Βλέπω πως κάθε τόσο κάποιοι τιμούν αυτές τις σελίδες με την επίσκεψή τους.Οι σελίδες αυτές, είναι "ακίνητες" μήνες πολλούς και, ποιος ξέρει, ίσως υπάρχει ένας παράξενος συμβολισμός στο πως μείνανε έτσι με κρατημένη την αναπνοή τόσον καιρό και με το βλέμμα των βατράχων στο πένθος.
Ίσως, μετά τις Εκλογές το ιστολόγιο να ζωντανέψει και πάλι.
Μέχρι τότε απλά θα ευελπιστώ πως η Τραγωδία του τόπου μπορεί να αποδειχθεί ως το έσχατο σκαλοπάτι της διαρκούς παρακμής και ύβρεως που επίμονα συντελείται στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια και πως θα σταθεί αρκετή για να τιμωρήσει αυτούς που καλλιέργησαν με τόση σπουδή τον αγοραίο τρόπο ζωής.
Η Ελλάδα του Αισχύλου και του Ηράκλειτου , αυτή του Σεφέρη και του Γκάτσου δεν υπάρχει πλέον.
Γιατί πέρα από τις καμμένες σάρκες της Ελληνικής γης, οι προ πολλού καμμένες συνειδήσεις πρέπει επιτέλους να αποκαθηλωθούν.
8 σχόλια:
Σε περιμένουμε...
kyriaz-teiresias
Ένα διάλειμμα στη δικιά μου,οριστική πια ''μπλογκοσιωπη'',μόνο για να σου πω πόσο χαίρομαι που βλέπω τη γραφή σου!
Ο χρυσοπράσινος ήλιος εκείνου του νησιού,να φωτίζει πάντα τις νύχτες,το ευγενικό πρόσωπό σου,γλυκέ δύοντα,αγαπημένε Γιώργο!
Μαρίνα
Επιτέλους φωνή, έστω και χωρίς ακρόαση...
Χαίρομαι που είσαι καλά, τους θερμότερους χαιρετισμούς μου, Φίλε.
Να είστε καλά σίγουρα θάχετε κάτι πιό ενδιαφέρον να κάνετε, αν και μας λείπετε.
Γιώργο καλό χειμώνα και πολλά φιλιά φίλε!
-=OCEANBORN=-
Έκανα τελείως μηχανικά "κλικ" εδώ, βέβαιος πως δεν θα υπάρχουν σχόλια -έλεγα τώρα ποιος θυμάται μετά από τόσον καιρό;-αλλά με διαψεύσατε...
Σας ευχαριστώ.
Όπως είπαμε. Μετά τις εκλογές στην Ελλάδα. (γιατί έχουμε και τις Προεδρικές στην Κύπρο τον Φεβρουάριο)
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ
Νίκου Γκάτσου
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι και άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε τ’ αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς
-------------------
Από τα Παράλογα, του Χατζιδάκι. Αναφέρεται στην καταστροφή της Ελευσίνας το '70, αλλά δυστυχώς είναι πάντα επίκαιρο...
Καλώς σε ξαναβρίσκουμε.
I simply could not go away your web site before suggesting that I extremely enjoyed
the usual information a person supply to your visitors?
Is going to be again incessantly to inspect new posts
my weblog mzansi
Δημοσίευση σχολίου