29.11.06

Τους Βατράχους Πενθώ, τίποτα άλλο.

Ήταν παράξενη εποχή.

Πολύ παράξενη.

Συνέβαιναν πολλά πολύ σοβαρά, τα οποία δεν καταλαβαίναμε γιατί ερχόντουσαν συνέχεια με μικρές δόσεις, σαν ψίθυροι θανάτου, ενώ την ίδια στιγμή τα Μέσα Ενημέρωσης της εποχής βομβάρδιζαν τον κόσμο με εικόνες και πληροφορίες που λες και αποσκοπούσαν στην απόλυτη αδρανοποίηση μέσα από την εξουθένωση.

Αλήθεια σας το λεω, έζησα σε μία πολύ παράξενη εποχή.

Όσο ήμουν ακόμα νέος, πρόλαβα δυστυχώς ή ευτυχώς τη συγκίνηση των ιδεολογιών την πάλη για έναν καλύτερο κόσμο-και ας μην ξέραμε πάντα τι εννοούσαμε με αυτό- πρόλαβα να κάτσω κάτω από τον ήλιο χωρίς να κοιτάω το ρολόι , να πάω με κορίτσια χωρίς το λεπτό πλαστικό της υποψίας να μπαίνει ανάμεσά μας.

Σιγά-σιγά , έμαθα να κλείνω τον εαυτό μου από τον κόσμο έξω-ανεπαισθήτως μεν αλλά συνειδητά.

Στην αρχή από απλή ενόχληση στη συνέχεια από στοιχειώδη αυτοπροστασία.

Αυτό, μου έδωσε τη ευκαιρία, τον εσωτερικό χρόνο να νιώθω όλο και πιο πολύ τον ήχο του κόσμου, ένας ήχος που με τα χρόνια έφτασε να μοιάζει όλο και πιο πολύ με βογκητό.

Τώρα πια αρχίζει και θυμίζει επιθανάτιο ρόγχο.

Προσωπικά, δεν είμαι αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος, ίσως να είμαι κάπου ευγνώμων που πρόλαβα κάποια πράγματα. Δεν είμαι λοιπόν αισιόδοξος αλλά ούτε απαισιόδοξος.

Εδώ που τα λέμε, έτσι ήμουν από παιδί. Πάντα μου έμοιαζε χαζή η σχετική ερώτηση, σαν την άλλη την αντιστοίχως ανόητη «είσαι ρομαντικός;»

Ίσως πάλι, να φταιει που είμαι στην κυριολεξία τέκνο μιας ενδιάμεσης εποχής, μετά τους πολέμους αλλά και μετά από την έκρηξη των ονείρων της μεγάλης αφέλειας της δεκαετίας του 60.

Όταν εγώ έμπαινα στην εφηβεία, ήταν πια 1970. Το όνειρο μεταπλάθονταν στην οργή και το flower power σε βόμβες της Action Direct και της RAF.

Τώρα το ρολόι ξεκουρδίζεται τελείως. Τα ελατήρια πετάγονται από δω και από εκεί , οι άνθρωποι είναι άρρυθμοι μα και αριθμοί ταυτόχρονα και, τα βατράχια δεν μπορούν να κοιμηθούν.

Ναι, τα βατράχια πια δεν μπορούν να κοιμηθούν και αυτό, δεν ξέρω πως, μου κάνει σαν μία σαρκαστική αντιστροφή του «τ’ αηδόνια δε σ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες».

Τα βατράχια, δεν μπορούν να κοιμηθούν, ναι. Και ξέρω κάποιοι διαβάζοντας αυτή τη φράση θα καγχάσουν –μα τι λεει τούτος τρελάθηκε; Αυτό είναι το πρόβλημά του; -

Ναι, αυτό είναι το πρόβλημα μου.

Γιατί, τέτοια εποχή, αιώνες και αιώνες τώρα, τα βατράχια ήδη κοιμούνται.

Όπως και οι νυχτερίδες, όπως και οι Τρίτωνες.

Μα και το δέντρο έξω από τη βεράντα της μάνας στην Αθήνα, τέτοια εποχή, ήτανε πάντα γυμνό από φύλλα. Πάντα, μα όχι φέτος. Πιάσαμε Δεκέμβρη και στέκει εκεί φουντωμένο, λες και γιορτάζει την άνοιξη, καταμεσής του χειμώνα.

Μα τα βατράχια, στη Γερμανία και αλλού, δεν μπορούν να κοιμηθούν. Και το χειρότερο;

Το χειρότερο είναι ότι κατά πως λένε ο χειμώνας θα πλακώσει απότομα και πολύ βαρύς.

Έτσι, τα βατράχια, δεν θα προλάβουν να αναπτύξουν το παχύ στρώμα λίπους που χρειάζονται για να επιβιώσουν σε νάρκη, δεν θα προλάβουν και θα πεθάνουν κατά χιλιάδες ή και εκατομμύρια, υποθέτω.

Θα πεθάνουν μέσα σε μία τεράστια απορία, μέσα σε ένα γιγάντιο ερωτηματικό κοαξ;;; (γιατί;;;;) μην μπορώντας να κατανοήσουν τι συμβαίνει, τι άλλαξε, τι δεν είναι πια όπως τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια.

Και, με γουρλωμένα τα ματάκια τους, θα πεθάνουν μέσα στο κρύο στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο προσπαθώντας να δημιουργήσουν κάποια ζέστη.

Ίσως, ποιος ξέρει, μερικά, να επιβιώσουν, εκεί στον πάτο της στοίβας με τη θέρμη των άλλων βατράχων –ίσως λεω, δεν ξέρω την ταχύτητα αποσύνθεσης των βατράχων, ελπίζω να είναι πιο αργός από τις ταχύτητες αποσύνθεσης της σκέψης των ανθρώπων που πια είναι ιλιγγιώδεις.

Μα είναι «μόνο» τα βατράχια; Δεν είναι.

Και τα λουλούδια που έχουν ήδη αρχίσει να ανθίζουν πρόωρα, όπως οι κρόκοι, κινδυνεύουν να παγώσουν στο έδαφος και να πεθάνουν. Και αν οι κρόκοι είναι στη δημοσιότητα, συμβαίνει γιατί πρόκειται για είδος από το οποίο οι άνθρωποι βγάζουν χρήματα.

Λίγο πιο πέρα , πιο πέρα από τους παρά φύση ανθισμένους κρόκους, από τους παρά φύση ξύπνιους βάτραχους, βόσκουν στο έδαφος επίσης παρά φύση, οι Γερανοί.

Που τώρα , θα έπρεπε να πετούν και να κοντεύουν να τελέψουν το ταξίδι για το Νότο.

Όμως είναι ακόμα εκεί, γιατί οι θερμοκρασίες είναι παρά φύση υψηλές.

Και είναι καταδικασμένοι. Γιατί όταν πια θα απλώσουν τα φτερά τους να πετάξουν, παρά φύση κατά Γενάρη, ο καιρός που θα συναντήσουν στο ταξίδι, θα είναι πολύ κακός, θα είναι μοιραίος.


Είναι χρόνια τώρα, έλεγε ένας καθηγητής-ποιος τον άκουγε άραγε; - που η φύση έχει μπει σε φάση αυξανόμενης καταπληξίας.

Καταπληξία, μία λέξη που έχει αντικατασταθεί από το shock.

Σε...καταπληξία βρέθηκαν πρόσφατα και οι κάτοικοι της Νέας Ζηλανδίας

Όταν , αίφνης απέκτησαν μία καινούργια τουριστική ατραξιόν.

Τα παρά φύση παγόβουνα που βρέθηκαν στις ακτές τους...προϊόντα του θερμοκηπίου.

Και αντί να ανησυχήσουν (οι πολλοί) διοργανώνουν εκδρομές και νοικιάζουν στις ακτές κιάλια για να δει το πόπολο το θέαμα.

Σαν το πόπολο που κάθε Κυριακή στο "Μέγκα" σε μία εκπομπή βάζει στοιχήματα για το που θα αφοδεύσει η Αγελάδα.

Είναι αλήθεια αυτό, συμβαίνει! Μου το είπε ένας καλός φίλος πρόσφατα στην Ελλάδα και δεν τον πίστευα-πήγα μετά και ρωτούσα εδώ και εκεί: Μα σοβαρά στην τάδε εκπομπή έχουν μία Αγελάδα μέσα στο studio βάζουν από κάτω της διάφορα κουτιά και περιμένουν να χέσει; Και βάζουν στοιχήματα αν θα τα "κάνει" στο κουτί 3 ή στο κουτί 7;;;

Ναι ρε που ζεις! Μου είπαν.

Που ζω;

Ναι, ο καιρός μου, ο καιρός που μεγάλωνα ήταν απείρως πιο καλός.

Ακόμα και με τις αυταπάτες του.

Κάποιος φίλος, με αφορμή το φονικό του Αγρινίου –κάποτε το Αγρίνιο το ξέραμε μόνο από τα Καρέλια,- αναβαθμίστηκε όμως εσχάτως... μου είπε:

«αν δώσουν στους Έλληνες από ένα όπλο στον καθένα, σε 4-5 μήνες θα λύσουμε το πρόβλημα»

Τον ρώτησα γιατί και, μου απάντησε «θα μείνουν λιγότεροι από τους μισούς, οι υπόλοιποι θα σφαχτούν μεταξύ τους

Τείνω να συμφωνήσω. Με τη προϋπόθεση πως αυτοί που θα μείνουν ζωντανοί, δεν θα είναι αυτοί που θα σφάξουν τους άλλους, αλλά αυτοί που θα αρνηθούν να πάρουν όπλο.

Προς ώρας, δεν πενθώ για ότι συνέβη στο Αγρίνιο. Ούτε για τα σκοτάδια και την ασφυξία μικρών κοινωνιών σαν αυτή της Αμάρυνθας.

Πενθώ για τα Βατράχια των οποίων ο θάνατος προφητεύει το τέλος μας.

Κασσάνδρες οι βάτραχοι, τα άνθη, οι Γερανοί, τα δέντρα.

Προφητεύουν μα κανείς δεν ακούει, κανείς δεν πιστεύει.


Φαντάζομαι, πως αν είχα χάσει και εγώ έναν άνθρωπο όπως οι συγγενείς των πέντε κυνηγών τώρα δεν θα έγραφα για τα βατράχια και κυρίως δεν θα τα θεωρούσα τον φόνο τους πιο σοβαρό από το πενταπλό φονικό Αγρινίου.

Έχω όμως την «πολυτέλεια» να βλέπω –αυτή τη στιγμή- τον κόσμο κάπου πενήντα έτη φωτός μακριά του και έτσι, εμένα, επιτρέψτε μου πρώτα να θρηνήσω τα βατράχια, τους κρόκους , τις γελάδες και τα γουρούνια –θύματα της ανθρώπινης μεγαλοπρεπούς ανοησίας και στη συνέχεια τα θύματα του ίδιου τους του εαυτού.

Παράξενη εποχή, με κάνει ώρες-ώρες και γράφω σα να έχω ταξιδέψει στο χρόνο.

Ίσως, γιατί τα αρώματα που με μεγάλωσαν, οι ήχοι που με συντρόφευαν στην εφηβεία μου, να επιμένουν να αντιλαλούν μέσα μου δυνατά πολύ δυνατά.

Έτσι, αντιλαμβάνομαι το τέλος αυτού του κόσμου σχεδόν με ένα αδιόρατο χαμόγελο.

Επιδιώξτε να ακούσετε –με πλήρη ησυχία και όλο μαζί- το Love. Την εκπληκτική πολύ πρόσφατη παραγωγή του Sir George Martin , μία σφαιρική παραγωγή πάνω στο έργο των Beatles.

Πρόκειται για μία «βόμβα αισθητικής» και ουσίας.

45 σχόλια:

hardrain είπε...

Ξέχασα να αναφέρω πως όλα όσα αναφέρω για τους Βάτραχους, τα παγόβουνα, τους Γερανούς κλπ, είναι γεγονότα της σημερινής και της πολύ πρόσφατης ειδησεογραφίας.

Κύρια πηγή η στήλη Τεχνολογία-Επιστήμες του in.gr

Μαύρος Γάτος είπε...

Το διάβασα χτες (στο in.gr ήταν;) καιείχα σκοπό να γράψω κάτι γι αυτό. Για τα βατράχια και για τους κρόκους... για τα αποδημητικά πουλιά που βαριούνται να πετάξουν νότια... για τους 20 βαθμούς του γρεμανικού Νοέμβρη.

Πολύ σωστά το λες, "που προμηνύουν το τέλος μας." Βατράχια πάντα θα υπάρχουν. Αν το κλίμα καταστραφεί τελείως, η ανθρωπότητα είναι εκείνη που θα πάθει τη μεγαλύτερη ζημιά.

Η φύση δεν θέλει και πολλά χρόνια για αν επανέλθειτελείως, σε περίπτωσαη που εμείς αυτοκαταστραφούμε... το πολύ καναδυό αιώνες...

Καλό βράδυ

ellinida είπε...

Δράμα η κατάσταση . Βγαίνω κάθε μέρα και ψάχνω τους κορμοράνους .
Κάθε χρόνο κολύμπαγα πλάι τους κάθε Οκτώβριο , ερχόντουσαν εκατοντάδες .
Ακόμα να φανούν ... :(((

Ανώνυμος είπε...

ΑΑΑΑΑΑ! Έτσι εξηγείται...

-=OCEANBORN=-

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχως που τα περισσοτερα κειμενα σας ειναι για να τα διαβαζει κανεις πολλες φορες, ετσι το κενο μεχρι καποιο νεο γραπτο μικραινει καπως. Σας εχω τυπωσει και τοποθετησει σε ενα ειδικο file και σας απολαμβανω! Εξαιρετικοι και οι Βατραχοι, εχετε μια ικανοτητα να εκφραζεστε σα να ζειτε εξω απο το χρονο σα να εχετε μια αποσταση απο ολα που ομως ποτε δε γινεται ψυχρη. Πικρη ισως, κυνικη ισως αλλα οχι ψυχρη. Τοσο εξω και τοσο μεσα ταυτοχρονα. Για την ουσια των οσων γραφετε τι να πω, πιστευω πως κανενας πραγματικα νοημων ανθρωπος δεν εχει τιποτα να προσθεσει εκτος απο την οργη του και την αγωνια του. Οπως λεει και ο Μ.Γ ενα τιποτα ειναι για τη γη να μας αποβαλλει οπως εμεις πεταμε τη σκονη απο τα ρουχα μας. Και ας μη εχουμε αυταπατες, εκει παμε αν δε γινει κατι.

N Καπερναρος Μοναχο

Ανώνυμος είπε...

Ναι αλλα τα εγκληματα κατα του πλανητη στην εποχη που νοσταλγεις αγαπη μου γινανε... Και εμεις ειμαστε πολυ πιο αχαπαροι απο τα σημερινα παιδια (που εχουν την τυχη να εχουνε δασκαλους-μπομπες και παρακολουθουν τα περιβαλλοντικα καθημερινως και συμμετεχουν ενεργα πλεον στα οικολογικα) - τουλαχιστον αυτα που ξερω, σε 3-4 χωρες (δεν συμπεριλαμβανεται η ελλας).

Οι πιτσιρικαδες θα πληρωσουν τις μαλακιες ΜΑΣ. Φταιει το παιδι που βλεπει τον μπαμπα του να ασχολειται με την αφοδευση της αγελαδας?

Νοσταλγουμε μια εποχη που ειτανε αποτελεσμα της προηγουμενης γενιας.. Η δικη μας τα εκανε μουσκεμα νομιζω.

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Ανώνυμος είπε...

Ειπε κανενας μας οτι ο Τσε ειτανε ασχετος οταν στελνανε τον σκυλο στο διαστημα και αυτος υπερασπιζοταν το γεγονος? Ε, απ αυτην την γενια ειμαστε... Και οι πιο πολλοι ακομα ειναι αριστερο(φλου)-συντηρητικοι(συγκεκριμενα).

Για αντε να δικαιολογησεις στα παιδια μου τον βεβαιο και μαρτυρικο θανατο ενος ζωου, για χατηρι της πιθανης ερευνας.. Θα σε φανε ζωντανο.

Ε, κατι παει καλα.......

Orelia είπε...

ειναι καιρος, χρονια που, οσα διαβασες και σε κανουν να προφητευεις αφου πρωτα λυπηθεις, εχουν μπει στο ρυθμο που φερνει καταπληξια
και περυσι εγινε το ιδιο
κι εχει χρονια που και μεις εδω κυκλοφορουμε με κοντομανικα μεχρι το Δεκεμβρη κι ισως και πιο πολυ

ομως...

ομως, ο ηλιος... Δυοντας εκ νεου Ανατελλει...

ναι; :))

τα σεβη μου Δυοντα
απο Αθηνα

hardrain είπε...

Έτσι είναι Ελένη, ακριβώς έτσι.

Και το χειρότερο, κάνουμε (...) όλα όσα μπορούμε για να μεταφέρουμε τα λάθη μας και τα εγκλήματά μας, στα παιδιά μας, για να συνεχίσουν στο δρόμο που χαράξαμε (χαράξαμε, απαλλοτριώσαμε, κάψαμε, μπαζώσαμε, δεν είδαμε , δεν ξέραμε, δεν)

Ωστόσο, οι άνθρωποι που πρώτοι, πολύ νωρίς μίλησαν για όλα αυτά, χτύπησαν τα πρώτα καμπανάκια από τα τέλη της δεκαετίας του 70 ακόμα, ήσαν οι της γενιάς του 70.

Όπως και αυτοί που πρώτοι, έστω με αφέλεια μίλησαν για την ανάγκη της ύπαρξής μας μέσα στο Φυσικό Πλαίσιο, ήταν της γενιάς του 60.

Ή νομίζουμε πως θα είχε υπάρξει μία κάποια αφύπνιση χωρίς τα κινήματα που προηγήθηκαν-επαναλαμβάνω- έστω μέσα στην αφέλειά τους;

Τότε ήταν, που με την underground culture έγιναν οι πρώτες συγκροτημένες και ιδεολογικοποιημένες επιθέσεις κατά του "οράματος" της Βιομηχανικής Επανάστασης...από την οποία η επίσημη Αριστερά είδε και έπαθε να ξεκολλήσει (αν ξεκόλλησε)

Βέβαια, αυτοί που (στην Ελλάδα τουλάχιστον) διαχώριζαν τη θέση τους από τον Σταλινικό σταχανοβιτισμό και τα ρεκόρ βιομηχανικής παραγωγής και έβλεπαν με φρίκη (...) τα τανκς να "χορεύουν" στην Πράγα...ήταν αυτοί που την ίδια στιγμή τα είχαν πλακάκια με το βδελυρο και πνιγμένο στο αίμα καθεστώς Τσαουσέσκου στη Ρουμανία.


Το μόνο που αξίζουν τα παιδιά "μας" είναι η προσπάθεια να είμαστε ειλικρινείς.

Ανώνυμος είπε...

Ναι. Ελα.

Ανώνυμος είπε...

τι ειναι η καταπληψια?

Ανώνυμος είπε...

Μήπως είναι καιρός να εκδόσεις νέο βιβλίο με ποιήματά σου;

Φιλούμπες :)

Coffee Messiah είπε...

I hope all is well in your country.
Hopefully, things might at least get better in a small way soon.
Unfortunately, we still have to wait 2 more years to get rid of the thorn in our side, namely GWB ; (
Cheers to you from the u s of a!!!!

My place... είπε...

Η γενιά του '70. Η γενιά της επανάστασης και του αγώνα... παντού. Η γενιά που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία του πλανήτη... θα μπορούσε. Αλλά μεγάλωσε. Κατάλαβε τη σημασία των αγώνων της και τους ξεπούλησε... συμβιβάστηκε. Χτύπησε το κατεστημένο σαν μια γενιά προοδευτικών εικοσάρηδων, για να γίνει κατεστημένο πιο συντηρητικό από αυτό που έριξε.
Όλοι; Όχι όλοι. Και βέβαια όχι όλοι. Υπάρχουν και αυτοί που συνέχισαν να πιστεύουν όσα πίστευαν, αλλά που σιχάθηκαν τους αγώνες, τα κυκλώματα, τους εγωϊσμούς και τις ματαιοδοξίες και έκατσαν στην άκρη, να θυμούνται τα όσα έκαναν για τα πιστεύω τους και το πως προδόθηκαν.
Και η νέα γενιά; Η νέα γενιά να ακούει για αγώνες, για προοδευτική σκέψη, και να βλέπει αυτούς που στην ιστορία καταγράφηκαν ως επαναστάτες να βομβαρδίζουν Σερβίες και να μιλούν για παράπλευρες απώλειες για το κάθε νεκρό παιδί. Να βλέπει τους ίδιους που μίλαγαν για αγάπη, ειρήνη και φύση, να αρνούνται να συμμετέχουν σε έναν αγώνα για την διάσωση του πλανήτη. Τί φταίει μετά ο νέος να τους σιχαθεί; Να σιχαθεί μαζί και τις μεθόδους τους, να σιχαθεί και τις σκέψεις τους... να μιλάει για μια γενιά που πέρασε και δεν άφησε τίποτα;
Αν σε κάτι φταίει η νέα γενιά, είναι που μπερδεύει τους πολιτικούς με την πολιτική και αρνείται να μιλήσει για να μην γίνει σαν κι αυτούς που φτύνει...

Συγνώμη για το ύφος... αλλά έλεος με τη νέα γενιά πια!!!

Ο Καλος Λυκος είπε...

...there nust have been a door there in the Wall, where I came in...

καλησπέρα

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Γιώργο.

Θέλω να σ’ ευχαριστήσω δημόσια μέσα απ’ το το blog σου (δεν έχω τη διάθεση να μπω ξανά στο παρεούλα, γιατί δε μου το επιτρέπει ο αυτοσεβασμός και αξιοπρέπεια μου να δέχομαι τέτοια τουλάχιστον ειρωνική συμπεριφορά για να μη πω υβριστική, εναντίον μου από άλλους χρήστες για τις απόψεις μου τις οποίες προσωπικά τις θεωρώ καθαρά ρεαλιστικές και όχι ρατσιστικές η φασιστικές που οι άλλοι μου προσάπτουν, εξάλλου και εγώ θα μπορούσα να κάνω εύκολα χαρακτηρισμούς σε εκείνους που με επιτέθηκαν αλλά δεν το έκανα σε καμία περίπτωση γιατί ο καθένας μπορεί να έχει τα πιστεύω του και κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι τα δικά του πιστεύω είναι σωστότερα των άλλων μιας και κανείς δεν μπορεί να κρίνει τελικά αντικειμενικά αφού όλοι είμαστε υποκείμενα και όχι αντικείμενα και εκφραζόμαστε πάντα υποκειμενικά) για την καθαρή και αντρίκια στάση σου απέναντι μου και να σου εκφράσω την εκτίμηση μου στο πρόσωπο σου. Φυσικά και δεν φέρεις καμία ευθύνη και δεν πρέπει να λες ότι αισθάνεσαι τύψεις για την αποχώρηση μου. Η στάση σου ήταν ανάλογη του μεγέθους του ήθους σου που απέδειξες έμπρακτα ότι είναι πάρα πολύ υψηλό. Το blog σου θα το παρακολουθώ με ενδιαφέρον και θέλω να ζητήσω συγνώμη σε ότι αφορά εμένα που αρχικά σε παρεξήγησα.

Καλές γιορτές και πάντα με ευτυχία και υγεία.

ΥΓ
Ηθελα να βάλω άλλο τραγουδάκι για αποχαιρετιστήριο δώρο (το "End of all hope" των NIGHTWISH αλλά ήταν εκτός κλίματος ημερών και αρκετά βαρύ γιαυτό και τελικά επέλεξα το γλυκανάλατο "Happy Christmas, war is over"..χεχεχεχε

-=OCEANBORN=-

Ανώνυμος είπε...

Λυπάμαι για όσα θα γράψω (και ούτε περίμενα ότι θα τα έγραφα ποτέ...), αλλά νομίζω ότι ζούμε τις καλύτερες στιγμές μας σε συλλογικό/πλανητικό επίπεδο - τουλάχιστον στην παρούσα φάση εξέλιξη: η παρούσα ανθρωπότητα σύντομα θα πάψει να υπάρχει!! (...) Έτσι, ο πλανήτης θα ξεκουραστεί, θα αναπνεύσει, θα μπορέσει να ξαναρχίσει και πάλι, με την ελπίδα ότι, κάποια στιγμή στο μελλον, ένα καλύτερο 'κυρίαρχο' είδος θα εξελιχθεί και τα πράγματα θα πάνε καλύτερα... Βέβαια, το δυστύχημα είναι ότι θα κακοπεράσουν και όλα εκείνα τα πλάσματα με τα οποία τόσα χρόνια συνυπάρχουμε (τρόπος του λέγειν 'συνυπάρχουμε' - τα 'καταδυναστεύουμε' και 'βιάζουμε' θα ταίριαζε περισσότερο...), αλλά έτσι είναι - τα καλά κόποις κτώνται....

Από την άλλη, το πολύ ευτυχές είναι ότι αυτό θα συμβεί με υπαιτιότητα της ίδιας της ανθρωπότητας, οπότε, κατά την τελική στιγμή συνειδητοπόιησης (λέμε τώρα...), κανείς άλλος δε θα μπορεί να κατηγορηθεί. Βέβαια, τα ανεγκέφαλα δίποδα που εντός 100 χρόνων κυριολεκτικά διέλυσαν το ίδιο τους το σπίτι, μαζί και ό,τι άλλο είχε την ατυχία να βρίσκεται ολόγυρα ώστε να θεωρηθεί 'πρώτη ύλη' ή να συνδεθεί με την 'οικονομική ανάπτυξη' και άλλα τέτοια ευγενή και αξιόλογα, πάντα θα είναι σε θέση να μουρμουράνε και να μεταθέτουν τις ευθύνες σε διάφορες 'βουλές κυρίων' και 'ανεξερεύνητων θελήσεων', ή να επικαλούνται τη συλλογική τους αδυναμία - φυσικά προσθέτοντας έτσι στην τρανή απόδειξη του πώς και γιατί άφησαν τα πράγματα να φτάσουν έως εδώ.

Αλλά πλατιάζω χωρίς να υπάρχει λόγος... Απλά θα επαναδιατυπώσω την ευχή από το παλιό τραγούδι των Echo and the Bunnymen:

"Happy Death, Men
...Stand in lines..."

Κωστής Γκορτζής είπε...

"Πρόκειται για μία «βόμβα αισθητικής» και ουσίας."

Όχι μόνο το μουσικό κομμάτι. Το γραπτό, κυρίως!
Ευχές για υγεία και δημιουργικά όνειρα. :))

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλησπέρα, σήμερα ήσουν απίθανος παραμυθάς Σ:)))))))))))

Εφτά χρόνια καλοτυχίας σού εύχομαι. Βλέπω ο blogger στα έκανε λίγο μαντάρα στην μετάβαση στο beta...
πήγα κι εγώ να κάνω το απονενοημένο δια-βήμα αλλά (μάλλον ευτυχώς) δεν μού το επέτρεψε γιατί λέει το blog μου είναι πολύ μεγάλο.

Καλησπέρα Ανατέλλοντα κι Ελένη Σ:)))

Ανώνυμος είπε...

Ανάθεμα σε έρωτα, τυφλέ, ύπουλε ψεύτη όπου σε σένα η ζήση μου κι η νιότη μου εμπερδεύτη...



Λοιπόν.



Αφού δεν απαντάς θα σου τα πω από εδώ.



Διατελείς σε πανικό. Σαφές. Δεν ξέρεις τι κάνεις και γιατί, κάνεις και λες ανοησίες, ξεχνάς τους ανθρώπους και ζεις μέσα σε διαδοχικές πλασματικές καταστάσεις.



Ο πανικός δεν έρχεται από μόνος του. Σε βοηθάνε και τον παθαίνεις. Αν τον δεις και θέλεις να βγεις, βγαίνεις. Αν όχι, εξακολουθείς σε αυτόν.



Έχεις κάνει ένα τεράστιο λάθος μαζί μου: ενώ εγώ προσπάθησα να σε βοηθήσω, εσύ με εκμεταλλεύτηκες για να βυθιστείς περισσότερο στον πανικό. Λογικό: εδώ χρησιμοποιείς τον εαυτό σου...γιατί να λυπηθείς εμένα.



Είναι όμως λάθος που δεν οδηγεί πουθενά. Έτσι αν συνεχίσεις, θα περάσουν κι άλλα χρόνια και θα είσαι στάσιμη.



Εξώδικο; Να μου στείλεις. Θα σου στείλω και εγώ. Θα γράφω μέσα ότι προσπάθησα έμπρακτα να σου δείξω που με οδήγησε η εμμονή σου να ζεις παραληρηματικές καταστάσεις πανικού, θα γράψω ότι παραλίγο να σκοτωθώ και είχες να πεις αηδίες, θα γράψω ότι έτρεχα υπό βροχή και σε περίμενα νύχτες όπως και τη σημερινή. Ό,τι καθένας αγαπάει, αυτό θα γράψει.



Ζήλεψα σήμερα όταν άκουσα γλυκό «ναι» στο τηλέφωνο. Και εκνευρίστηκα όταν χτύπησε το άλλο. Ζήλεψα πολύ. Ζήλεψα όπως το 2000 με τον Insh. Δεν φταίνε όμως αυτοί...



Εσύ διατελείς σε πανικό. Εσύ θεωρείς ότι το sms-sex είναι αρετή και τα ρέστα. Εσύ αρνείσαι να διακρίνεις ποιος σε αγαπάει και ποιος όχι. Εσύ είχες πάντοτε να μου πεις μόνο κακά λόγια – ακόμα και για ό,τι καλό προσπάθησα και είχε αποτέλεσμα, εσύ δεν το δέχθηκες.



Έτσι έφτασες να λες για εξώδικα. Και όλα ξεκινούν από τον πανικό: η άρνηση να μαζευτείς, να γίνεις συγκεκριμένη μαζί μου, να μιλήσεις, να πεις έχω αυτό το πρόβλημα και η παράλληλη άρνηση να πάψεις να με κατηγορείς για ό,τι σου δημιουργεί ο πανικός.



Είμαστε εγώ κι εσύ. Ποιον είχες. Εμένα νύχτα τα τηλέφωνα μου ρε δε χτυπάνε – μόνο εσένα περιμένω.



Τα βλέπω μάταια ό,τι και να σου γράψω. Είσαι σε μια κατάσταση πανικού: μια φοβισμένη που κινείται. Ανάλογη η κατάστασή σου με αυτή του Insh: αφού ξέρω ότι θα ψοφήσω, ό,τι γαμήσω. Να σου πω εσύ τι κάνεις: αφού ο κόσμος χάνεται, πάμε, φύγαμε, ζήτω η τρέλα.



Καταλαβαίνεις που εντάσσεται και πως ταξινομείται η περίπτωση σου; Πανικός. Και δεν θέλεις να ακούσεις. Ίσως να φταίω κι εγώ που λέω άντε στο διάολο σήκωσέ το. Όμως, ξέρεις καλά, ότι αυτό με πονάει! Και δεν μου απαντάς ποτέ γι’ αυτό που με πονάει Κατερίνα, μόνο φεύγεις. απόδειξη ότι δεν συζητάς, επειδή ζεις πανικό.



Αυτό που κατάλαβα σήμερα είναι ότι ο πανικός σου έχει τεράστιες διαστάσεις. Μια ανθρώπινη κουβέντα βρίσκουν όλοι – εσύ όμως, παρόλο που θέλεις να περνιέσαι για τυρβάζουσα περί τις συγγενικές του ΔΟΛ επιστήμες, δεν βρήκες μια κουβέντα ανθρώπινη. Είναι σκληρό να ξέρω ότι δεν θα την βρεις να μου την πεις...



Σκληρό γιατί εμένα ο έρωτας μου με οδήγησε ακόμα και στη βαρβαρότητα, ενώ εσένα σε οδηγεί η βλακεία του πανικού πάλι στη βαρβαρότητα. Βαρβαρότητα είναι να λες: δεν την θυμάμαι εκείνη τη νύχτα. Βαρβαρότητα είναι να σε περιμένω κι εσύ να απαντάς τηλέφωνα – δηλαδή στα δικά μου τα ματάκια, έτσι φαίνεται. Γιατί λέω: ποιον έχει, που πάει, πως θα αντιδράσει καθένας όταν δει τον πανικό της μεταμφιεσμένο.



Μη μου κουνιέσαι αγάπη μου. Δεν ξέρεις περισσότερα από κανέναν. Δεν μπορείς να ξέρεις ΤΙΠΟΤΑ μέσα στον πανικό. Σε χάιδεψα στην περίπτωση με τον Insh. Σε άφησα να μοιράζεις αυτά τα «πέθανες». Αν ήθελες να γαμηθείς, ας γαμιόσουνα. Φυσικά η λέξη γαμιέμαι μέσα στον πανικό σου, δεν σημαίνει σεξ, σημαίνει θάνατο! Δες τι σου λέω. Σκέψου το. Δες τις κινήσεις σου. Δεν είμαι εδώ να σε μαλώσω. Σου εξηγώ.



Διότι άμα θες να κάνεις έρωτα, δεν μαλώνεις. Δηλαδή, όσοι το έχουν κάνει, ξέρουν πως γίνεται. Είναι απαλό, αχνό, αργό, αχαμνό, λικνιζόμενο. Είναι δια της τριβής, δια του φιλημάτου, δια της αναπνοής. Δεν είναι «γεια σου ρε Insh μπάσταρδε, πέτα μου μία πούτσα στο φαράγγι της Σαμαριάς μη σου αλλάξω πρόσημο». Ε, δεν είναι. Ε, εσύ τι κάνεις; Τα τσαλέμια του πανικού, του τσαλαπετεινού, της αφασίας.



Πες μου. Το νικ Αλβανός σου έστειλε ένα κείμενο. Μου το έδειξες. Είπα: αηδίες. Σε ποιον θα δείξεις το κείμενό μου; Στο δικαστήριο; Θα το επισυνάψεις στο εξώδικο;



ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΚΑΚΟΣ. ΑΥΤΗ ΣΟΥ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΣΥ ΤΟ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ;



Νομίζω ότι είναι όλα καθαρά. Εσύ είσαι σε πανικό. Δεν βλέπεις. Έχεις κινητό. Στέλνεις sms. Χύνεις, καημένο μου. Η μοναξιά (όχι η φυσιολογική, η μετά τον πανικό) καραδοκεί, θα σε συλλάβει. Θα με ψάξεις. Δηλαδή, αυτές οι υστερίες σου, θα τελειώσουν. Τι θα γίνει τότε; Η μοναξιά. Κάποια στιγμή θα θελήσεις να βγεις. Σε ποιον θα πας που όλους τους έχεις βυθίσει και τους χρησιμοποιείς μέσα σου υποτιμημένους για να παίξεις τα παιχνίδια του πανικού; Παραβιάζω προσωπικούς χώρους, σε παίρνω στις δύο τη νύχτα. Ναι. Έχω λόγο σοβαρό. Από αυτούς που ο πανικός σου μάχεται. Θα τους παραβιάσω live αυτούς τους χώρους, για να σε σώσω. Μα τι σκατά βλέπεις, και τι είδες μέχρι τώρα!



Ο πανικός σε κάνει απάνθρωπη. Εγώ δεν προσπαθώ να σε γαμήσω πουλώντας σου φούμαρα. Τι να γαμήσω που είσαι φάλενα και που για να μπορέσω να εισχωρήσω, πρέπει να σε αγαπάαωωωωω πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ. Πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ. Εγώ σε πονάω. Ως πότε. Και τα βουνά ραγίζουν. Άρα εγώ δεν είμαι γκόμενος. Γιατί τα έχεις με τους άντρες, τι σου έκαναν; Τίποτα. Με όλους τα έχεις. Είσαι θυμωμένη; Ναι. Μπορούμε να συζητήσουμε. Είσαι σε κατάσταση να συζητήσεις; Αυτός ο ΔΟΛ σου κάνει κακό, δεν είναι για σένα, δεν είναι ανθρώπινο το περιβάλλον. Πρέπει να παραιτηθείς. Ελπίζω να σε απολύσουν. Πρέπει να μιλήσω με το Λάλα. Να του πω: Θανάση, α, Θανάση, το σκότωσες το κοριτσάκι που το κράτησες, του έδωσες λεφτά να αγοράζει καρτούλες tim αλλά το διέλυσες ψυχικά, βρε Θανάση!



Χέσε με ρε. Σε αγαπάω. Καταλαβαίνεις τι σου λέω. Με αγαπάς. Καταλαβαίνεις τι και πως νιώθω. Αλλά μου τα χαλάς στην αντιπαράσταση. Θέλεις να με αγαπήσεις και να ηρεμήσεις αλλά ο πανικός σε τραβάει. Μαχαίρωσέ τον.



Ε, δεν το θέλω να σε πιέζω, αν και η πίεση για να αποχωρήσει ο πανικός, αγιάζει τα μέσα... Σκέψου όμως και μένα.



Άκου Κατερίνα. Δεν έχω άλλη υπομονή, άλλο κουράγιο, άλλη δύναμη. Καλώς ή κακώς, σε περίμενα σαν τυφλός που περιμένει μέσα στα νερά να τον οδηγήσουν. Γιατί ο έρωτας μας αφήνει αδύναμους. Ανάθεμά σε έρωτα μ’ αυτή την απονιά σου.



Τι έχεις να μου πεις κάθε που λέω σ’ αγαπώ, που είσαι. Το τίποτα ή τις απειλές. Έχεις καβαλήσει καλάμι! Τεράστιο! Ρε, οι άλλοι όλοι είναι ξένοι, δεν το καταλαβαίνεις;



Ας υποθέσουμε τώρα ότι όλα αυτά που εγώ λέω πανικό δεν είναι παρά τρόποι για να με πονέσεις ή για να μου πουλήσεις τρέλα. Είναι στιγμές που λυγίζω, γιατί δεν το μπορώ πια, γιατί κάνεις λάθος, γιατί αυτή η ωραία σου τρέλα χτυπάει το είναι μου...αυτή η ευγενική σου, η υψηλή τρέλα βασανίζει το μυαλό μου που το θέλω για άλλα πιο σημαντικά...



Βαρέθηκα Κατερίνα μου. Και κουράστηκα. Είναι πια σωματικό εδώ κι ένα χρόνο. Και δεν γράφεται με ιώττα το κουράστηκα. Να ξαναδιαβάσεις γραμματική να μάθεις ότι ο έρως είναι smooth και όχι τσακωμός. Γιατί με κάνεις έτσι σαν κουρέλι; Τι είδους ευχαρίστηση είναι αυτή. Του πανικού; Σοβαρέψου.



Δεν το βλέπεις ότι παίζεις ρόλους του πανικού; Μέχρι πότε. Η αλήθεια καίει Κατερίνα. Εσένα σε καίει στην πράξη. Αφού έχεις εμένα, μην κάνεις άλλο τηλεφώνημα. Εδώ, σε μένα, που σε αγαπώ.



Αρκεί. Έτρεχα να αγοράσω τσιγάρα μέσα στο θυμό και την απόγνωση. Εσύ τι κάνεις. Εσύ τι κάνεις για μένα. Σηκώνεις τηλέφωνα και λες «ναι» σ’ αυτούς... Με σκοτώνεις! Πονάω γιατί σε έχανα και δεν μπόρεσα με τρόπο λογικό να σε κρατήσω.



Μη με κατηγορείς όμως. Κι εγώ άνθρωπος είμαι. Ατελής. Είδα που πήγαινε και δεν αντιστάθηκα στην αδυναμία μου, και σε πάτησα προτού να σκεφτώ ότι θέλεις βοήθεια.



Πρέπει κάτι να κάνεις για να δεις την πληγή μου που αιμορραγεί και βγαίνουν λόγια δακρυσμένα φλύαρα που προσπαθούν να σε τυλίξουν σε μια αγκαλιά. Αν δεν δεις αυτό τι θα δεις...



Συγχώρεσέ με για τα σκληρά τα λόγια όπου τα χρησιμοποίησα. Σε ευχαριστώ που μου τηλεφώνησες το απόγευμα. Αυτό το κρατάω. Μη μένεις σε ό,τι κακό έγινε, μην κάνεις το λάθος που έκανα πρώτος εγώ.



Κι αν μου ποιήσεις εξώδικον δήλωσιν, θα με γλυτώσεις από το πτυχίο, γιατί αυτήν θα κορνιζάρω και θα αυτοκτονήσω άνεργος μετά.



Σε αγαπώ και σε περιμένω σε ένα κήπο μυστικό με αναβρυτήρια και φώτα πολλά να πατάμε ξυπόλητοι αλαφρόπετρα και αγκράφες, χορταράκια και χαρταετό...



Γιατί σου γράφω; Επειδή το νιώθω ότι κινδυνεύεις.



Ψυχή μου.

Ανώνυμος είπε...

Καταθέτω τη βαθιά αηδία μου για το κείμενο που προηγείται... Δεν ξέρω τι ζόρια τράβηξε ο συγκεκριμένος κύριος (και όλοι έχουμε ζοριστεί κάποια στιγμή στην προσωπική μας ζωή...), αλλά το συγκεκριμένο κείμενο με κάνει να ντρέπομαι. Και να αναρωτιέμαι: το να θέλει κάποιος να "γαμήσει" μία "φάλενα" αυτόματα τον καθιστά κτηνοβάτη;
Τώρα, βέβαια, αν την "αγαπάει"....

hardrain είπε...

Όταν κάποτε αποκάλεσα το διαδίκτυο –τους χώρους όπου «επικοινωνούν» οι χρήστες του- Ζωολογικό Κήπο, κάποιοι με βρήκαν υπερβολικό και επηρμένο.

Ίσως έχουν δίκιο, γιατί τα Ζώα, δεν εκτίθενται ποτέ με αυτόν τον τρόπο και εγκλωβίζονται σε αυτούς τους εκθετήριους κήπους παρά τη θέλήσή τους μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν την ανθρώπινη υπεροψία.

Μουσεία Ανθρώπινης Συμπεριφοράς; Δεν ξέρω. Πάντως αυτά τα πράγματα κινούνται μεταξύ του γκροτέσκο και του βαθύτατα θλιβερού.

Εξαιρετικά μεγάλος φόρτος εργασίας δε μου επιτρέπει σχεδόν τίποτα. Όχι μόνο να ανεβάσω καινούργιο κείμενο, αλλά ούτε να απαντήσω σε όσους τιμούν (και σε όσους όχι) αυτόν τον χώρο.

Μέρες τώρα, ήθελα να ανεβάσω δυο φωτογραφίες.

Μία του John Lennon που δολοφονήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου και μία του Πινοσέτ που απέθανε ησύχως, ατιμώρητος έχοντας διαπράξει αδιανόητα εγκλήματα και έχοντας προσβάλλει κατάφωρα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

hardrain είπε...

Όταν κάποτε αποκάλεσα το διαδίκτυο –τους χώρους όπου «επικοινωνούν» οι χρήστες του- Ζωολογικό Κήπο, κάποιοι με βρήκαν υπερβολικό και επηρμένο.

Ίσως έχουν δίκιο, γιατί τα Ζώα, δεν εκτίθενται ποτέ με αυτόν τον τρόπο και εγκλωβίζονται σε αυτούς τους εκθετήριους κήπους παρά τη θέλήσή τους μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν την ανθρώπινη υπεροψία.

Μουσεία Ανθρώπινης Συμπεριφοράς; Δεν ξέρω. Πάντως αυτά τα πράγματα κινούνται μεταξύ του γκροτέσκο και του βαθύτατα θλιβερού.

Εξαιρετικά μεγάλος φόρτος εργασίας δε μου επιτρέπει σχεδόν τίποτα. Όχι μόνο να ανεβάσω καινούργιο κείμενο, αλλά ούτε να απαντήσω σε όσους τιμούν (και σε όσους όχι) αυτόν τον χώρο.

Μέρες τώρα, ήθελα να ανεβάσω δυο φωτογραφίες.

Μία του John Lennon που δολοφονήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου και μία του Πινοσέτ που απέθανε ησύχως, ατιμώρητος έχοντας διαπράξει αδιανόητα εγκλήματα και έχοντας προσβάλλει κατάφωρα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Ανώνυμος είπε...

A little dated in its details and specifics, but still relevant. Actually, I'd say even more relevant now...

'A letter to the sheeple'

http://darrendixon.supanet.com/alettertothesheeple.htm

Ανώνυμος είπε...

Γιώργο γειά σου

είμαι βέβαιος οτι κάτι θα βρείς στην παρακάτω διεύθυνση (αν δεν την ξέρεις ήδη) που να αξίζει την προσοχή σου και αυτήν των αναγνωστών/ακροατών σου:

http://www.edge.org/

(με τα εγκάρδια χαιρετίσματά μου)

Eleni63 είπε...

Βρε παιδιά εγώ ήθελα κάτι να πω για τα βατράχια και έπεσα ....
Τέλος πάντων.

Χρόνια Πολλά και αβασάνιστα.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Ανατελλοδύοντα, ευχές πολλές για τον καινούργιο Χρόνο.
Κι αν έχεις κανένα καλό ψυχολόγο-ψυχίατρο φίλο, πες του ν' ανοίξει σελίδα στο Δίκτυο.
Χρυσές δουλειές θα κάνει....! :)

ellinida είπε...

Καλή σου χρονιά Φαληριωτάκι . :))

Orelia είπε...

ηθελα εδω, στο ποστ αυτο εστω, ευχες ν αφησω
ευχες και προφητειες
χρησμους και ευλογιες
απο μια τσιγγανα που προλογησες το μπλογκ της του μαρτη την πρωτη αυτης της χρονιας

Κ αλλιγραμη
Α ναδυεται
Λ αχανιαζοντας
Η μερα!

Χ αϊδεμενη
Ρ αδινη
Ο δαλισκη
Ν εοτοκης
Ι ριδιζουσας
Α υγης__

Υ φαινοντας
Γ εισα
Ε υδοκιας
Ι ερουργει
Α ρχη

X ρυσοκεντητη._
Α ναδεικνυοντας
Ρ ειθρα
Α υθυπαρξιας

Ε κχεει
Ι αμα_
Ρ αστωνης
Η μεροτητα_
Ν οστου
Η συχασμο._

A ναζητωντας
Γ αληνη
Α ποκαλυπτει
Π ραξεων
Η δυτητα._

Καλη Χρονια να εχεις Δυοντα Ανατελλοντα!
κι εσυ κι ο κοσμος ολος πιο πανω απο το οριζομενο ως δυνατο...!

Ανώνυμος είπε...

Να είναι για σας το 2007 μια χρονιά γεμάτη αγάπη και δημιουργία.

Μαύρος Γάτος είπε...

Γύρισες, Γιώργο;

Καλή χρονιά, με υγεία και ομορφιά!

apousia είπε...

Να ευχηθώ καλή χρονιά!

Να σου αφήσω την αγάπη μου και μια μικρή ποέστα,που είχα ''κλέψει'' από τη γλάστρα της Πύλης Αμμοχώστου,κάποιο λιόγερμα..

Να είσαι πάντα γερός Γιώργο!

Helix Nebulae είπε...

Δεν έχω συνηθίσει ακόμα να διαβάζω comments προσωπικού περιεχομένου, οπότε τα προσπερνάω διακριτικά.

Όσον αφορά το post, συμφωνώ εν μέρει, κυρίως στο γεγονός ότι επίκειται κακό μεγάλο έτσι που τα έχουμε θαλασσώσει ως είδος. Δε συμφωνώ όμως στην εύκολη ηττοπάθεια. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει κατάθλιψη, ακόμα κι όταν την ονομάζουμε αλλιώς. Ξέρω αυτό το συναίσθημα της χαράς ότι θα δεις το τέλος του κόσμου χωρίς να το κουνήσεις από την πολυθρόνα σου. Κανείς δεν μας υποχρεώνει ν' αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν ξέρουμε καν αν μπορεί να γίνει.

Υπάρχουν όμως άλλοι που ίσως προσπαθήσουν - μια νέα γενιά (δεν συμπεριλαμβάνω τον εαυτό μου, εννοώ όσους είναι από 25 και κάτω). Όπως κάθε σημερινός "προδότης" της γενιάς του '60 και του '70 κάποτε υπήρξε ιδεαλιστής, έτσι και σήμερα έχουμε έναν αυξανόμενο αριθμό νέων που ψάχνονται, κατηγορούν τους προηγούμενους, αμφισβητούν το καθεστώς των πραγμάτων. Έχω δει παιδιά ιδιωτικών σχολείων να σνομπάρουν τις μάρκες και να φοράνε μπλουζάκι των €5. Έχω ακούσει πιτσιρικάδες να τα χώνουν με επιχειρηματολογία που θα ζήλευε κι ο Chomsky. Είναι οργισμένοι και χέστηκαν για την αγελάδα στο γυαλί, κι ας είναι πια ο μόνος τρόπος για να δουν με τι μοιάζει μια αγελάδα.

Ας μην κάνουμε το λάθος να τους αφήσουμε να πιστέψουν ότι όλα έχουν χαθεί.

Ανώνυμος είπε...

Άργησα να σε διαβάσω, δεν βιάσθηκα να σε απολαύσω... Καλημέρα φίλε μου έστω και αργά...

Ανώνυμος είπε...

risoluto fighette frode
cecoslovacche cielo
con la suocera racconti
piedi leccati e feticismo
molto bollente orale
sorelle masturbate
piedi provocanti
intrepido moglie figa fotti
foto di uomini col cazzo di fuori
maschi scopati
adatto lesbiche figa fotti
comprensivo americano maledica
chiappe aperte cazzo
foto sederi erotici
sesso in cam gratis
una california che housewarming
piu bollente stupefacente vergine
percepire amatoriali spogliarello
sentimento ragazze sex
acompanhantes madri
nella residenza alta
timoroso bionde sex
pozzi vintage galleries
sentimento ragazze sex
tecniche di bondage
congeniale tedesco sesso
puttanelle russe
bellezze
strappare fighette dildo
miss culo
www amatorial
eccellente cameriera sperma succhiere
cartoni cielo
percepire fotografia
risibile amatoriali gruppo
casalinghe troie gratis
percepire fighetta sex
foto giovani puttane gratis
tara reid nude
all orgasmo
misterioso figlio
fantasticamente segretaria amore
congeniale tedesco sesso
fighetta azione nell appartamento
capo ragazze orale fotti
leccate tra donne
puttane amatoriali
insensato bionde ubriache
sentimento morsicate
good ragazze orale fotti

Ανώνυμος είπε...

Το παρακάτω δεν μου βγήκε γραμμένο με αγάπη. Υπερτέρησε η κριτική. Συμπαθήστε το, και διαβάστε το όπως τρώνε το ψάρι: κάντε πέρα τα κόκκαλα που δεν μοιάζουν της αγάπης, και κρατήστε την ουσία της κριτικής. Ευχαριστώ.


Ε, εγω..., εγώ νομίζω πως όσο κι αν ήσουν σε κινήματα και κινήσεις, δεν θα είχες πάει και πολύ σε βάθος. Έτσι συμπεραίνει κανείς από τα γραφτά σου --ομοίως και των αναγνωστών σου.

Διότις, για πολλοστή φορά μας λες και εσύ, όπως και άλλοι λαφαζάνηδες πριν από εσένα, το κοινότυπο, πως και τι έγινε που θα χαθούν οι άνθρωποι, η φύση θα τα ξαναβρεί, και τι ηθικά που είναι τα ζώα που δεν κάνουν τέτοια... Μα καλά, ακόμα δεν βαρεθήκατε αυτό το εύρημα για εκθέσεις ιδεών της έκτης δημοτικού;

Ε, ναι, έτσι είναι, με το συμπάθειο κιόλας. Το να αντιπαραβάλλεις τους ανθρώπους με τα ζώα, και να βγάζεις ένοχους τους ανθρώπους με βάση μια ηθικίστικη προσέγγιση πρωινάδικων εκπομπών..., ε, όχι, αυτό δεν είναι ουσιαστική άποψη. Και βεβαίως, δεν έχει καμμιά σχέση με τη πολιτική.

Την σήμερον, όπου ο καθείς έχει κι ένα υπολογιστή, ωραία λογάκια γράφουν πολλοί. Μα τα ωραία λογάκια δεν είναι πολιτική αντίληψη. Ούτε είναι πολιτική ανάλυση, και βεβαίως καθόλου δεν είναι πολιτική πρόταση.

Δεν είναι η "τάδε γενιά" που έφερε τη σημερινή κατάσταση. Κι ούτε είναι μια άλλη γενιά που θα τη διορθώσει. Κι ούτε το ζήτημα είναι ζήτημα ηθικής --και πολύ περισσότερο δεν είναι ζήτημα ηθικολογίας.

Και για να καταλάβεις, εννοώ πως όποιος μολύνει το περιβάλλον δεν λέγεται ανήθικος. Λέγεται καπιταλιστής.

Υπάρχουν κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, υπάρχουν κοινωνικές τάξεις, υπάρχουν συμφέροντα οικονομικά, πολιτικά, ιδεολογικά, υπάρχουν έθνη και λαοί.

Με τα ωραία σου λογάκια δείχνεις πως όλα αυτά τα αγνοείς, και παραμένεις φυλακισμένος σε μια απολίτικη, μικροαστική αντίληψη.

Ομοίως και πολλοί από τους αναγνώστες σου.


Ήθελα να γράψω με αγάπη,
Ένας παλιός στο κουρμπέτι
(του κινήματος)
..

Ανώνυμος είπε...

Δύων μου, τώρα είδα το θλιβερό ποστ...Που χάθηκες;

μπες και ξαναγράψε.

τώρα είμαι στο http://roides.wordpress.com όποτε μπεις, και εάν μπεις και θέλεις, αλλάζεις το λινκ μου; Το δικό σου το κρατάω, πιστεύω ότι θα ενεργοποιηθείς εδώ ξανά.

hardrain είπε...

η αλήθεια είναι πως το έχω παρατήσει. Και η αλήθεια είναι πως ούτε χρόνο έχω ούτε ιδιαίτερη διάθεση αυτή την περίοδο. Ακόμα πιο πολύ, δεν θα ήθελα απλά να γεμίζω μερικές αράδες, επιπόλαιες, εντυπωσιακές ή όχι μόνο και μόνο για να έχω παρουσία. Μετά από ένα χρόνο στο χώρο των μπλογκς, ακόμα δεν έχω αποφασίσει πως στέκω έναντί του, αν και έχω περάσει από όλα τα σχετικά στάδια. Από τον ενθουσιασμό μέχρι την άρνηση.

Μια άλλη αλήθεια, είναι πως μένω έκπληκτος που ακόμα και "ακίνητες" αυτές οι σελίδες εδώ και καιρό κάθε τόσο εμφανίζουν ένα νέο σχόλιο και μάλιστα σε κείμενα του αρχείου.

@ αγαπητέ που υπογράφεις ως "παλιός στο κουρμπέτι του κινήματος" πιστεύω πως κάθε ένας μας είναι όλα όσα κατανοεί μα και όλα όσα πάσχει να κατανοήσει.

Όλα όσα λες, σωστά είναι και μάλλον αυτονόητα πλέον. Αν και, θα έπρεπε να γνωρίζεις πως η πλέον ρυπογόνος περιοχή στην ευρύτερη Ευρώπη ήταν η Σοβιετική Ένωση που ούτε τότε έδινε καμία σημασία στον παράγοντα Περιβάλλον, ούτε τώρα θα έκανε κάτι αν κρίνω από τη μάλλον χλωμή στάση στο ζήτημα των νοσταλγών του υπαρκτού, που ακόμα δεν έχουν κάνει μία στοιχειώδη αυτοκριτική.

Δεν επιχειρώ να διδάξω, δεν επιχειρώ να αναλύσω. Το κάνουν άλλοι, πολύ καλύτερα. Όπως είπες, ο κάθε ένας που έχει υπολογιστή, γράφει ότι θέλει. Είναι σαν την τηλεόραση. Μπορείς να αλλάξεις κανάλι ή και να την κλείσεις. Αν την έχεις ανοιχτή και μάλιστα στο πρόγραμμα που σε "ενοχλεί" το πρόβλημα είναι δικό σου και κανενός άλλου. Κάνε το δικό σου λοιπόν αν πιστεύεις πως θα κάνεις κάτι καλύτερο. Άυτή είναι στο κάτω κάτω της γραφής η διαδικτυακή δημοκρατία.

Και για το σύνολο των όσων λες, μα και για την "κριτική" που ασκείς ακόμα και στους "αναγνώστες μου", σου αφιερώνω τον Λ.Πιραντέλλο: Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε.


@Ροϊδη μου, θα δούμε. Θα σε επισκεφθώ.

Ανώνυμος είπε...

insensato tedesco fotti
nina hartley
soprannaturale ragazze gruppo
sex nua
timorous segretaria ass to mouth
risibile cameriera strip
freddissimo studentessa pazze
fotografie di selen
indecente aux
foto bionde h gratis
crave bionde ssex
fresco segretaria spogliarello
capo superpoppe dildo
sesso sex con la bionda
mp3 divx immagine
stravagantemente diavolette dildo
stravagante lesbiche inculate
ritirarsi asiatiche masturbate
barzellette sulle troie
nonsensical amatoriali amore
orge mpeg
video avi
insensato fighette ass to mouth
anziane porno
favoloso fighette spogliarello
piu caldo grazioso figlio
foto de orgia
studentessa foto
fotografie di selen
bashful asiatiche sex
autocoscienza bionde gruppo
video mamme pompinare
prittier operaio strip
timoroso amatoriali inculate
selvaggio lesbiche fottilo
piedi donne cinesi
pretty fighette sesso
desiderio immagini
breast bondage
desiderare ragazze pompino
patrizia rossetti con i collant
favoloso bionde gruppo
pretty infermiera fotti
sex nua
congeniale cameriera amore
fighette inglesi
prodigiosamente bionde sesso
bellezza operaio pompino
comfortable tedesco diteggiatura
sensazione cameriera pompino

ellinida είπε...

Που είσαι βρε Φαληράκι;

herinna/ είπε...

Να τα εκατοστήσεις Φέγγαρε. Το θυμόμουν αλλά δεν ήξερα που να σου στείλω, πάρτο από εδώ.
Φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

χρονια πολλά! γεμάτα αγάπη ανθρωπιά και έμπνευση.

ΝΕΦΕΛΗ

gitsaki είπε...

Κι εγώ,μαζί με τον Ελύτη στο Μονόγραμμα, πενθώ "το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος".

Μου αρέσει το όνομά σου,το "Δύων Ανατέλλων".

Εύχομαι να ανατείλεις κάποτε,κάπου,εκεί που τα βατράχια θα μπορούν να κοιμούνται στη σωστή ώρα και εποχή.

david santos είπε...

That this weekend is good for twirls the people Greek and without fires.

Καπετάνισσα είπε...

Τώρα με τις πυρκαγιές ήρθε στον νου μου η σκέψη σου η κρυστάλλινη, η στάση σου η έντιμη, η πολύτιμη πια και ακριβή.

Πενθούμε ξανά. Μόνιμα.

Η φωνή σου θα'ριχνε -λέω- δροσιά.
Έστω, εδώ γύρω.

Λείπεις.