Το τέλος των Ενοχοποιών;

Το μόνο ενδιαφέρον που βρήκα στις τελευταίες δυο μέρες, ήταν η συζήτηση που έγινε στην Ελληνική Ραδιοφωνία για τη Συνταγματική Μεταρρύθμιση και κυρίως τα αποτελέσματα της σχετικής δημοσκόπησης αναφορικά με το ζήτημα του διαζυγίου Πολιτείας-εκκλησίας.

Αν κάποιος μελετήσει αυτά τα αποτελέσματα, θα διαπιστώσει πως σε όλα τα υπόλοιπα θέματα (Βουλευτική ασυλία, εκλογή Προέδρου κλπ) είναι αναμενόμενα και κινούνται στην ψαλίδα που φέρνουν και οι επιστημονικές μετρήσεις των τάσεων της κοινής γνώμης.

Κατά συνέπεια, το 74% που στη δημοσκόπηση ψήφισε υπέρ του διαχωρισμού, είναι κάτι εξαιρετικά σοβαρό που έχει ήδη βάλει σε σκέψεις –υποθέτω- όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και, πάνω από όλα την ίδια την εκκλησία που για πρώτη φορά στην Ελλάδα αρχίζει να νιώθει πως το πάτωμα τριζοβολά κάτω από τα πόδια της.

Και όταν λεω ''τριζοβολά το πάτωμα'', θέλω να πω πως απλά, πολύ απλά, κινδυνεύει να βρεθεί η Ορθόδοξη εκκλησία, στη φυσιολογική της θέση, χωρίς δηλαδή να δικτατορεύει κυριολεκτικά τη δημόσια ζωή...

Εξαιρετικά ενδιαφέρον, είναι επίσης, πως το βράδυ, με το πέρας της συζήτησης και της δημοσκόπησης, στις ειδήσεις της δημόσιας τηλεόρασης, αναφέρθηκαν αναλυτικά όλα τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, πλην του συγκεκριμένου, όπως τουλάχιστον διάβασα σε κάποιες σελίδες στο διαδίκτυο.

Είναι πολλοί ή έστω αρκετοί , που λένε : «ναι βρε παιδί μου εντάξει...αλλά με τα τόσα προβλήματα που έχουμε στον τόπο αυτό είναι που θα μας σώσει;»

Αν αναλογιστεί κανείς την επί αιώνες τελικά διαπαιδαγώγησή μας με βάση την Ενοχή την Ανοχή (στα βάσανα ως θέλημα Θεού) και τη Μετάνοια, ναι, το πράγμα είναι εξαιρετικά σοβαρό, είναι καίριο θα έλεγα ειδικά για την Ελλάδα που για πολλούς και ποικίλους λόγους δεν γεύθηκε ποτέ τα δώρα του Διαφωτισμού.

Πριν από ένα χρόνο, είχα προσκληθεί από έναν μεγάλο ραδιοφωνικό σταθμό, να σχολιάσω τα εκκλησιαστικά με αφορμή τα σκάνδαλα που μόλις είχαν ξεσπάσει. Το κείμενο, που τελικά δημοσιεύτηκε και σε μια εφημερίδα και ένα περιοδικό, υπάρχει και σε άλλες ιστοσελίδες , το ανεβάζω τώρα εδώ, μήπως και γίνει συζήτηση.

Η αναφορά που υπάρχει στο τέλος περί Καρνάβαλου, έχει να κάνει με την περίοδο που έγραψα το άρθρο –απόκριες- αν και νομίζω πως το μασκαραλίκι στην περίπτωση είναι μάλλον διαχρονικό. Επίσης , η εμμονή στη φράση "Με άλλα λόγια'' έχει να κάνει με τον τίτλο της εκπομπής, που είναι ακριβώς αυτός.

Έγραφα λοιπόν πριν από περίπου ένα χρόνο:


Παρακολουθούμε υποτίθεται εμβρόντητοι τον τελευταίο καιρό τα τεκταινόμενα στους κόλπους της Ελλαδικής Εκκλησίας ...και ιδού φίλοι μου, μέσα στην πρώτη φράση μου υπάρχει η αντίφαση και μάλιστα διπλή.

Γιατί, στην πραγματικότητα, καθόλου εμβρόντητοι δεν είμαστε, απλώς επιχαίρουμε σε μεγάλο βαθμό θα έλεγα, γιατί όλα όσα βλέπουν το φως τώρα , είναι γνωστά από πολύ καιρό, από πολλά χρόνια, από αιώνες θα έλεγα, τουλάχιστον στις ''ποιότητες'' και την... οσμή των γεγονότων.

Αντίφαση επίσης, γιατί όσα συμβαίνουν ατυχώς δεν αφορούν στους κόλπους της εκκλησίας, αλλά στην Πολιτεία ολόκληρη μιας που από συστάσεως του Ελληνικού κράτους, η ορθόδοξη εκκλησία παραμένει ασφυκτικά προσδεμένη στο άρμα της Κοσμικής εξουσίας προκαλώντας εξ αρχής μια βαθύτατη καθυστέρηση στην προοπτική εξέλιξης, ωρίμανσης και ενηλικίωσης της Κοινωνίας.

Διατείνονται ορισμένοι όψιμοι δημοκράτες και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων -που θυμήθηκαν αυτά τα έρημα ανθρώπινα δικαιώματα τελείως ξαφνικά- πως αυτή η υπόθεση είναι συνολικά απαράδεκτη γιατί -λένε- στηρίζεται στη δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας και πως δεν έπρεπε να μας ενδιαφέρει τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του, ακόμα κι αν είναι, μητροπολίτης, επίσκοπος ή οτιδήποτε άλλο.

Θα συμφωνούσα, πέρα ως πέρα, εάν η ίδια η εκκλησία δεν παραβίαζε βάναυσα και κατ εξακολούθηση την ηθική που διακηρύσσει.

Και με αυτή την έννοια είναι που τουλάχιστον το δικό μου το αυτί δεν ιδρώνει καθόλου αυτή την εποχή για την τάχα παραβίαση των προσωπικών δεδομένων των εκπροσώπων του κλήρου.

Γιατί, απλά, αυτοί οι... από άμβωνος κριτές των πάντων (αιώνες τώρα) στηλιτεύουν τη μη «κανονική» -κατ' αυτούς- συμπεριφορά, συχνά δεν κηδεύουν αυτόν που έκανε πολιτικό γάμο- αφορίζουν τον οποιοδήποτε γιατί δε συμφωνεί η συμπεριφορά του με το «λόγο του θεού - όπως βεβαίως αυτοί κατά το δοκούν τον ερμηνεύουν », γιατί αυτοί, είναι που στο ιστορικό παρελθόν προπηλάκισαν, εξέθεσαν ,δίκασαν και καταδίκασαν, έκαψαν, βασάνισαν φυλάκισαν... (δαιμονισμένους....αλλόθρησκους....μάγισσες...επιστήμονες , φιλοσόφους ή και.... γάτες ως σύμβολα του σατανά ...(!!!)....)...για να μην φτάσω στα απλά που λεει όλος ο κόσμος, για τις κατάμαυρες κουρσάρες με τους οδηγούς και άλλα τινά που αν μη τι άλλο σκανδαλίζουν τον απλό και κουρασμένο πιστό.

Με Άλλα Λόγια,

Ακριβώς αυτός είναι ο πυρήνας , η ουσία της Ηθικολογίας που εκφράζουν αιώνες τώρα οι εκπρόσωποι της χριστιανικής εκκλησίας.

Και βέβαια, άλλο πράγμα το Ήθος και η Ηθική και τελείως άλλο η Ηθικολογία που διατυπώνουν συχνά με πύρινους λόγους Αυτοί.

Αυτοί, που εξ αρχής θέτουν την ανωμαλία ως προϋπόθεση για την άνοδο στην Ιεραρχία.Γιατί η αγαμία, είναι ανωμαλία.Και όταν πας κόντρα στη φύση, είναι βέβαιο πως θα σου βγει αλλιώς, για να σε εκδικηθεί.Ας εκτεθούν λοιπόν τώρα ανεπανόρθωτα στα έκπληκτα μάτια του κοπαδιού, του... ποιμνίου τους όπως αρέσκονται να αποκαλούν τους πιστούς τους, αυτοί οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «πνευματικοί ηγέτες».

Διότι Κυρίες και Κύριοι η 19χρονη που γεννά και μετά σκοτώνει το παιδί της, είναι το απόλυτο θύμα της επί αιώνες ενοχικής διαπαιδαγώγησης των μαζών.Και αποτελεί αυτή, η δυστυχώς συνηθισμένη τραγωδία, τον θρίαμβο της υποκρισίας και της τάχα «ευλογημένης αναλγησίας».Με άλλα λόγια, έχουμε να κάνουμε επιτέλους με τις περίφημες... σχέσεις Πολιτείας-εκκλησίας...

Ένα Τεράστιο θέμα, ένα μέγα καρκίνωμα για την Ελληνική και όχι μόνο Πολιτεία, στηριγμένο πρώτα από όλα στον ψευδεπίγραφο και αντί-ιστορικό ορισμό περί «Ελληνο-Χριστιανικού Πολιτισμού».

Διότι απλά, αν ανατρέξει κανείς στην Ελληνική Ιστορία και κυρίως στη διαδρομή του Πολιτισμού θα βρει πολύ εύκολα πως αυτός, ο Πολιτισμός, διαμορφώθηκε απολύτως στα προ-Χριστιανικά χρόνια.

Διότι είναι τοις πάση γνωστό σε ποιες περιόδους γεννήθηκαν οι Τέχνες, η Φιλοσοφία, η Διαλεκτική, η Δημοκρατία.Και όταν βεβαίως η Ευρώπη έβγαινε από το πυκνό σκοτάδι του Μεσαίωνα, όταν η Ευρώπη έμπαινε στην Αναγέννηση και στον Διαφωτισμό, όταν η Γαλλία γίνονταν το πρώτο πραγματικό λαϊκό κράτος βάζοντας την εκκλησία στο περιθώριο των Πολιτειακών Θεσμών για να απελευθερώσει έτσι τις Επιστήμες και την Παιδεία, η Ελλάς ακόμα ανέπνεε τον πνιγηρό Οθωμανικό αέρα.

Έτσι η Ελλάς, όταν επιτέλους συνίσταται σε κράτος, ο Εκκλησιαστικός παράγοντας ανέγγιχτος από το οξυγόνο αυτού του Διαφωτισμού, εναγκαλίζεται το νεοσύστατο κράτος και το κρατά στο κατά τον Αδαμάντιο Κοραή χαμηλότατο και σκοταδιστικό του κόσμο.

Και είναι μια ακόμα ''Ελληνική τραγωδία''-για να θυμηθώ και τον πολύ καλό Κ.Τσουκαλά- το γεγονός πως ο Διαφωτισμός στηρίχθηκε στις αρχές και τη διδασκαλία της Κλασικής Ελλάδος, ερήμην των υπόδουλων ακόμα Ελλήνων.

Διαχωρισμός λοιπόν επιτέλους, σημαίνει η απόλυτη αποστασιοποίηση του Κράτους από τις μεταφυσικές, θρησκευτικές και λατρευτικές αναζητήσεις των Πολιτών, οι οποίοι πρέπει να αποφασίζουν ενήλικες να θρησκευτούν -αν το επιθυμούν- ακολουθώντας όποια πεποίθηση τους ταιριάζει προσωπικά.

Μην ξεχνάμε, ότι η «θρησκευτική έκφραση» αποτελεί αφ ενός μια ολόκληρη αντίληψη για τον Κόσμο, ανάλογα με το θρήσκευμα και, αφ ετέρου είναι ή πρέπει να είναι μια βαθύτατα προσωπική διαδικασία και διεργασία, η οποία όταν ξαφνικά βρίσκεται συνδεμένη με τους Κοσμικούς θεσμούς και παρεμβαίνει στην Πολιτεία και πάνω από όλα στην Παιδεία, αποκτά κατηχητικό και προπαγανδιστικό χαρακτήρα.

Με άλλα λόγια ακυρώνει τη Δημοκρατία, εκεί που γεννιέται. Στα σχολεία, που οφείλουν να αποδίδουν Πολίτες με ενήλικη ελεύθερη και κυρίως Κριτική σκέψη.

Πρακτικά αυτό σημαίνει:Απομάκρυνση όλων των λατρευτικών στοιχείων όπως οι εικόνες από τα δημόσια κτίρια και χώρους (γιατί αυτό σημαίνει σεβασμό στο θρήσκευμα ενός εκάστου που μπορεί να ποικίλει ή και να μην υφίσταται.) Δεν αρκεί η οποιαδήποτε τάχα δημοκρατική λύση εδώ περί προαίρεσης και επιλογής.

Η Πολιτεία οφείλει να απαγορεύει αυστηρά την ανάρτηση σε δημόσιους χώρους συμβόλων φιλοσοφικών θρησκευτικών και μεταφυσικών.Κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία και αντικατάστασή του από το μάθημα της Θρησκειολογίας στο οποίο θα διδάσκεται μεταξύ άλλων Θρησκευτικών ρευμάτων και η Χριστιανική Θρησκεία, με όλη την πανσπερμία των επί μέρους αποχρώσεών της.

Και το μάθημα αυτό βεβαίως, πρέπει να διδάσκεται από Καθηγητές των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών και όχι από κληρικούς ή θεολόγους που ακόμα και άθελά τους θα χρωματίσουν τη διδασκαλία τους υπέρ του α' ή β' δόγματος.Νομιμοποίηση της Πολιτικής Κήδευσης και της καύσης νεκρών και για λόγους Ηθικής αλλά και για λόγους πια περιβαλλοντικούς.

Όσο η εκκλησία είναι δεμένη με την Πολιτεία την πολιτική ζωή και την Παιδεία, θα δικτατορεύει επί της δημόσιας ζωής του τόπου.Είναι αμέτρητα τα παραδείγματα ανθρώπων, που συνάντησαν τεράστια προβλήματα επαγγελματικά και προσωπικά γιατί δεν είναι... καλοί χριστιανοί... δηλαδή είτε δηλώνουν άθεοι, είτε ακολουθούν άλλη θρησκεία από επιλογή τους.

Θα ρωτήσει κανείς ίσως: έτσι στο τέλος δεν καταλήξει η εκκλησία να είναι μία από τις πολλές, ανάμεσα ενδεχομένως στους Βουδιστές, στους Μουσουλμάνους, τους Παγανιστές, τους Έλληνες Εθνικούς κτλ;Η δική μου απάντηση, είναι απλή:

Ναι και, καλά θα κάνει.

Γιατί, έτσι και μόνο έτσι θα μπορέσει να αναδείξει τα όποια πνευματικά δώρα διαθέτει, αν τα διαθέτει και να τα θέσει αβίαστα ως πνευματικά εργαλεία της κοινωνίας....μαζί και ίσα με άλλα ανάλογα πνευματικά δώρα άλλων αντιλήψεων.

Το απολύτως βέβαιο πάντως, είναι πως για φέτος, η εκκλησία και τα πεπραγμένα της, έδωσαν λύση στο ερώτημα χιλιάδων ανθρώπων:Τι να ντυθώ φέτος στο καρναβάλι;

Και εδώ πια είναι που γελάει ο κάθε πικραμένος για τη σοφία που έχει καμιά φορά η ίδια η ιστορία και ο αδυσώπητος ρους της καθώς όλοι ξέρουμε δα, το μίσος της εκκλησίας στο Ελληνικό Καρναβάλι που έλκει την καταγωγή του από τους προχριστιανικούς χρόνους...Με άλλα λόγια και για να το πω τελείως... χριστιανικά καιρός είναι να παει η χριστιανική εκκλησία, στην... «ευχή του θεού».