδωσε την Κύπρο.
Και αυτοί που πρόδωσαν δεν πρόδωσαν λόγο βλακείας, ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν.

Οι ε/κύπριοι που γεννήθηκαν μετά το 74; Η κατάσταση είναι τραγική! Στις 14 Ιουλίου είπα σε κάποια παιδιά (18-25 χρόνων) να μην ξαφνιαστούν ούτε να φοβηθούν από τον ήχο των σειρήνων στις 8.20 το πρωί. Για να με ρωτήσουν γιατί τι έγινε; Και ενώ μιλούσα για το πραξικόπημα, αυτοί έβριζαν τους Τούρκους που ευθύνονταν για το πραξικόπημα!!!!!!!!!!!!!!!! Και για να προλάβω αντιδράσεις δεν είναι εξαίρεση αυτά τα παιδιά, είναι ο κανόνας. Και κύριος υπεύθυνος η εκπαίδευση και η οικογένεια.

Η Κύπρος είναι ένα κομμάτι του ελληνισμού με την ευρύτερη (όχι τη γεωγραφική) έννοια. Πλην όμως θα πρέπει να ξεχωρίσουμε το ότι είναι άλλο κράτος (όχι έθνος) και σε αυτό κατοικούν από αμνημονεύτων χρόνων χριστιανοί και μουσουλμάνοι κύπριοι.
Και βεβαίως τα Εγγλεζάκια για να κάνουν τη δουλειά τους, τους βάφτισαν ε/κ και τ/κ. Έπρεπε να προετοιμαστεί το έδαφος για τα μελλούμενα.

Στο σήμερα: οι τελευταίες εξελίξεις τείνουν να με πείσουν ότι οι ε/κ φοβούνται τη λύση (δεν λέω ότι δεν την θέλουν). Για 32 χρόνια στρώσανε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής που δύσκολα θα επιχειρήσουν αν αλλάξουν ή να προσαρμόσουν. Σε κάποιο βαθμό είναι δικαιολογημένο.

Όσον αφορά τα ίσα δικαιώματα ε/κ και τ/κ θα έλεγα ότι εμείς οι ίδιοι προτείναμε και δεχθήκαμε (κατά συνέπεια) την πολιτική ισότητα των 2 κοινοτήτων (ο κυβ. εκπρόσωπος μας το υπενθύμισε μόλις χθες). Όπως δεχθήκαμε και υπογράψαμε για λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας όπερ σημαίνει και συμμετοχή των τ/κ στη διακυβέρνηση του τόπου. Αυτές είναι οι πραγματικότητες και με βάση αυτές θα πρέπει να προχωρήσουμε. Όλα τα άλλα είναι όνειρα και η προσμονή επαλήθευσης των ονείρων παραπέμπει σε βάθος χρόνου που μέρα με τη μέρα στεριώνει την κατοχή. Και βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν είναι αποδεκτή η διχοτόμηση του νησιού. Είναι πολύ μικρό για κάτι τέτοιο.
Σημειώνω ότι αυτές είναι οι δικές μου απόψεις και δεν ισχυρίζομαι ότι εκφράζουν τους υπόλοιπους κύπριους στον Α ή Β βαθμό.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς παιδιά σήμερα έχει ευφησυχαστεί ένα μεγάλο μερίδιο από μας τους Κύπριους, και πολλοί έχουν ξεγράψει το κυπριακό πρόβλημα εντελώς, αγνοώντας το 1974. Διάβασα ένα μικρό συγκινητικό αρθράκι για την Κύπρο σε ένα blog, σας το προτείνω λοιπόν για όσους ενδιαφέρεστε.
http://pureitalian.blogspot.com/2006/09/cyprus.html

Ανώνυμος είπε...

Περσο-Ρωσσικών Ρίζων Αποπείρων Μακεδονίας

330 πχ Ο Μεγας Αλέξανδρος περίφραξεν τους πρότους Ρώσσους, τους
Μαγώγ του Περσικού Γώγ, με την Κάσπιαν πύλυν της Καυκάσιας Δερβεντίας.
Οι Σκύθοι, Τούρκοι, και Ρώσσοι είναι ακριτές, βάρβαβρα αποσπάσματα των
Πέρσων, ατμομπανιαρισταί ελαφοβοσκοί, και συνολικός αποτελούν το αιώνιον
πλήγμα όχι μόνον του Ελλινισμού αλλά και του πολιτισμού.

866 Ο Πατριάρχης Φώτιος εναρξεί σχίσμα κατα Πάπα Ρώμης Νικάλαον εξ
αιτίας Βουλγαρικών επιπολαιοτήτων υπερ της Ρώμης. Τουτο σπιούνευσαν οι
ανατολήται Πλατωνικοί Χρυστωμισταί μαύροι εκκλησιαστικοί οι οποιοί
νίκησαν τους Αριστοτελιανούς Καπαδωκιαστάς λευκούς μετα πτώση ικονοκλασμού.

1235 Οι Βούλγαροι αυτοκερύχθησαν Τρίτη Ρώμη εις Τούρνοβον,
θέλοντας να πάρουν Ελλάς και Κωνσταντινούπολιν. Τουτο
μετα υιοθετούν το 1589 οι Ρώσσοι. Προκηρούν τον προτόπορον
κουμουνισμόν της πρότυπης οβσύηνας δια την σλαυοποίησην του κόσμου.
Η αστική νοοτροπία είναι η ρίζα του ελλινικού πολιτισμού. Τιουτοτρόποως
διεκδικώντες του συγγενοκεντρικού χοριάτικου φυσιολατρισμού είναι
σλαβόσποροι οποίοι πρέπει να υπαστούν διωγμό δια την σωτηρία του ελλινισμού.

1342 Οι κουμουνισταί Ζηλοταί ανέλαβαν εξουσίαν εν Θεσσαλονίκην
σφάζωντας την αριστοκρατείαν επι διάταγμαν του Ρωσσικού πράκτοραν
Γρηγωριού Παλαμάν. Ο Παλαμάς έφερε Σλαύους και Τούρκους να
υποστήριξουν τον Καντακουζινόν να διαρρήξη τον αυτοκράτοραν το 1345.
Ετσι οι Τούρκοι απέκτησαν γνώσην Ελληνικής αμύνης. Εσπειραν την
ανατολήτηκην δαιμονίαν του ησυχασμού μετατρέπτοντας τους μοναχούς εις
πράκτορες κουμουνισμού. Ο ησθχαζμός είναι παραίσθηση ταχυπνοήας. Τα
σοσιαλιστικά μέτρα που επίβαλαν εις την κυβέρνιση κατέστρεψαν από μεσα
το Βυζάντιο. Το 1584 Ανατολόφρονοι σφάζουν Πατριάρχη Λούκαρη και
διώκουν Καλβινιστάς Μελανκθόν Βιτεμβούργης οποίοι ήθελαν να μας σώσουν
από τούρκους.

1824 Η Ρωσσια αντιτίθεται είς την δημιουργίαν μοναδικου Ελληνικού
κράτους και δ'υπομνήματος της του Υπουργού Εξωτερικών Νεσσελρόδη
(Γερμανός, οποίος ενικήσεν την θέσην του εναντίον τον Καποδίστριαν),
προτείνει εις τας λοιπάς δυνάμεις την ίδρυσιν τριων κεχωρισμένον
Ελληνικών κρατιδίων, υποτελών ταυτόχρονα εις Τουρκίαν και
Ρωσσίαν, κατα παράδειγμαν Μολδοβλαχίας.

1843 Επι εντολήν του Νεσσελρόδη αποστέλλεται ο πανσλαυιστής
Αρχιμανδρίτης Ουσπένσκης δια να εξεγείρη το Αραβοκατοχημένων Χριστιανικόν
ποίμνιον κατα των Ελληνόφωνων, δηλ Πατρ Ιεροσολύμων και Αντιοχείας και
τελικώς επιτυγχάνει το 1847 την απόσπασιν της Αντιοχείας οποιοι
τωρα διεκδικούν αφελληνοποίησιν διασποράς. Στρέφων πρως ταις
Περσοζορωαστριανών των ρίζων, οι Ρωσσοι ασπάζων τους μονοφυσιταίς ως
παρεξηγημένα θύματα των Ελλήνων, και μηχανεύουν ταχα Αραμαήστα ευαγγέλια
να διαψεύσουν τα Ελληνιστά. Τουτες προσπαθείες επιτυγχάναν αιώνα
αργότερα με το Μιχαήλ Αφλάκη, οποιος ίδρυσεν το κομμαν Βάαθ του
Σαδδάμη και Ασσάδη.

1870 Οι Πανσλαυισταί κατήνεγκον νέον δεινόν πλήγμα κατά του
Οικοθμενικού Πατριαρχείου διά της εκδόσεως Τουρκικού φιρμανίου
δια την ίδρυσιν Αυτοκεφάλων Βουλγαρικών φυλετικών παρασυναγωγών,
ταχα Εξαρχία, κατα διαταγμαν του Ρωσσου πρέσβεως Ιγνάτιευ,
κατάγωγος οποιου τωρα διεκδικεί Καναδική προθυπουργεία. Τωρα
διασρέφουν το συνοδικό ανάθεμα κατα φυλετισμό εναντίον δισποράν.
Διαθεσαν πεντομύρια ρουβλίων το 1872 προς εκσλαυισμόν Αγίου Ορως και
εκδίωξιν Ελλήνων Μοναχών οσων ουδέν ασπάζων τον δαιμονικών περσογεννής
ησυχασμόν.

1878 Η Ρωσσια αναγκάζει την Τουρκίαν να υπογράψη Συνθήκην Αγίου
Στεφάνου (προκύπτρων σημερινών Σλαβο Σκοπιανών) δι ης δημιουργείται
Μεγάλη Βουλγαρία (συμπεριλάμβων Θεσσαλονίκην) έργον εξ ολοκλήρου του
Ιγνάτιευ οστις κατα την υπογραφήν ανεφώνησεν ¨και τώρα εάν οι Ελληνες
το επιθυμούν δύνανται να μεταβούν εις Κωνσταντινούπολιν κολυμβώντες¨.

1923 Ο Πλαστίρας έσφαξεν τους Μακεδονονίκας και επέτρεψεν τους
ανατολίτας Βαφιάδην και Ζαχαριάδην ενάρξουν ενφύλιον πόλεμον. Ο
Μελέτιος Μεταξάκης θέλει να μεταφέρη το Πατριαρχίον εις Μόσχαν κατα
πρόσκλυσην Λένινως και οργανόνουν Σύνδεσμον ταχα πανορθοδόξεως
νεολέας. Το 1937 ο Στάλινας εκτοπίζει 285 χιλ ελληνορώσσους εις
Αρχάγγελον και Σιβηρίαν και τους σφάζει. Οι μαύροι τράγοι αναγκάζουν
ακόμι Μεταξά και χούνταν να ασπασθούν σοσιαλιστικάν μέτραν.