9.5.06

Ταξίδι στο Βλακώδες Αρχιπέλαγος

Η σημαντικότατη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, έλεγε κάπου, πως το πλέον "αντικειμενικό" είναι το απόλυτα συνειδητό υποκειμενικό.

Ναι και πάλι ναι. Με την εξής αναγκαία νομίζω, διευκρίνηση:

Μιλάμε για Υποκείμενα που ζουν σε αυτόν τον κόσμο και δεν σπαταλούν τζάμπα τον αέρα είτε με τον χωρίς έλεγχο ναρκισισμό τους, είτε ταξιδεύοντας σε ένα πέλαγος κλαυσίγελων και παχύδερμης καψουροευαισθησίας.


Οι Τρελοί και άλλα εξωτικά του Δάσους, ανήκουν στην πρώιμη εφηβεία ταλαντούχων -ίσως- νεανίσκων ο δε λεγόμενος ρόλος της Τέχνης, δεν μπορεί να είναι θέμα συζήτησης καφενείου, έστω και ψηφιακού, εκτός αν το βάρος του Αντικειμένου, αναιρεί την ελαφρότητα του μέσου και ακυρώνει την βλακεία κάποιων σχολίων.

Μα τους Θεούς, , υποφέρω όταν βλέπω, διαβάζω, ακούω, "απόψεις" που υπάρχουν μόνο και μόνο για να είναι αρεστές σε κάποιες τάχα "ευαίσθητες ψυχές" όπως αντίστοιχα και όταν διαβάζω "στίχους" που παριστάνουν την Ποίηση και που γράφτηκαν πάλι για να εκφράσουν τον εγωκεντρικό αυτισμό του όποιου γράφοντος.


Ασφαλώς και "Αιών παίς παίζων έστι πεττεύων, παιδός η βασιληίη" αλλά δεν μπορεί αυτό να αποτελεί άλλοθι για την κάθε σαχλαμάρα.

Ας σκεφθούν ορισμένοι ότι ο Ηράκλειτος που υπογράφει το πιο πάνω "τσιτάτο" παρήγαγε σκέψη που την συζητάμε σα να είναι προϊόν της χθεσινής μέρας μόλις.


Μένω πάντα εμβρόντητος όταν συνομιλώ με ανθρώπους που υποτίθεται πως Δημιουργούν, έχουν "αγωνίες" και ωστόσο δεν ξέρουν τι συμβαίνει δίπλα στη μύτη τους, δεν έχουν έναν τόσο δα λεπτό ιμάντα σύνδεσης με την Ιστορία, δεν αγωνιούν παραγωγικά για τον Κόσμο αλλά και για την Διαδρομή της Τέχνης που (λένε πως) υπηρετούν.

Σα να μιλάς με "ζωγράφο" που δεν ξέρει ποιός είναι ο Σεζάν και τι ρόλο έπαιξε στην ζωγραφική του 20ου αιώνα.


Ζούμε σε εποχή πονηρή (πότε δεν ήταν έτσι;;;)


Ζούμε σε μία εποχή που η εξουσία προβάλει το ανάλγητο πρόσωπο της με την πιο μεγάλη ένταση (ή μήπως απλά τελειώνουν τα τεχνάσματα;;)

Ζούμε σε μία εποχή που οι Έμποροι αλλά και οι μωροί και αφελείς ακόλουθοί τους, μας ταλανίζουν με την παραμύθα του Τέλους των Ιδεολογιών.

Αυτοί οι τελευταίοι είναι οι... "ευαίσθητοι", ακόμα πιο κακοήθεις, ως μεταστατικοί καρκίνοι, χειρότερη από αυτούς που τους παρασύρουν.


Ζούμε σε μία εποχή, δεν θα κουραστώ να το λέω, που αργά ή γρήγορα, θα κληθούμε να αποφασίσουμε που είμαστε και σε ποια πλευρά στεκόμαστε.

Έρχεται η στιγμή ν’α αποφασίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις.

Το θυμάστε αυτό ε;


Στην εποχή της "αρπαχτής" και της συναλλαγής, το μελό κάθε είδους είναι "Απέναντι" και εχθρικό για κάθε Ανθρωπιστική Αξία.


"Ράγκα-παράγκα λοιπόν το θούριον. Με την λαλιάν αυτών που ομιλούν στην οικουμένη - ή όταν τα συνήθη λόγια δεν αρκούν" που έλεγε και ο Εμπειρίκος.


Ας γίνουμε αυστηροί. Έλεος πια, η χωρίς όρια επιείκια στη Βλακεία δεν συνιστά καλοσύνη αλλά Φ.Π.Α. (Φόρος Προστιθέμενης Ανοησίας)


Ας γίνουμε κριτικοί.


Ας καταλάβουμε ότι για να προχωρήσουμε ένα ή έστω μισό βήμα ΔΕΝ μπορούμε να είμαστε διαρκώς αρεστοί προς όλους και όλα. Το να επιδιώκεις διαρκώς να είσαι αρεστός παντού, είναι ο συντομότερος δρόμος για την απόλυτη ανυπαρξία.


Ας αποβάλλουμε από τον αέρα μας την βλακεία, όποτε την νιώθουμε να "πνέει".


Και, ας κάνουμε και ένα βήμα πέρα από της ψηφιακές κουβέντες.

Το να μακαρίζουμε "εκείνη την εποχή" που υπήρχαν τα έξοχα καφενεία με τον Βάρναλη τον Τσαρούχη, τον έναν και τον άλλο, είναι μια ήττα. Στο χέρι μας είναι να παρέμβουμε και να υπάρξουμε και να κάνουμε την φωνή μας να ακουστεί, όσο μπορεί.


Ή όχι;

Έλεγε ο Ρόμπερτ Μούζιλ, σε μία διάλεξη του Περί Βλακείας στη Βιέννη, το 1937:


Κάποιος που αποτολμά να μιλήσει περί βλακείας, διατρέχει σήμερα τον κίνδυνο να βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση: ενδέχεται να το ερμηνεύσουν ως αλαζονεία ή ακόμα και ως διατάραξη της σύγχρονης εξέλιξης.

Εγώ ο ίδιος έγραψα πριν μερικά χρόνια: Αν η βλακεία δεν ήταν σχεδόν απαράλλαχτα όμοια με την πρόοδο, το ταλέντο, την ελπίδα ή τη βελτίωση, κανείς δε θα δεχόταν να είναι βλαξ. Αυτό συνέβη το 1931, και κανείς δε θα διανοηθεί να αμφισβητήσει πως ο κόσμος έχει από τότε προοδεύσει και εξελιχθεί! Έτσι λοιπόν, έχει γίνει μάλλον επιτακτικό το ερώτημα: τι ακριβώς είναι η βλακεία; Δε θα ήθελα επίσης να παραλείψω να αναφέρω πως, ως συγγραφέας, γνωρίζω τη βλακεία πολύ μεγαλύτερο διάστημα, θα μπορούσα μάλιστα να πω πως ορισμένες φορές είχα μαζί της συναδελφικές σχέσεις!

Εξάλλου, μόλις γεννηθεί ένας λογοτέχνης βρίσκεται αντιμέτωπος με μία σχεδόν απερίγραπτη αντίδραση, που φαίνεται ικανή να πάρει κάθε μορφή: προσωπική, όπως για παράδειγμα η σεβάσμια μορφή ενός καθηγητού της φιλολογίας, ο οποίος, συνηθισμένος να στοχεύει σε αποστάσεις απροσδιόριστες, αστοχεί ολέθρια στο παρόν, ή αφηρημένα γενική, όπως τη μορφή της αλλοίωσης του αντικειμενικού κριτηρίου από το εμπορικό, αφότου ο Θεός, με τη δυσνόητη για εμάς Χάρη Του, παραχώρησε τη γλώσσα των ανθρώπων και στους παραγωγούς ομιλουσών τανινών.

Έχω ήδη περιγράψει κατά καιρούς περισσότερα από αυτά τα φαινόμενα αλλά δεν είναι απαραίτητο να επαναλάβω ή να ολοκληρώσω τον απολογισμό (ίσως μάλιστα να είναι αδύνατο, αν λάβουμε υπ’ όψη μιας τάση μεγαλοποίησης που διακρίνει σήμερα τα πάντα): είναι αρκετό να υπογραμμίσω ως βέβαιο συμπέρασμα πως η αφιλότεχνη διάθεση ενός λαού δεν εκφράζεται μόνο σε δύσκολες εποχές και με ωμό τρόπο, αλλά και στις καλές και με κάθε δυνατό τρόπο, έτσι ώστε η καταπίεση και η απαγόρευση να διαφέρουν πλέον από τους τιμητικούς διδακτορικούς τίτλους, τις αναγορεύσεις των ακαδημαϊκών και τις απονομές βραβείων μόνο ως προς το βαθμό. Ανέκαθεν υποπτευόμουν πως αυτή η πολύμορφη αντίδραση απέναντι στην τέχνη και το εκλεπτυσμένο πνεύμα, ενός λαού που κομπάζει ως φιλότεχνος, δεν είναι παρά βλακεία, πιθανώς ένα ιδιαίτερο είδος της, μια ιδιαίτερη, αισθητική ή ακόμα και συναισθηματική βλακεία ή οποία εν πάσει περιπτώσει εκφράζεται έτσι ώστε αυτό που αποκαλούμε ωραίο πνεύμα θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα και μια ωραία βλακεία.

Ακόμα και σήμερα δεν έχω κανέναν ιδιαίτερο λόγο να αναθεωρήσω αυτήν την αντίληψη. Φυσικά δε μπορούμε να αποδώσουμε στη βλακεία όλα όσα αλλοιώνουν ένα τόσο αμιγώς ανθρώπινο μέλημα όπως είναι η τέχνη – πρέπει να συμπεριλάβουμε και τα διάφορα είδης της έλλειψης χαρακτήρα, όπως μας έχουν διδάξει οι εμπειρίες, των τελευταίων κυρίως, ετών.

Ούτε μπορούμε όμως να ισχυριστούμε πως η έννοια της βλακείας δεν έχει εδώ καμία θέση επειδή αφορά τη νόηση και όχι τα συναισθήματα, ενώ αντιθέτως η τέχνη εξαρτάται από αυτά. Αυτό θα ήταν σφάλμα, γιατί ακόμα και η αισθητική απόλαυση είναι συγχρόνως κρίση και αίσθημα.

Το κείμενο αυτό είχε πρωτογραφτεί με αφορμή μια πολύ ενδιαφέρουσα παρέα πεζογράφων, ποιητών και δοκιμιογράφων που στην κυριολεξία είχαν μεταφέρει στο διαδίκτυο την ατμόσφαιρα των φιλολογικών καφενείων άλλων εποχών.

Καθώς το κοιτούσα σήμερα το πρωί, σκέφθηκα να το μεταφέρω εδώ, με ελάχιστες διορθώσεις και με ελεύθερη βέβαια στο καθένα τη διεργασία της αναγωγής. Θα μπορούσε κάλλιστα, να μιλάει για οτιδήποτε και όχι αυστηρά για την Λογοτεχνία ή την Τέχνη στο διαδίκτυο, αλλά για την Πολιτική κλπ. Αλλά, όλα ένα δεν είναι στο τέλος;

31 σχόλια:

Kyrios Elefantas είπε...

η ζωγραφιά πάνω πάνω , ποιανού είναι?

hardrain είπε...

...αν ήξερα....Την είχα αποθηκευμένη στο αρχείο μου καιρό τώρα-εμπνευσμένη από ένα τραγούδι των Beatles είναι, το Fool on the Hill, αλλά, δε θυμάμαι από που τη "μάζεψα"...

Λαμπρούκος είπε...

τίποτα δεν ένιωσα να με αφορά περισσότερο όσο οι αναφορές σου περί βλακείας. ειλικρινά είδα τον εαυτό μου, ένα μεγαλομανή, διψασμένο βλάκα...

Σε ευχαριστώ δύωντα!

JustAnotherGoneOff είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
JustAnotherGoneOff είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Περαστικός είπε...

Προτείνω ανεπιφυλάκτως το βιβλίο "Η επαναστατική μάζα και η τεραστία σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω" (το δεύτερο μέρος του τίτλου είναι χωριστή ενότητα) του Ευάγγελου Λεμπέση, ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ (η έκδοση που έχω είναι του 1994, ελπίζω να κυκλοφορεί).

hardrain είπε...

Δεν έχω κανένα λόγο να γίνω πιο σαφής, γιατί απλά δεν μπορώ. Το ποστ είναι μια ματιά γύρω μου. Στον πραγματικό κόσμο. Ούτε υπονοώ κάτι, ούτε τίποτα. Όπως λέω το κείμενο είναι παλαιότερο και με αφορμή κάποιες διαδικτυακές συζητήσεις περί Τέχνης. Εσύ Jago θα έπρεπε να το θυμάσαι το κείμενο, είναι από τα πρώτα του flytoistros.com


Α...Περαστικέ....αυτό το βιβλίο είναι Βίβλος Ιερά...Θα έπρεπε να το δίνουν στα σχολεία και οι μαθητές να περνάνε εξετάσεις με αυτό...Συμφωνώ!


Λαμπρούκο...μην αδικείς τον εαυτό σου, το δικό΄σου μεγαλείο, είναι αυθεντικό.

Και ποιος σας είπε δηλαδή πως δεν περιαυτολογώ ασυστόλως εδώ;

hardrain είπε...

Jago, ούτε κατά διάνοια!!!!Που σου ήρθε;

Τζων Μπόης είπε...

Το περίεργο με τα blogs είναι ότι η ανωνυμία δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους να ναρκισσεύονται εκ του ασφαλούς και να πελαγοδρομούν μέσα στο ίδιο τους το ταλέντο χωρίς ουσιαστικά να μπορούν να αρθρώσουν ένα στιβαρό, μεστό νοημάτων λόγο.
Ο λόγος και γενικότερα η τέχνη, είτε εκφράζεται μέσα σε ένα blog, είτε σε κάποιο άλλο μέσο είναι σήμερα, περισσόετρο από κάθε άλλη εποχή, περισσότερο αυτοβιογραφική...
Ίσως τελικά ζητάμε περισσότερα από αυτά που μπορούμε να αντέξουμε και γιατί όχι και η ίδια μας η εποχή...

Ανώνυμος είπε...

Greetings from the US!
Excuse my ignorance with the language.
Just thought I'd pop in again!
Cheers!

Μαύρος Γάτος είπε...

Δεν υπάρχουν βλάκες. Υπάρχουν άνθρωποι "αδύναμοι" και υποταγμένοι, άνθρωποι συνθηκολογημένοι, άνθρωποι αδιάφοροι, άνθρωποι τρομαγμένοι, άνθρωποι παρατημένοι.

Αλλά ούτε και πολλοί δυνατοί άνθρωποι που να δείξουν στους υπόλοιπους υπάρχουν....

όχι, δεν θα πώ "πιά", πάντα λίγοι ΄ήταν αυτοί που πήγαιναν την Ανθρωπότητα μπροστά. Λίγο, πολύ λίγο, κάθε φορά.

Καλησπέρα Ανατέλλοντα Σ;))))))

Μαύρος Γάτος είπε...

"να δείξουν στους υπόλοιπους" κάποιον εναλλακτικό δρόμο ...

Katerina ante portas είπε...

Σα να μιλάς με "ζωγράφο" που δεν ξέρει ποιός είναι ο Σεζάν και τι ρόλο έπαιξε στην ζωγραφική του 20ου αιώνα.

Σκέφτομαι το Θεόφιλο τον πριμιτίφ ζωγράφο της Μυτιλήνης αγαπητέ μου φίλε, που σίγουρα δεν ήξερε τον Σεζάν -ποιό "βλάκα"- αλλά ήξερε τον Μεγαλέξαντρο και τον Οδυσσέα Ανδρούτσο -τη ρίζα του- τα χρώματα και την ανάγκη του να "ιστορήσει"
Τότε τον πέρναγαν εκείνον "μωρό και βλάκα"

Όμως σίγουρα δεν εννοείς αυτόν σαν Υποκείμενο.
Ομολογώ τελευταία έχω και εγώ στόχαστρο κάποιους που γνωρίζουν τα μυστικά των κωδίκων επικοινωνίας και τα οικειοποιούνται, επιδεικνύοντας την "παχύδερμη κaψουροευαισθησία τους" καθώς γράφεις. Χθες βράδυ μόλις, είχα το παράδειγμα γνωστής δημοσιογράφου, προμότερ τηλεπαιχνιδιών, εκδότριας, πολιτικού και κατα δήλωσή της ποιήτριας και μουσουργού...

Κρίμα. Με αυτήν την πετυχημένη συνταγή βγαίνουν όλοι όσοι τελευταία αναφέρονται ως ισχυροί της εξουσίας και ως ελίτ του πνεύματος..

apousia είπε...

Εμένα με συμφέρει να μην αναγνωρίζω κανέναν στο post,κι έτσι απτόητη αναπαράγω κλισέ:
''Οι βλάκες είναι ΑΗΤΤΗΤΟΙ!''

Ούσα πολύ λίγη για να μπω βαθύτερα,κι αφού επιτρέπονται οι αυθαίρετες αναγωγές,αφήνω δυο στίχους του Μόντη:

ΠΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΝ

''Δεν είχες τίποτα να πεις κύριε!
Γιατί ηνώχλησες τις λέξεις?
Γιατί τις ηνώχλησες?''

Ο Καλος Λυκος είπε...

Την καλησπέρα μου...

Κανοντας ότι και η Απουσία, να παραθεσω κι εγώ ένα τσιτάτο από τον Ν.Χριστιανόπουλο...

"θυσίασα τον ύπνο μου κυρία
για να διαβάσω τα ποιήματά σας
κι εκείνα μ’ αποκοίμησαν"

Την βλακεία έξω μας την βλέπουμε, την νιώθουμε, την πολεμάμε, την αποφεύγουμε ίσως...αυτή που είναι μέσα μας και ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να την βλέπουμε, νιώθουμε, πολεμάμε;... Πώς μας ξεφεύγει γαμώτο!!!

alombar42 είπε...

Ας καταλάβουμε ότι για να προχωρήσουμε ένα ή έστω μισό βήμα ΔΕΝ μπορούμε να είμαστε διαρκώς αρεστοί προς όλους και όλα. Το να επιδιώκεις διαρκώς να είσαι αρεστός παντού, είναι ο συντομότερος δρόμος για την απόλυτη ανυπαρξία.

Αναφέρεσαι βεβαίως στην ανάγκη για κριτική σκέψη, αλλά το συγκεκριμένο σημείο με άγγιξε τόσο πολύ, που το διάβασα αυτόνομα - και έτσι το σχολιάζω.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να είναι αρεστοί σε όλους.
Τους χωρίζω σε δυο κατηγορίες (εξαιρώντας τους "βλάκες", σε εισαγωγικά πάντα): ανασφαλείς και συστηματικοί.

Οι ανασφαλείς (και ποιος δεν είναι) ζητούν αγάπη και φυσικά ασφάλεια. Επιδιώκουν να κρύβονται στο ομοιόμορφο πλήθος από ανάγκη και ίσως από υπερβολική ευαισθησία. Κρύβονται ναι, δεν είναι πρωτοπόροι, εντάξει, αλλά δύσκολο να τους κατηγορήσεις...

Οι συστηματικοί χρησιμοποιούν το πλήθος, προβάλλοντας μια αρεστή εικόνα, για να κρυφτούν σε αυτό. Επιδιώκουν να αποκτήσουν μια διαφορετική δυναμική, στηριζόμενοι ακριβώς στο ομοιόμορφο πλήθος, για να επιτύχουν τους σκοπούς τους.
Επικίνδυνη μέθοδος, αλλά αποδίδει περισσότερο. Ελλοχεύει ο κίνδυνος αφομοίωσης αλλά κυρίως ο -μεγαλύτερος και σοβαρότερος- κίνδυνος του ολοκληρωτισμού που αγαπάει αυτές τις μεθοδολογίες.
Εξακολουθώ πάντως να πιστεύω οτι είναι η καλύτερη μέθοδος. Με άλλα λόγια, αν η εξουσία μας οδηγεί με ένα καρότο, ίσως μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Εγώ παίρνω το καραβάκι (απίθανη ομορφιά) και βγαίνω από το Αρχιπέλαγος αυτό πλέοντας προς την Ανατολή για να σε συναντήσω και να σου πω πόσο δίκιο έχεις.

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Σωστό το να μη γινόμαστε αρεστοί σε όλους.Ακόμη πιό δύσκολο να έχεις διάκριση για το ποιούς θα δυσαρεστήσεις.

Επίσης ο ανεπαίσθητος φόβος της μοναξιάς που κάνει να συμφωνούμε.

Εχεις ιδέα τι είδους άνθρωπο περιγράφεις;Εχεις!

Ειλικρινά δεν είμαι σίγουρος για το
άν κάποιος μπορεί ν' "αποφασίσει" να γίνει τέτοιος.

hardrain είπε...

@armiriki συμφωνώ μαζίς ου ,απόλυτα για αυτό άλλωστε ποτέ δεν κράτησα ανώνυμη στάση σε οτιδήποτε και κυρίως μέσα στο διαδίκτυο που είναι τόσο εύκολο.

Ακόμα και σε chat rooms , μετά από πολύ λίγο οι συνομιλητές μου ήξεραν το όνομά μου κλπ. Πιστεύω απόλυτα στο ότι ο κάθε ένας πρέπει να έχει την ευθύνη των λόγων του και εξαιρέσεις κάνω μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν αντικειμενικούς (επαγγελματικούς) ή πολύ σοβαρούς λόγους να διατηρούν μια «περσόνα». Υπάρχουν και οι ελάχιστες, απειροελάχιστες περιπτώσεις ανθρώπων που στήνουν μια ευφυέστατη παράσταση μ πρωταγωνιστή μία περσόνα τελείως πλασματική όπου εκεί,το αποτέλεσμα τους δικαιώνει (γνωρίζω τουλάχιστον πέντε τέτοιες περιπτώσεις στο ελληνικό διαδίκτυο)

Δεν ξέρω αν είναι η εποχή μας περισσότερο «αυτοβιογραφική» από άλλες. Δε νομίζω (πάρε για παράδειγμα τους Ρομαντικούς…)

Νομίζω πως κάθε τι είναι προσωπικό. Το κατά πόσο αφορά και τους υπόλοιπους, έχει να κάνει με το επίπεδο και τις ποιότητες αναγωγής και «ραφιναρίσματος» που διαθέτει στο οπλοστάσιό του ο κάθε ένας.

@Μαυρόγατε καλησπέρα και σε σένα. Σε παραπέμπω στο θαυμάσιο βιβλίο του Λεμπέση.

«Βλάκες» υπάρχουν ασφαλώς με την…αυστηρή έννοια. Αλλά εδώ, νομίζω πως μάλλον ασχολούμαστε με την περιρρέουσα βλακεία, της οποίας περιεχόμενο, είμαστε λίγο ή πολύ όλοι


Το ζήτημα των λίγων που τραβούν μπροστά, που βάζεις, υποθέτω αφορά στο κλασικό θέμα της Πρωτοπορίας. Τεράστιο ζήτημα., κατ’ αρχάς Πολιτικό με την ευρεία έννοια και προσδιορισμένο από τον Μαρξισμό με μάλλον (ακόμα) αξεπέραστο τρόπο.

@Κατερίνα, ασφαλώς και δεν είχα κατά νου τον Θεόφιλο…ούτε κατά διάνοια…

Είχα κατά νου το «είδος» στο οποίο αναφέρεσαι αλλά και κάτι άλλους, πάρα πολλούς δυστυχώς. Τι εννοώ;.Χαχαχα…Παλιότερα, στην Αθήνα, έκανα ένα «παιγνίδι» με αρκετή κακία ομολογώ. Στα καλά καθούμενα σε διάφορες παρέες όπου έβριθε το δήθεν και το τάχα’μ πέταγα κάτι τελείως ανύπαρκτο, του τύπου: χμ…ρε παιδιά διαβάσατε το τελευταίο βιβλίο του… « John Wallace» το….(πρόσεξε τίτλο) …Φεγγάρι του έσχατου Λυγμού;;; (τίτλος που υποδηλώνει ευαισθησία και γενικώς και αορίστως κουλτούρα…

Και, δυστυχώς, σχεδόν πάντα θα πετάγονταν κάποιος να …παπαρίσει:…αχ…όχι ακόμα, διάβασα κάτι για αυτό, δεν θυμάμαι τώρα που και τι, αλλά μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον…θα το παραγγείλω…

Μόνο και μόνο για να πει, «δεν ξέρω» «ποιος είναι αυτός, δεν τον έχω ξανακούσει». Αυτό, για μένα είναι δείγμα αγνής φυσικής Βλακείας χωρίς συντηρητικά.


@ Απουσία, πάντα ανάσα το κέρασμα των στίχων, ανταποδίδω με Μόντη πάλι:

Μπορεί, μάλιστα, ποτέ να μην έγινε αυτό
κι όμως το βλέμμα του μ' ακολουθεί χρόνια τώρα,

μπορεί να μην έγινε
κι όμως το νιώθω χρόνια τώρα στη χοϋφτα μου

να μη χάνει ευκαιρία να με κοιτάξει
να καραδοκεί μόλις ανοίξω τη χοϋφτα
να με κοιτάξει.

(από το Πληγωμένο πουλί)

@ Chanana, ήρθα μια βόλτα από τον ιστότοπό σου, δεν τον είχα ανακαλύψει, το ίδιο μπορώ να πω.

@ Λύκε (δεν υπάρχουν Κακοί Λύκοι) και αυτό, ακριβώς όπως το λες.

@ Την ανασφάλεια μπορώ να την κατανοήσω, όλοι έχουμε τα μερίδιά μας κατά καιρούς και κατά φάσεις, αλλά το δεύτερο είδος, το συστηματικό, δηλαδή τους σχεδόν επαγγελματίες γητευτές και charmers των πάντων για τα πάντα τους θεωρώ δηλητήριο.

@ Χαίρε Ημίαιμε. Τους χαιρετισμούς μου! Αχ…και νάμασταν μεσοπέλαγοι …(λέω και έχω κατά νου και τον αδελφό μου στο Λονδίνο…μια «κοτεράδα» θα ήταν τώρα ότι πρέπει…

@γεώργιε…ούτε εγώ ξέρω…και μάλλον τείνω να πιστέψω πως το να γίνεις «τέτοιος» είναι προϊόν σταδιακής διαμόρφωσης –και παίζει και η συγκυρία ρόλο σε αυτό…παρά επιλογής.

Λες: ο ανεπαίσθητος φόβος της μοναξιάς που κάνει να συμφωνούμε.

Ναι…μόνο που, ίσως αξίζει τον κόπο να διδαχθούμε να πλησιάζουμε ο ένας τον άλλον και να συνυπάρχουμε και διαφωνώντας.

Ίσως , έτσι μαθαίνουμε τον πραγματικό σεβασμό στον Άλλο, ίσως έτσι ροκανίζουμε τα πόδια της μοναξιάς πολύ πιο αποτελεσματικά.

hardrain είπε...

...Φίλες και Φίλοι, στο blog θα επιστρέψω καλώς εχόντων των πραγμάτων το Σάββατο.

Αύριο, ξεκινάω στις 8 το πρωί ένα γύρισμα, μιας ταινίας που πρέπει να παρουσιασθεί απολύτως έτοιμη στους ενδιαφερόμενους την Παρασκευή το πρωί στις 9 για να βγει στον "αέρα" το βράδυ της ίδιας μέρας.

γιώργος πήττας, ή μάλλον Θανάσης Βέγγος του γένους "τρεχάτε ποδαράκια μου"


:-)

Nada είπε...

Απολαυστικό το κειμενό σας... έχω μερικά παράπονα από την ορθογραφία βέβαια, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα!

hardrain είπε...

Παρακαλώ Nada και καλά κάνετε και μου το λέτε.

Μόνο, αν θέλετε , σας παρακαλώ να μου επισημάνετε τα συγκεκριμένα ατοπήματα για να τα διορθώσω. Θα σας είμαι ευγνώμον. Έχω ήδη προσέξει κάποια από μόνος μου, αλλά "τεμπέλιασα" ή δεν βρήκα χρόνο. Κάντε το λοιπόν, καλό μου κάνετε.

Nada είπε...

«διευκρίνιση» και όχι «διευκρίνηση» (εκ του «διευκρινίζω» και κατά το «εγχειρίζω - εγχείριση» ενώ «επιχειρώ - επιχείρηση»)

«ναρκισσισμός» και όχι «ναρκισισμός»

«κλαυσιγελώτων» και όχι «κλαυσιγέλων» (εκ του «ο γέλως - του γέλωτος»)

«Ζούμε σε μία εποχή που η εξουσία προβάλει». Εδώ το «προβάλει» θέλει δύο λ για να αποδοθεί το συνεχόμενο της πράξης


«επιείκεια» και όχι «επιείκια» (αυτό το συναντώ πάντα!)


και το «αγνώμον» στο σχόλιό σας, το οποίο στο αρσενικό και θηλυκό είναι «αγνώμων» και μόνο στο ουδέτερο κάνει «αγνώμον» (ανήκει στα λεγόμενα «δικατάληκτα τριγενή» επίθετα.

Ελπίζω να μην μου διέφυγε τίποτα...

Συγχωρήστε μου την σχολαστικότητα αλλά, ως φιλόλογος, δύσκολα ξεφεύγω από το αντικείμενό μου, όταν συναντώ γραπτό λόγο. Γράφετε πάντως πολύ ωραία, αγαπητέ...

hardrain είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ!

Είναι σχετικά αργά τώρα και, είμαι πολύ κουρασμένος. Ωστόσο, μόλις βρω χρόνο, μεθαύριο θα περάσω τις διορθώσεις. Η "σχολαστικότητά σας" αυτή, είναι πολύτιμη , για μένα τουλάχιστον

Ανώνυμος είπε...

Hello there and Thanks for popping by!
I can only guess here, but from what you told me:
It's quite ironic here in the US. They think if you can't see the bodies coming back from their dirty little Wars, no one will notice or care.....which is untrue. Unfortunately, the big money seems to be running our country (into the ground) and we all simply don't know what to do to stop it as a whole ; (
I agree, sad pictures are just that, but, it's reality and much better than seeing phony looking people attempting to sell you shit that you don't want or need.....
Sorry, but appreciate you looking in! Cheers from the US!

mary είπε...

εκείνη κοίταξε με περιέργεια το καφενεδάκι.. τον είδε να συζητά με φίλους.. μπήκε μέσα.. τον είχε δει κι άλλοτε να συζητά.. εκείνος ένιωσε το βλέμμα της στον ώμο του και γύρισε να την κοίταξει.. δεν ήξερε γιατί τον κοίταζε.. προσπάθησε να ρίξει το βλέμμα της αλλού.. δεν τα κατάφερε.. κάτι της έλεγε πως ήταν ο ίδιος μυστήριος άγνωστος.. ο ίδιος άγνωστος που φιγούραρε σαν φευγαλέο αερικό σ'ένα βιβλίο που ποτέ δεν εκδόθηκε..

χαμίνι είπε...

Ηχηρό το χαστούκι, απ' αυτά που φχαριστιέμαι να μου ρίχνουν... Λίγο ως πολύ όμοιο μ' αυτά, που σε στιγμές συνειδητής ή όχι, συζήτησης και ανάκρισης του εγώ μου, πέφτουν σαν κεραυνός εν αιθρία στα ερυθρυάζοντα μαγουλάκια της συνείδησής μου...

Βέβαια το να είναι κανείς βλάκας καθολου κακό δεν είναι, αλλού βρίσκεται το πρόβλημα...

Όμως καθόλου δεν θα συμφωνήσω με το αρμιρίκι που λέει πως η εποχή μας είναι άνω των δυνάμεών μας απαιτητική... Μάλλον εμείς έχουμε συμβιβαστεί κι έχουμε ρίξει τα "στάνταρντς". Η εποχή είναι αυτό ακριβώς το αρχιπέλαγος που αναφέρεται στον τίτλο. Και όσοι ταξιδεύουν μέσα σ'αυτό δεν είναι δυνατόν να μην απαντήσουν και μερικές νησίδες που επιβεβαιώνουν τον κανόνα!

Χαρτοπόντικας είπε...

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον αλλά μου έμεινε μια γεύση ανικανοποίητου. Περίμενα αυτή η οργή κάτα της βλακείας να έχει πηγή και να μας την αποκάλυπτες. Κάτι τέτοιο θα ήταν σύμφωνο με το πνεύμα του ποστ.

Ανώνυμος είπε...

Όταν γράφεις κάτι σε ένα κομμάτι χαρτί, προσπαθώντας να αποτυπώσεις τα συναισθήματά σου ή τις σκέψεις σου, συνήθως νομίζεις πως γράφεις κάτι σημαντικό.
Όταν το διαβάζεις, δεν σου αρέσει. Σκίζεις το χαρτί και ξαναρχίζεις. Και πάλι δεν σου αρέσει. Ε λοιπόν το blog δεν μπορείς να το σκίσεις. Μένει εκεί και σε εκθέτει. Σε αξιολογούν οι άλλοι, που συνήθως αξιολογούν καλύτερα από εσένα, ειδικά όταν δεν σε ξέρουν.
Αν θελήσω να πιαστώ με την πολιτική, τότε θα πω πως απαιτώ να έχω ανθρώπους που να καταθέτουν την άποψή τους, ακόμα και αν αυτή είναι η μέγιστη βλακεία. Αν σήμερα μιλάμε για μια κοινωνία που ζει σε παρακμή, αυτό συμβαίνει, γιατί η πλειοψηφία φοβάται να αρθρώσει λόγο. Και ακούς συνέχεια "και τί να πω εγώ; Οι πολιτικοί ξέρουν". Ξέρεις πως ένοιωθα Δύων όταν άκουγα συμφοιτητές μου μετά από συνελεύσεις να μου λένε "και γιατί δεν ειπώθηκε αυτό; Γιατί δεν τονίστηκε εκείνο;" και όταν τους έλεγες, γιατί δεν μιλάς εσύ να τα πεις, η απάντηση ήταν "κι αν πω βλακεία;;;"
Είμαι εκτώς θέματος; Εγώ νομίζω πάντως, πως αυτή την εποχή πρέπει όλοι να καταθέτουν άποψη για τα πάντα. Το απαιτεί η ίδια η εποχή πλέον. Προτιμώ να ακούω κάτι κι ας είναι βλακεία, από την ησυχία των τάφων.

(c) O φέρων το φως ...

Ανώνυμος είπε...

I have been looking for sites like this for a long time. Thank you! »

Ανώνυμος είπε...

Wonderful and informative web site. I used information from that site its great. Car direct insurance tesco Free tv movie downloads from russia Jvc headphone replacement ear pad headphones Auto alarm w samochodzie Should zocor be taken off the market Subaru dealerships in massachusetts surveillance C and b video tv http://www.celebrex-4.info Water heater wiring instructions Sony flat panel monitor us reverse mortgages Proactiv solution 26p xxxxx